സാമൂഹ്യപരിഷ്‌കര്‍ത്താവും കവിയും നടനുമായിരുന്നു പ്രേംജി എന്ന എം.പി. ഭട്ടതിരിപ്പാട്. 1908 സെപ്റ്റംബര്‍ 23-ന് മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ പഴയപൊന്നാനി താലൂക്കില്‍ വന്നേരി ഗ്രാമത്തില്‍ മുല്ലമംഗലത്ത് ജനിച്ചു. 19-ാം വയസ്സില്‍ മംഗളോദയത്തില്‍ പ്രൂഫ് റീഡറായി. അക്കാലത്തു നിഷിദ്ധമായിരുന്ന വിധവാവിവാഹം പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കിക്കൊണ്ട് കുറിയേടത്തുനിന്നും വിധവയായ ആര്യാ അന്തര്‍ജനത്തെ പ്രേംജി വിവാഹം ചെയ്തു.

വി.ടി.ഭട്ടതിരിപ്പാടിന്റെ ‘അടുക്കളയില്‍നിന്ന് അരങ്ങത്തേക്ക്‘ എന്ന നാടകത്തിലൂടെ അഭിനയരംഗത്തെത്തി. പിന്നീട് എം.ആര്‍.ബി.യുടെ ‘മറക്കുടക്കുള്ളിലെ മഹാനരകം’, മുത്തിരിങ്ങോട് ഭവത്രാതന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ‘അപ്ഫന്റെ മകള്‍’, ചെറുകാടിന്റെ ‘ നമ്മളൊന്ന്’, ‘സ്‌നേഹബന്ധങ്ങള്‍’, പി.ആര്‍. വാരിയരുടെ ‘ചവിട്ടിക്കുഴച്ച മണ്ണ്’ എന്നീ നാടകങ്ങളില്‍ അഭിനയിച്ചു. നാടകത്തിലെ അഭിനയ പരിചയം കൊണ്ട് ചലച്ചിത്രരംഗത്തേക്കും കടന്ന പ്രേംജി ‘മിന്നാമിനുങ്ങ്’, ‘തച്ചോളി ഒതേനന്‍’, ‘കുഞ്ഞാലി മരയ്ക്കാര്‍’, ‘ലിസ’,’യാഗം’, ‘ഉത്തരായനം’, ‘പിറവി’, ‘സിന്ദൂരച്ചെപ്പ്’ തുടങ്ങിയ 60 ഓളം ചിത്രങ്ങളിലും വേഷമിട്ടു. ‘സപത്‌നി’,’ നാല്‍ക്കാലികള്‍’, ‘രക്തസന്ദേശം’, ‘പ്രേംജി പാടുന്നു’ എന്നീ കാവ്യസമാഹാരങ്ങളും ‘ഋതുമതി’ എന്ന നാടകവും രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഷാജി എന്‍. കരുണ്‍ സംവിധാനം ചെയ്തത ‘പിറവി’യിലെ ചാക്യാര്‍ എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അനശ്വരമാക്കിയതിന് അദ്ദേഹത്തിന് 1988-ല്‍ മികച്ച നടനുള്ള ഭരത് അവാര്‍ഡും സംസ്ഥാന ചലച്ചിത്ര പുരസ്കാരവും ലഭിച്ചു. 1977-ല്‍ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി ഫെലോഷിപ്പ് ലഭിച്ച അദ്ദേഹത്തിന് കേരളസംഗീത നാടക അക്കാദമി ഫെല്ലോഷിപ്പും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1998 ഓഗസ്റ്റ് 10-ന് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു.

വിഭീഷണന്റെ കിരീടധാരണച്ചടങ്ങ് നടന്നത് കിഷ്‌കിന്ധയില്‍ വെച്ചായിരുന്നു. സ്വരാജ്യത്തുനിന്നും ബഹിഷ്‌കൃതനായിരിക്കെ മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് വെച്ച് കിരീടധാരണം നടത്താനും വിഭീഷണന് അവസരം ലഭിച്ചു. വിഭീഷണനെ കിരീടം ധരിപ്പിച്ചത് ശ്രീരാമനാണ്. സുഗ്രീവരാജാവും അംഗദനും ഹനുമാനും ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള വാനരസൈന്യം ആഹ്ലാദാരവത്തോടെ വിഭീഷണനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തു. അപ്പോള്‍ ലങ്കാമഹാരാജ്യത്തിന് രണ്ട് ചക്രവര്‍ത്തിമാരും രണ്ട് സൈന്യങ്ങളും ഉണ്ടായി.

വിഭീഷണനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വസ്തരായ നാല് മന്ത്രിമാരുമാണ് ജീവരക്ഷയ്ക്കായി ലങ്കയില്‍ നിന്നും രാമസന്നിധിയില്‍ എത്തിയത്. ലങ്കയുടേയും രാവണന്റേയും ജീവരക്ഷയ്ക്കായി പറഞ്ഞ ധര്‍മ്മഭാഷണങ്ങള്‍ രാവണന് അസ്വീകാര്യമായപ്പോള്‍ മറ്റുമാര്‍ഗ്ഗമില്ലാതെയാണ് കുടുംബത്തെ ലങ്കയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് രാമനെ അഭയം പ്രാപിക്കാനായി വിഭീഷണനും സംഘവും എത്തിയത്. ശത്രുപക്ഷത്തുനിന്നും എത്തിയ ശത്രുരാജാവിന്റെ അനുജനാണ് വിഭീഷണന്‍. രാമസേനയിലെ നീക്കങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞ് രാവണനെ ധരിപ്പിക്കാനായി വന്നചാരനാകാം. ആശ്രയഭാവത്തില്‍ ചെന്നു രഹസ്യങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞ് ചെല്ലാന്‍ രാവണന്‍ നിയോഗിച്ചതാകാനും സാധ്യതയുണ്ട്. അതുമല്ലെങ്കില്‍ സൈന്യത്തില്‍ കടന്നുകൂടി രാത്രിയില്‍ കൂമന്‍ കാക്കകളെ വധിക്കുന്നതുപോലെ രാമസൈന്യത്തെ നശിപ്പിക്കാനും ഇടയുണ്ട്. സര്‍വ്വോപരി കൊടുക്രൂരനായ രാവണന്റെ അനുജനുമാണ്. അതുകൊണ്ട് അഭയം നല്കരുത് എന്നു കണിശമായി തന്നെ സുഗ്രീവന്‍ പറഞ്ഞു.

ഗുണദോഷ വിചിന്തനം നടത്തിയതിനുശേഷം ഗുണമുണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രം സ്വീകരിക്കുകയും അല്ലെങ്കില്‍ തിരസ്‌കരിക്കുകയും വേണമെന്ന അഭിപ്രായക്കാരനായിരുന്നു അംഗദന്‍. ഗുണദോഷ സമ്മിശ്രങ്ങള്‍ പരീക്ഷിച്ചറിയുകയും വേണം. ഒരാള്‍ ചാരനാണോ അല്ലയോ എന്ന് പരീക്ഷിച്ചറിയുക എളുപ്പമല്ല, മാരുതി പറഞ്ഞു. വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് അകം മറയ്ക്കുന്നവനെ മനസ്സിലാക്കാനാകില്ല. അതുകൊണ്ട് കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഒരുവനെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവന്‍ ചാരനാണോ അല്ലയോ എന്നു തിരിച്ചറിയുക എന്നത് അപ്രായോഗിമാണെന്ന് മാരുതി വിശദീകരിച്ചു. ദുഷിപ്പില്ലാത്തതും തെളിമയുള്ളതുമായ വാക്കുകളാണ് വിഭീഷണന്‍ ഉപയോഗിച്ചത്. മുഖം പ്രസാദാത്മകവുമാണ്. അതുകൊണ്ട് വിഭീഷണന്റെ മനസ്സില്‍ തിന്മയില്ല എന്ന് അനുമാനിക്കാം. മനസ്സില്‍ തിന്മയില്ലാത്തവന്‍ ചതിക്കില്ല. ആകയാല്‍ വിഭീഷണന് അഭയം നല്കി സ്വീകരിക്കാമെന്നു തന്നെയാണ് തന്റെ അഭിപ്രായമെന്നും മാരുതി പറഞ്ഞു.

മൂത്ത സഹോദരനും ചക്രവര്‍ത്തിയുമായ രാവണനെ ധിക്കരിച്ച് നന്മ പ്രതീക്ഷിച്ച് ചെന്ന വിഭീഷണനെ സ്വീകരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തില്‍ സുഗ്രീവന്‍ വിമുഖനായിരുന്നു. രാക്ഷസരാജാവായ രാവണന്റെ നേര്‍അനുജനില്‍ നിന്നും രാക്ഷസീയമല്ലാത്ത നന്മകള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാന്‍ യാതൊരു കാരണവും ഇല്ല എന്നായിരുന്നു സുഗ്രീവന്റെ സുചിന്തിതമായ അഭിപ്രായം. ഈ അഭിപ്രായത്തിന്റെ യുക്തിഘടന പരിശോധിക്കേണ്ടതാണ്. രാക്ഷസകുല ജാതനായ രാവണനില്‍ കാണുന്നതുപോലെയുള്ള രാക്ഷസീയത അതേ കുലത്തില്‍ രാവണന്റെ നേര്‍ അനുജനായി ജനിച്ച വിഭീഷണനിലും ഉണ്ടാകും എന്ന നിഗമനമാണ് ഈ യുക്തി ഘടന പ്രദാനം ചെയ്യുന്നത്. അതായത്, ജന്മമഹിമയാണ് കര്‍മ്മമഹത്വത്തിന്റെ ആധാരം എന്ന തത്ത്വത്തെയാണ് ഈ യുക്തിഘടന സാധൂകരിക്കുന്നത്. അതുപ്രകാരം നല്ലകുലജാതരെല്ലാം നല്ല കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നവരാകുകയും ചീത്ത കുലജാതരെല്ലാം തിന്മചെയ്യുന്നവരാകുകയും ചെയ്യും. ഈ വാദഗതി ശരിയല്ല എന്നതാണ് അനുഭവസാക്ഷ്യം.

ജന്മമഹിമയല്ല, കര്‍മ്മമഹത്വമാണ് വ്യക്തികളുടെ നന്മതിന്മകളെ നിശ്ചയിക്കുന്നത്. ജന്മമഹിമ എത്രയുണ്ടെങ്കിലും കര്‍മ്മമഹിമ അവകാശപ്പെടാനില്ലാത്തവന്‍ ഹീനനാണ്. രഘുവംശ രാജാക്കന്മാരില്‍ തന്നെയാണ് കല്മഷപാദനും അഗ്നിവര്‍ണ്ണനും ജനിച്ചത്. ഏകപത്‌നിവ്രതക്കാരനായ അജനും ബഹുപത്‌നീരതനായ ദശരഥനും ഉണ്ടായത്. ജന്മകുല മഹിമയായിരുന്നു മാനദണ്ഡമെങ്കില്‍ അജനും അഗ്നിവര്‍ണ്ണനും ഒരേ കുലത്തില്‍ ജനിക്കുക എന്നത് അയുക്തികമാണ്. അതുകൊണ്ട് കുലജന്മമഹിമകളെ ആശ്രയിച്ചില്ല ഏതൊരുവനും അവന്‍ ചെയ്യുന്ന കര്‍മ്മമഹിയെ ആശ്രയിച്ചാണ് യോഗ്യനോ അയോഗ്യനോ ആയി തീരുന്നത്. ആയതിനാല്‍, രാക്ഷസകുലജാതനും രാവണ സഹോദരനുമായിതിനാല്‍ വിഭീഷണന് നന്മ ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും അക്കാര്യം കൊണ്ട് അയാള്‍ അസ്വീകാര്യനുമാണ് എന്നു കരുതുന്ന സുഗ്രീവയുക്തി അനുഭവ വിരുദ്ധവും അസ്വീകാര്യവുമാണ്.

സ്വന്തം സഹോദരന്‍ തിന്മചെയ്യുന്നവനായതുകൊണ്ട് നന്മയെകരുതി മൂത്ത സഹോദരനെ ഉപേക്ഷിച്ചു വന്നവന്‍ അസ്വീകാര്യനാണെന്നു വാദിച്ച സുഗ്രീവനും സ്വന്തം ചേട്ടനെ ഉപേക്ഷിച്ചു ചെന്നവനാണ് എന്ന കാര്യം മറന്നു. ബാലി അധര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നവനാണെന്നും അധര്‍മ്മം ചെയ്ത ബാലി വധ്യനാണെന്നും ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുകയും ബാലിവധത്തിലൂടെ രാജ്യം നേടുകയും ചെയ്ത സുഗ്രീവനാണ് ചേട്ടനായ രാവണന്റെ സ്വഭാവം അനുജനായ വിഭീഷണനിലും ഉണ്ടാകുമെന്ന് വാദിച്ചത് എന്നതും രസകരം തന്നെ. താന്‍ പറയുന്ന യുക്തി തനിക്ക് എതിരെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എങ്കില്‍ ബാലിയെ പേടിച്ച് ഋശ്യമൂകാചല ഗുഹയില്‍ തന്നെ സുഗ്രീവന് കഴിയേണ്ടി വന്നേനെ. മനുഷ്യരുടെ കാര്യമിതാണ്. അപരനെ വിധിക്കാനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന തത്ത്വം തനിക്കും ബാധകമാണെന്ന കാര്യം സൗകര്യപൂര്‍വ്വം മറക്കും. വിഭീഷണന് ബാധകമായി സുഗ്രീവന്‍ കണ്ടെത്തിയ തത്ത്വം തനിക്കും ബാധകമാണെന്ന് കരുതാത്ത സുഗ്രീവന്‍ ഇക്കാര്യത്തില്‍ യുക്തി ബോധവും ധര്‍മ്മബോധവും ഇല്ലാത്തവനാണ് എന്നും കരുതാവുന്നതാണ്.

എന്തായാലും സുഗ്രീവയുക്തിയും വാഗദതിയും ശ്രീരാമന് അസ്വീകാര്യമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് രാമന്‍ പറഞ്ഞു: തന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നവന്‍ ആരായിരുന്നാലും താന്‍ അഭയം നല്കുക തന്നെ ചെയ്യും. ആര്‍ത്തനായി അഭയം തേടിയെത്തുന്നവനെ കയ്യൊഴിയുന്നത് അധര്‍മ്മമാണ്. വിഭീഷണനല്ല രാവണന്‍ തന്നെ വന്നാലും താന്‍ അഭയം നല്കുമെന്നും രാമന്‍ സന്ദേഹത്തിന് ഇടം നല്കാതെ പറഞ്ഞു. മാത്രമല്ല, തന്നെ ചതിച്ചു തോല്പിക്കാന്‍ ഒരു ശക്തിക്കും കഴിയില്ലെന്നും രാമന്‍ പറഞ്ഞു. ആശ്രയം തേടിയെത്തുന്ന ആര്‍ത്തരെ നന്മതിന്മകള്‍ വിവേചനപൂര്‍വ്വം പരീക്ഷിച്ചറിഞ്ഞതിനുശേഷം മാത്രമെ അഭയം നല്കാവൂ എന്ന തത്ത്വം സ്വീകരിച്ചാല്‍ ആര്‍ത്തരായ ആര്‍ക്കും അഭയമേകാനാകില്ല. കാരണം, ആശ്രയം തേടിയെത്തുന്ന ഓരോരുത്തരേയും സ്വപരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ മാത്രമേ അഭയമേകൂ എന്നത് അപ്രായോഗികമാണ്. അത്തരമൊരവസ്ഥ ആര്‍ത്തരായവര്‍ക്ക് അഭയം ലഭിക്കാത്ത അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടാക്കും. ആര്‍ത്തരായവര്‍ക്ക് അഭയം ലഭിക്കാതിരിക്കുന്ന അവസ്ഥ അധര്‍മ്മം തന്നെ. വിശന്നു വലഞ്ഞ് ആഹാരം ചോദിച്ചെത്തുന്നവന് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ വിശപ്പുണ്ടോ എന്ന് അറിഞ്ഞതിനുശേഷം മാത്രമേ താന്‍ ആഹാരം നല്കൂ എന്നു കരുതുന്നവന് ഫലത്തില്‍ ആര്‍ക്കും ആഹാരം നല്‌കേണ്ടി വരില്ല. വിശന്നുവരുന്ന ഒരാള്‍ക്കും ആഹാരം നല്‌കേണ്ട എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നവര്‍ക്ക് തീര്‍ച്ചയായും അതൊരു ന്യായീകരണമായി ഉപയോഗിക്കാമെങ്കിലും അത് ഒരിക്കലും ശരിയല്ല എന്ന കാര്യവും മറക്കരുത്.

അതുകൊണ്ട് ധര്‍മ്മനിഷ്ഠനായ രാമന്‍ തന്നെ ആശ്രയിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും അഭയം നല്‍കും. അതിന്റെ ലാഭനഷ്ടങ്ങള്‍ കണക്കാക്കാറുമില്ല. കേവല ധര്‍മ്മത്തെ ആസ്പദമാക്കി കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്ന ഋഷി തുല്യനായ ഒരാള്‍ക്ക് വ്യക്തിപരമായ ലാഭനഷ്ടങ്ങളല്ല പരിഗണനാവിഷയം. രാജ്യത്യാഗത്തില്‍ കാണിച്ച ധര്‍മ്മനിഷ്ഠ തന്നെയാണ് വളരെ സുപ്രധാനമായ ഒരു കര്‍മ്മസന്നിധിയില്‍ വിഭീഷണന് അഭയം നല്കുന്നതിലൂടെ രാമന്‍ നിര്‍വ്വഹിച്ചത്. ലങ്കയേയും ബന്ധുമിത്രാദികളെയും വെടിഞ്ഞ് താന്‍ രാമനെ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നു എന്നു വിഭീഷണനും രാവണനെ വധിച്ച് വിഭീഷണനെ ലങ്കയുടെ രാജാവാക്കുമെന്ന് രാമനും പറഞ്ഞു. രാമരാവണ യുദ്ധത്തില്‍ യഥാശക്തി താന്‍ രാമനെ സഹായിക്കാമെന്നും വിഭീഷണന്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു. അതിനെ തുടര്‍ന്നാണ് രാമന്‍ വിഭീഷണനെ ലങ്കയുടെ രാജാവായി അഭിഷേകം ചെയ്തത്. രാമസേനയുടെ ആത്മവിശ്വാസ വര്‍ദ്ധനയ്ക്ക് വിഭീഷണന്റെ ചേരിമാറ്റം ഉത്തേജകമായി എന്നതും സത്യം.

ശ്രീമദ് അദ്ധ്യാത്മരാമായണം യുദ്ധകാണ്ഡം

ശ്രീരാമാദികളുടെ നിശ്ചയം, ലങ്കാവിവരണം, യുദ്ധയാത്ര, രാവണാദികളുടെ ആലോചന, രാവണകുംഭകര്‍ണ്ണസംഭാഷണം, രാവണവിഭീഷണസംവാദം, വിഭീഷണന്‍ ശ്രീരാമസന്നിധിയില്‍

പ്രളയസമാനമായ സാഹചര്യത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന കേരളത്തെ കൈപിടിച്ചുയര്‍ത്താന്‍ വീണ്ടും മലയാളി ജനത ജാതിമത രാഷ്ട്രീയ ഭൈദമന്യേ ഒന്നിക്കുന്നു. കേരളത്തിന്റെ സ്വന്തം സൈന്യമായ മല്‍സ്യ തൊഴിലാളികള്‍ ഇത്തവണയും അപകടത്തില്‍പ്പെട്ടവര്‍ക്ക് രക്ഷയ്ക്കായെത്തുകയാണ്. വെള്ളക്കെട്ടില്‍ അകപ്പെട്ടവരെ രക്ഷിക്കാനായി ബോട്ടുമായി അവിടേക്ക് പോകുന്ന മല്‍സ്യതൊഴിലാളികളുടെ വീഡിയോ സാമൂഹ്യമാധ്യമങ്ങളില്‍ പ്രചരിക്കുന്നു.

കനത്ത മഴയില്‍ റോഡ്, റയില്‍, വ്യോമ ഗതാഗതവും താറുമാറായി. ട്രെയിന്‍ യാത്രക്കാര്‍ ആകെ കുടുങ്ങിയ അവസ്ഥയിലാണ്. പല ട്രെയിനുകളും പാതി വഴിയില്‍ പിടിച്ചിട്ടിരിക്കുകയാണ്. ട്രാക്കില്‍ മരം വീണും മണ്ണിടിഞ്ഞും പലയിടത്തും ഗതാഗതം തകര്‍ന്നത്. ഷൊര്‍ണൂര്‍-പാലക്കാട്, ഷൊര്‍ണൂര്‍-കോഴിക്കോട് പാതകളില്‍ വെളളം കയറുകയും ഷൊര്‍ണൂരില്‍ മണ്ണിടിച്ചിലും മൂലം കൊങ്കണ്‍, കോയമ്പത്തൂര്‍ ഭാഗത്തേക്കുളള ട്രെയിന്‍ ഗതാഗതം തടസപ്പെട്ടിരിക്കയാണ്. ആലപ്പുഴ വഴിയും ട്രെയിന്‍ ഗതാഗതമില്ല.ആലപ്പുഴ പാതയില്‍ പലയിടത്തും മരങ്ങള്‍ വീണതോടെ ഇതുവഴിയുള്ള ഗതാഗതം രാവിലെ തന്നെ നിര്‍ത്തി വയ്ക്കുകയായിരുന്നു. ഇതോടെ ദീര്‍ഘ ദൂര ട്രെയിനുകള്‍ കോട്ടയം വഴി തിരിച്ചുവിട്ടു. ഉച്ചയ്ക്കു 12.45 മുതല്‍ കോഴിക്കോടിനും ഷൊര്‍ണ്ണൂരിനും ഇടയില്‍ റെയില്‍ ഗതാഗതം നിര്‍ത്തിവെച്ചു. പാലക്കാട്-ഷൊര്‍ണ്ണൂര്‍, ഷൊര്‍ണ്ണൂര്‍-കോഴിക്കോട് റൂട്ടുകളിലെ ട്രെയിന്‍ ഗതാഗതം തടസ്സപ്പെട്ടു.

ചലച്ചിത്രസംവിധായന്‍, തിരക്കഥാകൃത്ത്, എഴുത്തുകാരന്‍ എന്നിങ്ങനെ വിവിധ മേഖലകളില്‍ തിളങ്ങിയ ജോണ്‍ എബ്രഹാം ചേന്നങ്കരി വാഴക്കാട് വി.റ്റി ഏബ്രഹാമിന്റെയും സാറാമ്മയുടെയും മകനായി 1937 ഓഗസ്റ്റ് 11-ന് കുന്നംകുളത്ത് ജനിച്ചു. കുട്ടനാട്ടിലെ ചേന്നങ്കരിയില്‍ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസവും തുടര്‍ന്ന് കോട്ടയം സി.എം.എസ് സ്‌കൂളിലും ബോസ്റ്റണ്‍ സ്‌കൂളിലും എം.ഡി സെമിനാരി സ്‌കൂളിലുമായി ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസവും പൂര്‍ത്തീകരിച്ചു. തിരുവല്ല മാര്‍ത്തോമ കോളേജില്‍ നിന്നും സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തില്‍ ബിരുദം നേടി. ദര്‍വാസ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയില്‍ രാഷ്ട്രമീമാംസയില്‍ ബിരുദാനന്തരബിരുദത്തിന് ചേര്‍ന്നെങ്കിലും പൂര്‍ത്തീകരിച്ചില്ല. 1962-ല്‍ കോയമ്പത്തൂരിലെ എല്‍.ഐ.സി ഓഫീസില്‍ ജോലിക്ക് ചേര്‍ന്നു. എന്നാല്‍ സിനിമയോടുള്ള അഭിനിവേശം കാരണം മൂന്ന് വര്‍ഷത്തിന് ശേഷം ജോലി രാജിവെച്ച് പൂനെ ഫിലിം ഇന്‍സ്റ്റിറ്റിയൂട്ടില്‍ ചേര്‍ന്നു. സ്വര്‍ണ്ണമെഡലോടു കൂടി സംവിധാനത്തില്‍ ഡിപ്ലോമ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയ ജോണ്‍ എബ്രഹാം ബംഗാളി സംവിധായകനായിരുന്ന ഋത്വിക് ഘട്ടക്കിന്റെ കീഴിലും പഠിച്ചു.

ഋത്വിക് ഘട്ടക് ജോണിന്റെ സിനിമകളെ ആഴത്തില്‍ സ്വാധീനിച്ചു. സ്വന്തമായി സിനിമ സംവിധാനം ചെയ്യും മുന്‍പ് ഋത്വിക് ഘട്ടക്കിന്റെ തന്നെ മറ്റൊരു ശിഷ്യനായ മണി കൗളിന്റെ ഉസ്‌കി റൊട്ടി (1969) എന്ന സിനിമയില്‍ സഹായിയായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. ഈ ചിത്രത്തില്‍ ജോണ്‍ ഒരു ഭിക്ഷക്കാരന്റെ വേഷവും അഭിനയിച്ചു. ഒഡേസ എന്ന ജനകീയ കലാപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ തുടക്കക്കാരനായിരുന്ന ജോണ്‍ എബ്രഹാം വളരെ കുറച്ച് ചിത്രങ്ങളേ ചെയ്തിട്ടുള്ളുവെങ്കിലും അവയെല്ലാം ശ്രദ്ധ നേടുകയുണ്ടായി.

1972-ല്‍ നിര്‍മ്മിച്ച വിദ്യാര്‍ത്ഥികളേ ഇതിലേ ഇതിലേ ആയിരുന്നു ആദ്യ സിനിമ. തുടര്‍ന്നുവന്ന 1977-ലെ അഗ്രഹാരത്തിലെ കഴുതൈ എന്ന തമിഴ് സിനിമയും 1979-ലെ ചെറിയാച്ചന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങളും, 1986-ലെ അമ്മ അറിയാന്‍ എന്ന മലയാളചിത്രവും ജോണിനെ ഇന്ത്യന്‍ സിനിമയില്‍ അവിസ്മരണീയനാക്കി. വ്യക്തമായ രാഷ്ടീയ നിരീക്ഷണങ്ങളും സാമൂഹ്യ വിമര്‍ശനവും പരീക്ഷണാത്മകതയും ഓരോ സിനിമയേയും വേറിട്ടു നിര്‍ത്തി.’അഗ്രഹാരത്തിലെ കഴുത’യെന്ന ചിത്രത്തിനെതിരെ ഒരു വിഭാഗം ശക്തമായ പ്രതിഷേധത്തോടെ രംഗത്തിറങ്ങി. അഗ്രഹാരത്തിലേക്കു ജോണ്‍ ഒരു കഴുതയെ നടത്തിക്കയറ്റിയതു സവര്‍ണ മേധാവിത്വത്തിന് എതിരേയുള്ള വെല്ലുവിളിയോടെയായിരുന്നു. ‘ചെറിയാച്ചന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങളില്‍’ ഫ്യൂഡല്‍ വ്യവസ്ഥിതിയെയും പോലീസ് അരാജകത്വത്തെയും ജോണ്‍ വരച്ചുകാട്ടി. ചിത്രത്തില്‍ ഒരു ഭൂപ്രഭുവിനെ ജോണ്‍ തെങ്ങിന്‍മുകളിലേക്കു കയറ്റിയതു ഒട്ടേറെ അര്‍ഥതലങ്ങളുള്ളതായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു. ഒരു കാലഘട്ടത്തില്‍ വസന്തത്തിന്റെ ഇടിമുഴക്കത്തിനു കാതോര്‍ക്കാനും, ചോരയിലൂടെ സ്ഥിതിസമത്വവാദം ഉറപ്പു വരുത്താനും യുവാക്കളെ ആഹ്വാനം ചെയ്ത നക്‌സലിസത്തിന്റെ അനന്തരഫലമായിരുന്നു ‘അമ്മ അറിയാന്‍’ എന്ന ചലച്ചിത്രം.

അഗ്രഹാരത്തില്‍ കഴുതൈ (തമിഴ്) സംവിധായകനുള്ള സംസ്ഥാന അവാര്‍ഡും, പ്രാദേശിക ചിത്രത്തിനുള്ള ദേശീയ അവാര്‍ഡും, ചെറിയാച്ചന്റെ ക്രൂരകൃത്യങ്ങള്‍ സംവിധാനത്തിനുള്ള പ്രത്യേക അവാര്‍ഡ്, അമ്മ അറിയാന്‍ ബര്‍ലിന്‍ ചലച്ചിത്രോത്സവത്തില്‍ സ്‌പെഷ്യല്‍ ജൂറി അവാര്‍ഡ് എന്നിവ നേടി. 1987 മേയ് 31-ന് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു.

ആഗോള കാലാവസ്ഥ വ്യതിയാനത്തിന്റെ ഭാഗമായി കേരളത്തിന്റെ മണ്‍സൂണ്‍ കലണ്ടര്‍ മാറുന്നതായി പഠനങ്ങള്‍. ‘ഒരു മാസം പെയ്യേണ്ട മഴ ഒരു മണിക്കൂറില്‍ വന്നു പതിക്കുന്നു. മഴയുടെ അളവിലും തീവ്രതയിലും വലിയ മാറ്റം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു’ കേരളത്തിലും നീലഗിരിയും കുടകിലും അടക്കം രാജ്യത്തിന്റെ ഇതര മേഖലകളിലും ഇപ്പോള്‍ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രളയസമാനമായ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് കാലാവസ്ഥാ ശാസ്ത്രഞ്ജന്മാരുടെ അഭിപ്രായമിതാണ്. ജൂണ്‍- ജൂലൈ മാസങ്ങളില്‍ കിഴക്ക് പടിഞ്ഞാറന്‍ മണ്‍സൂണ്‍ കൃത്യമായി എത്താതെ ഒളിച്ചുകളിച്ചപ്പോള്‍ വരള്‍ച്ചയുടെ പിടിയിലായിരുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലാണ് ഇപ്പോള്‍ മഴവെള്ളം തുള്ളിക്കൊരുകുടം എന്നനിലയില്‍ പെയ്തിറങ്ങുന്നത്. ഇപ്പോള്‍ അപ്രതീക്ഷിതമായ സ്ഥലങ്ങളില്‍ മാരകമായ പ്രഹരശേഷിയോടെ. പെയ്തിറങ്ങുന്ന വെള്ളത്തിന്റെ അളവ് ഗഹനമായി വര്‍ധിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇന്ത്യന്‍ കാലാവസ്ഥാ പ്രവചന കേന്ദ്രത്തിന്റെ മാനദണ്ഡം അനുസരിച്ച് ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ ഒരു പ്രദേശത്ത് 204 മില്ലിമീറ്റര്‍ മഴ കിട്ടിയാല്‍ അത് പ്രളയമായി കണക്കാക്കേണ്ടതാണ്. ഇക്കഴിഞ്ഞ ജൂണ്‍ ഒന്നിനും ഓഗസ്ത് എട്ടിനും ഇടയിലെ കണക്കെടുത്താല്‍ അസാം, മഹാരാഷ്ട്ര, കര്‍ണാടക, ആന്ധ്രാപ്രദേശ് എന്നിവയുടെ ചില ഭാഗങ്ങള്‍ ഒഴിച്ചാല്‍ മറ്റെവിടെയും വേണ്ടത്ര മഴ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. ഇപ്പോഴും പരമ്പരാഗത മണ്‍സൂണ്‍ ക്രമം തെറ്റുകയും മഴ ചില പ്രദേശങ്ങളില്‍ മാത്രമായി കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കേരളത്തില്‍ തന്നെ വടക്ക് കാസര്‍ഗോഡും തെക്ക് കൊല്ലവും തിരുവനന്തപുരവും കെടുതികള്‍ കാര്യമായി നേരിടുന്നില്ല. നിലമ്പൂരും പാലക്കാടും ഇത്ര തീവ്രമായ മഴ ഉണ്ടാകാറുമില്ല.

രാജ്യത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മണ്‍സൂണ്‍ ആയിരുന്നു കാര്‍ഷിക സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ ആണിക്കല്ല്. പരമ്പരാഗത മണ്‍സൂണ്‍ സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ക്ക് ഇളക്കം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്നും കേരളത്തില്‍ ഇനി കാലവര്‍ഷം തുടങ്ങുന്നത് ജൂലൈ അവസാനമോ ഓഗസ്ത് തുടക്കത്തിലോ ആയാലും അത്ഭുതപ്പെടാനില്ലെന്നുമാണ് ഇന്ത്യന്‍ കാലാവസ്ഥാ കേന്ദ്രം മുന്‍ ഡയറക്ടര്‍ ഡോ. രമേഷ് പറയുന്നു. നമ്മുടെ കാര്‍ഷിക കലണ്ടര്‍ തന്നെ അതിനനുസരിച്ചു പരിഷ്‌കരിക്കേണ്ടി വരുമെന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

സമൂഹത്തോട് ചേരുക, സമൂഹത്തെ അറിയുക, പ്രതിബദ്ധതയുള്ള തലമുറയായി വളരുക എന്ന സന്ദേശവുമായി എല്ലാം വര്‍ഷവും ഓഗസ്റ്റ് 12-ന് അന്താരാഷ്ട്ര യുവജനദിനമായി ആചരിക്കുന്നു. ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ആഹ്വാനപ്രകാരം 2000 മുതലാണ് ഈ ദിനം യുവജനദിനമായി ആചരിക്കാന്‍ ആരംഭിച്ചത്.

ഈ ദിനത്തില്‍ വിവിധ സംഘടനകളുടെ ആഭിമുഖ്യത്തില്‍ യുവജനങ്ങള്‍ക്കായി സെമിനാറുകള്‍, ശില്പശാലകള്‍, ബോധവത്കരണ ക്ലാസ്സുകള്‍ എന്നിവ സംഘടിപ്പിക്കാറുണ്ട്.

രാവണവധത്തിനു ശേഷം ശോകഗ്രസ്തനായ വിഭീഷണനെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഹിതകരമായ വാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കെയാണ് യുദ്ധത്തില്‍ ഒരുകാലത്തും ഒരുവനും ജയം മാത്രം ലഭിച്ചിട്ടില്ല എന്ന തത്ത്വം ശ്രീരാമന്‍ പറയുന്നത്. ഒരു യുദ്ധത്തിലും ഒരാള്‍ക്കും ജയിക്കാന്‍ മാത്രമായി ഒരു സൂത്രവാക്യവും ഇല്ല. യുദ്ധം ജയിക്കാന്‍ ഭാഗ്യം കൂടി വേണമെന്നു പറയാറുണ്ട്. ഭാഗ്യമാകട്ടെ എപ്പോഴും ഒരാള്‍ക്കൊപ്പംതന്നെ ഉണ്ടാകുകയുമില്ല. കാരണം വ്യക്തമല്ലാത്ത കാര്യത്തെയാണ് ഭാഗ്യം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. എന്തുകൊണ്ട് അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്നു കൃത്യമായി ഒരാള്‍ക്കും പറയാന്‍ കഴിയില്ല. നമുക്ക് കാരണം അറിയില്ല എന്നു കരുതി ഭാഗ്യം അകാരണമായി സംഭവിക്കുന്നതാണെന്നും പറയാന്‍ കഴിയില്ല. രാമ-രാവണ യുദ്ധത്തില്‍ ഭാഗ്യം രാമന്റെ ഭാഗത്തായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് രാവണനെ ബ്രഹ്മാസ്ത്രമെയ്ത് രാമന്‍ വധിച്ചു. രാവണവധത്തോടെ ലങ്കയുടെ പതനവും പൂര്‍ണ്ണമായി.

ദേവാസുരന്മാര്‍ക്ക് ഒരുപോലെ തന്നെ വധിക്കാനാകില്ല എന്ന വരദാനം ലഭിച്ച രാവണന്‍ ആ കാര്യം കൊണ്ട് തന്നെ മനുഷ്യരെ പരിഗണിച്ചിരുന്നില്ല. ദേവനും അസുരനും ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത കാര്യം മനുഷ്യന് ചെയ്യാന്‍ കഴിയുമെന്ന് രാവണന്‍ ഒരിക്കലും ഓര്‍ത്തിട്ടുമില്ല. പത്തുതലകള്‍ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന അപാരമായ ബുദ്ധിശക്തിയും ഇരുപതുകരങ്ങള്‍ നല്കുന്ന അനന്തമായ കര്‍മ്മശേഷിയും ആകര്‍ഷകമായ ആകാരവടിവും അസാമാന്യമായ യുദ്ധമികവും വേദജ്ഞാനവുമെല്ലാം രാവണനെ അഹങ്കാരിയാക്കി മാറ്റിയിരുന്നു. രാമനുമായുള്ള യുദ്ധം താന്‍ അനായാസേന ജയിക്കുമെന്നു കരുതാനായിരുന്നു രാവണന് താല്പര്യം. ഹനുമാന്‍ ലങ്കയിലെത്തി വരുത്തിവെച്ച നാശവും രാമസേന കടല്‍കടന്ന് ലങ്കയെ വളഞ്ഞതും രാവണില്‍ അല്പം ഭയം ജനിപ്പിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഭയം മറച്ചുവെച്ച് താര്‍ നിര്‍ഭയനാണെന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ക്കാനായിരുന്നു രാവണന്‍ പരിശ്രമിച്ചത്.

ത്രികൂടശൈലത്തില്‍ നൂറുയോജന വീതിയിലും മുപ്പതു യോജന നീളത്തിലും വിസ്തൃതമാണ് ലങ്കയില്‍ സുവേലമല കയറിയിറങ്ങിയാണ് രാമസേന ലങ്കയെ വളഞ്ഞത്. ലങ്കയുടെ കിഴക്കെ ഗോപുരം കാത്തിരുന്ന സൈന്യത്തെ പ്രഹസ്തന്‍ നയിച്ചു. പ്രഹസ്തനെ നീലന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള രാമസൈന്യം നേരിട്ടു. മഹാപാര്‍ശ്വനായിരുന്നു തെക്കേഗോപുരം കാത്തിരുന്നത്. യുവരാജാവായ അംഗദന്‍ മഹാപാര്‍ശ്വനെ നേരിട്ടു. പടിഞ്ഞാറെ ഗോപുരം ഇന്ദ്രജിത്താണ് കാത്തുസൂക്ഷിച്ചത്. ഇന്ദ്രജിത്തിനെ ഹനുമാന്‍ നേരിട്ടു. രാവണന്‍ സംരക്ഷിച്ചിരുന്ന തെക്കേഗോപുരത്തെ രാമന്‍ നേരിട്ടു. ഇതിനിടയില്‍ അവിചാരിതമായി യുദ്ധമുഖത്ത രാവണനെ കണ്ടപ്പോള്‍ സുഗ്രീവന്‍ രാവണനോട് ഏറ്റുമുട്ടി. സുഗ്രീവനോട് പിടിച്ചുനില്ക്കാന്‍ കഴിയാതെ രാവണന്‍ മായായുദ്ധത്തിലൂടെ തടിതപ്പി. ഈ സന്ദര്‍ഭത്തിലും യുദ്ധത്തില്‍ രാമന് മേല്‍കയ്യുണ്ട് എന്നു നിരീക്ഷിച്ച സ്വപക്ഷത്തെ മഹാരഥികളോടെല്ലാം രാവണന്‍ കലഹിച്ചു; അവര്‍ ഭീരുക്കളും ശത്രുപക്ഷത്തോട് കൂറുള്ളവരാണെന്നും പറഞ്ഞ് അവരെ ആക്ഷേപിച്ചു. സീതയെ രാമന് നല്കി ക്ഷമായാചനം ചെയ്യാതിരുന്നാല്‍ യുദ്ധം തന്നെ എന്ന സന്ദേശം നല്കുന്നത് അംഗദനാണ്. ദേവാസുരഗന്ധര്‍വ്വന്മാര്‍ ഒരുമിച്ച് ചേര്‍ന്ന് എതിര്‍ത്താലും സീതയെ നല്കില്ല എന്ന തന്റെ നിശ്ചയത്തില്‍ നിന്നും പിന്മാറാന്‍ രാവണന്‍ അപ്പോഴും തയ്യാറായില്ല.

അടിയന്തര യുദ്ധസാഹചര്യം നേരിടാന്‍ ചേര്‍ന്ന രാജസഭാ യോഗത്തിനുശേഷവും സീതയെ നല്കി സന്ധി ചെയ്യുന്നതാണ് രാവണനും രാക്ഷസവംശത്തിനും ശ്രേയസ്‌കരം എന്നു കാരണവരായ മാല്യവാന്‍ രാവണനെ ഉപദേശിച്ചു. രാമനിലുള്ള ഭയം മൂലമാണ് രാമന്റെ മുമ്പില്‍ കീഴടങ്ങാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന എതിര്‍വാദം നടത്തി മാല്യവാനെ രാവണന്‍ മടക്കി. ഈ സാഹചര്യത്തിലും മായാവിദ്യയാല്‍ ശ്രീരാമന്റെ തല വെട്ടി സീതയുടെ മുമ്പില്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച് സീതയെ നിസ്സഹായനാക്കി കീഴടക്കുവാന്‍ ഒരു ശ്രമം കൂടി രാവണന്‍ നടത്തിയിരുന്നു. രാമന്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ലക്ഷ്മണന്‍ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടു. സൈന്യം ചിതറിയോടി. ഇതായിരുന്നു രാവണന്റെ പ്രചാരണം. എന്നാല്‍ അത് വെറും കണ്‍കെട്ടു വിദ്യമാത്രമാണെന്നു പറഞ്ഞ് സരമ സീതയെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു. യുദ്ധം തുടങ്ങി. ധൂമ്രാക്ഷനെ മാരുതിയും, വജ്രദ്രംഷ്ടനെ അംഗദനും അകമ്പനനെ ഹനുമാനും പ്രഹസ്തനെ നീലനും വധിച്ചു. ഇന്ദ്രജിത്തുമായി രാമലക്ഷ്മണന്മാര്‍ ആദ്യം ഏറ്റുമുട്ടിയപ്പോള്‍ അവര്‍ നാഗാസ്ത്രത്താല്‍ ബന്ധിതരായി. നാഗാസ്ത്രബന്ധനത്തില്‍ നിന്നും ഗരുഡന്‍ അവരെ വിമുക്തരാക്കി. രാമരാവണന്മാര്‍ വീണ്ടും ഏറ്റുമുട്ടിയപ്പോള്‍ ക്ഷീണിച്ച രാവണനെ കൊല്ലാതെ രാമന്‍ വിട്ടു. രാമന്റെ ഔദാര്യത്തില്‍ ജീവന്‍ തിരിച്ചുകിട്ടിയ രാവണന്‍ അപമാനിതനായിരുന്നു.

അപ്പോഴാണ് ഉറക്കത്തിലായിരുന്ന കുംഭകര്‍ണ്ണനെ ഒരു കണക്കിന് ഉണര്‍ത്തിയത്. മഹാപ്രതാപിയായ കുംഭകര്‍ണ്ണന്‍ ജന്തുജാലത്തെ മുഴുവന്‍ ഉണര്‍ന്നിരുന്നു ഭക്ഷിച്ചു തീര്‍ത്തിരുന്നപ്പോള്‍ ജന്തുജാലരക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ് ദീര്‍ഘനിദ്ര വിധാതാവ് കുംഭകര്‍ണ്ണന് നല്കിയത്. യുദ്ധത്തില്‍ ലങ്കയിലെ യുവത്വം മുടിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ലങ്കയെ രക്ഷിക്കാനായിട്ടാണ് കുംഭകര്‍ണ്ണന്‍ ആയുധമെടുത്ത് യുദ്ധത്തിന് തയ്യാറായത്. വിഭീഷണ വാക്യം സ്വീകരിച്ച് യുദ്ധം ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു ഉത്തമം എന്ന ബോദ്ധ്യം ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും രാവണന് വേണ്ടി രാമനെ താന്‍ വധിക്കുമെന്ന് കുംഭകര്‍ണ്ണന്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു. രണ്ട് മനസ്സോടെ യുദ്ധം ചെയ്ത കുംഭകര്‍ണ്ണന് യുദ്ധത്തിനിടയില്‍ ഉന്മാദം ഇളകി. സ്വപക്ഷത്തുള്ള രാക്ഷസസൈന്യത്തേയും കുംഭകര്‍ണ്ണന്‍ കൊന്നുതിന്നു. രാമസായകമേറ്റ് കൈകാലുകളും തലയും അറ്റ് കുംഭകര്‍ണ്ണനും മരിച്ചു. ത്രിശിരസ്സ്, ദേവാന്തകന്‍, നരാന്തകന്‍, അതികായന്‍ എന്നിവര്‍ മത്തന്‍-ഉന്മത്തന്മാരുടെ സഹായത്തോടെ യുദ്ധത്തിനിറങ്ങി. അംഗദന്റെ ആയുധത്തിന് ഇരയായി നരാന്തകന്‍ വീരസ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെത്തി. ത്രിശിരസ്സിന്റെ വാള്‍ പിടിച്ചെടുത്തു. മാരുതി അവന്റെ മൂന്നുതലകളും വെട്ടിമാറ്റി. ലക്ഷ്മണന്‍ ബ്രഹ്മാസ്ത്രം ചെയ്തു. അതികായകനെ കൊന്നു. ഇന്ദ്രജിത്തുമായി ഏറ്റുമുട്ടിയ ലക്ഷ്മണന്‍ മരണത്തോട് അടുത്തു. ഋഷഭാചല ശൃംഗത്തിനും മഹാകൈലാസ ശൃംഗത്തിനും നടുക്ക് ഔഷധിഗിരി. അവിടെനിന്നും മൃതസഞ്ജീവനി കൊണ്ടുവരാന്‍ മാരുതി പറന്നു. ഔഷധങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കഴിയായ്കയാല്‍ മാരുതി മലയെത്തന്നെ എടുത്തുകൊണ്ടുവന്നു. ലക്ഷ്മണനും ജീവന്‍ അവശേഷിച്ചിരുന്ന വാനരസൈനികരും ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു.

ആവേശോന്മത്തരായ വാനരസൈന്യം ലങ്കാനഗരത്തിന് തീവെച്ചു. ഹനുമാന്റെ ലങ്കാദഹനത്തിന് ശേഷമുള്ള രണ്ടാമത്തെ ലങ്കാദഹനമായിരുന്നു അത്. ലങ്കയിലെ വന്‍ സൗധങ്ങള്‍ എല്ലാം അഗ്നിക്കിരയായി. ലങ്ക വെന്തു ചാമ്പലായി. എന്നിട്ടും രാവണന്‍ യുദ്ധം നിര്‍ത്താന്‍ തയ്യാറായില്ല. കമ്പന്‍, നികുംഭന്‍, കുംഭന്‍, പ്രജംഘശിരസ്സ്, യൂപാക്ഷന്‍ എന്നിവരെ യുദ്ധത്തിനിറക്കി പിടിച്ചുനില്ക്കാന്‍ രാവണന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഈ വീരന്മാരെല്ലാം സുഗ്രീവന്‍, അംഗദന്‍, ഹനുമാന്‍, വൈന്ദന്‍ എന്നീ വാനരസേനാനായകരാല്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഈ തോല്‍വിക്ക് പരിഹാരം വീട്ടി യുദ്ധം ജയിക്കാനായി മകനായ മകരാക്ഷനെ രാവണന്‍ യുദ്ധത്തിനയച്ചു. മകരാക്ഷനും കൊല്ലപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അന്തിമയുദ്ധത്തിനായി ഇന്ദ്രജിത്ത് തയ്യാറായി. രാമസൈന്യത്തിന്റെ വീര്യം കെടുത്താനായി മായാ വിദ്യയാല്‍ സീതാവധം നടത്തി ഇന്ദ്രജിത്ത് രാമനെ വിഭ്രമിപ്പിച്ചു. സീത വധിക്കപ്പെട്ടാല്‍ രാമന്‍ യുദ്ധം തോറ്റു എന്ന കാര്യത്തില്‍ ഇന്ദ്രജിത്തിന് സംശയമുണ്ടായില്ല. മായാസീത വധത്തില്‍ രാമസൈന്യം ദുഃഖിതരായിരിക്കുന്നസമയം തങ്ങള്‍ക്ക് ഹോമത്തിലൂടെ ഭൂതബലി ചെയ്തു ശക്തി സംഭരിക്കാമെന്നും രാവണപക്ഷം കരുതി. പക്ഷെ, ചതി വേഗം മനസ്സിലാക്കിയ രാമസൈന്യം ലങ്കയെ തവിടുപൊടിയാക്കി ഹോമം മുടക്കി.

ഇന്ദ്രജിത്ത് പരദുര്‍ജ്ജയന്‍ എന്നാണ് പ്രശംസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. അന്യര്‍ക്ക് തോല്പിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവനായ ഇന്ദ്രജിത്തിനെ രഥം തകര്‍ത്ത്, കുതിരകള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട്, സാരഥി വധിക്കപ്പെട്ട് ഭൂമിയില്‍ നിന്നു യുദ്ധം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ ഐന്ദ്രാസ്ത്രമെയ്ത് ലക്ഷ്മണന്‍ വധിച്ചു. മുതലകളും വന്‍ തിരമാലകളുമുള്ള മഹാസാഗരം ഗര്‍ജ്ജിക്കുന്നതുപോലെ രാവണന്‍ അലറി. താന്‍ ആരെ കാംക്ഷിച്ചാണോ ഈ യുദ്ധമെല്ലാം ചെയ്തത് ആ സീതയെ വധിച്ചു പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ രാവണന്‍ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാല്‍ കോപംമൂലം സ്ത്രീഹത്യ എന്ന അപമാനകരമായ കാര്യം പുലസ്ത്യന്റെ മകന്‍ ചെയ്യരുത് എന്ന് സുപാര്‍ശ്വന്‍ രാവണനെ ഉപദേശിച്ചു. രാവണന്റെ രോഷാഗ്നിയില്‍ രാമലക്ഷ്മണന്മാര്‍ വെന്തുചാമ്പലാകുമെന്നും അങ്ങനെ യുദ്ധം ജയിച്ചു സീതയെ നേടാമെന്നും സുപാര്‍ശ്വന്‍ പറഞ്ഞു. അതോടെ മൈഥിലീവധശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ച് രാവണന്‍ സര്‍വ്വസൈന്യസന്നാഹങ്ങളോടെ രാമനോട് എതിര്‍ക്കാന്‍ യുദ്ധക്കളത്തിലെത്തി.

രാമരാവണയുദ്ധത്തിനു സമാനമായി മറ്റൊന്നും ലോകത്തുണ്ടായിട്ടില്ല എന്നാണ് കവിവാക്യം. അത് ശരിയായിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് ഘോരമായിരുന്നു യുദ്ധവും യുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികളും. അതിമാരകങ്ങളായ ആയുധങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ഉപയോഗിച്ചു. രണ്ടു സൈന്യങ്ങളിലും വന്‍നാശമുണ്ടായി. ആ യുദ്ധത്തില്‍ ഭാഗ്യം രാമന്റെ കൂടെയായിരുന്നു. അഗസ്ത്യന്‍ ആദിത്യമന്ത്രം ഓതി രാമന്റെ ആത്മവീര്യം ഉദീപ്തമാക്കി. ദേവേന്ദ്രന്‍ തന്റെ സാരഥിയായ മാതലിയേയും ദേവരഥത്തേയും നല്കി യുദ്ധത്തിന്റെ ഗതി നിയന്ത്രിച്ചു. ഋഷീശ്വരന്മാരുടെയും ദേവഗണങ്ങളുടെയും അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. പതിവ്രതയും നിസ്സഹായയും ആയ ഒരു സ്ത്രീയുടെ കണ്ണുനീരില്‍ കുതിര്‍ന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനയുണ്ടായിരുന്നു. ആ പ്രാര്‍ത്ഥനയാണ് രാമനെ തളരാതെ യുദ്ധക്കളത്തില്‍ ഊര്‍ജ്ജസ്വനാക്കിനിര്‍ത്തിയത്. അതിനെല്ലാം ഉപരിയായി ധര്‍മ്മനിഷ്ഠ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന മങ്ങാത്ത ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവയെല്ലാം ഒന്നുചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ രാമരാവണ യുദ്ധത്തില്‍ രാമന്‍ ജയിച്ചു. സീതവിമോചിതയുമായി. രാവണനെ എതിരേറ്റത് ഒന്നൊന്നായ ശാപങ്ങളായിരുന്നു. ആ ശാപങ്ങള്‍ എല്ലാം ദൗര്‍ഭാഗ്യമായി മാറി. പരാജയം മുന്നില്‍ കണ്ടിട്ടും പതറാതെ നിന്നുപൊരുതി എന്നതാണ് രാവണന്റെ മരണാനന്തരം രാമന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, രാവണന്റെ യോഗ്യത.

വിഖ്യാത ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ വിക്രം സാരാഭായിയുടെ നൂറാം ജന്മവാര്‍ഷികദിനത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് ആദരമര്‍പ്പിച്ച് ഗൂഗിള്‍ ഡൂഡില്‍. ഇന്ത്യന്‍ ബഹിരാകാശ പദ്ധതിയുടെ പിതാവെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന വിക്രം സാരാഭായിയാണ് രാഷ്ട്രം ഇന്ന് കൈവരിച്ച പല നേട്ടങ്ങള്‍ക്കും ചുക്കാന്‍ പിടിച്ചത്.

1919 ഓഗസ്റ്റ് 12-ന് ഗുജറാത്തിലെ അഹമ്മദാബാദില്‍ ഒരു ധനിക ജൈനകുടുംബത്തിലായിരുന്നു വിക്രം സാരാഭായിയുടെ ജനനം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം അഹമ്മദാബാദിലും ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ കേംബിഡ്ജിലുമായിരുന്നു.1947-ല്‍ കോസ്മിക് കിരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഗവേഷണം ചെയ്ത് കേംബ്രിഡ്ജില്‍ നിന്ന് പി.എച്ച്.ഡി നേടി. തുടര്‍ന്ന് അഹമ്മദാബാദിലെ ഫിസിക്കല്‍ റിസര്‍ച്ച് ലാബോറട്ടറിയില്‍ കോസ്മിക് കിരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് പഠിപ്പിക്കുന്ന ഫിസിക്‌സ് പ്രൊഫസ്സറായി. പിന്നീട് 1965-ല്‍ അവിടുത്തെ ഡയറക്ടറുമായി. ഇതിനിടെ ഇന്ത്യയിലെ അണുശക്തി കമ്മീഷനില്‍ അദ്ദേഹം നിയമിതനായി. ഉപഗ്രഹ വിക്ഷേപണത്തില്‍ അദ്ദേഹം പ്രത്യേകം താല്പര്യം കാട്ടിയിരുന്നു.

ബഹിരാകാശഗവേഷണത്തെ വെറും ശൂന്യാകാശ യാത്രകളായി വഴിതിരിച്ചു വിടാതെ ,വാര്‍ത്താവിനിമയത്തിനും കാലാവസ്ഥാ നിരീക്ഷണത്തിനും ഉപയോഗപ്രദമാക്കുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം തുമ്പയിലെ ബഹിരാകാശകേന്ദ്രത്തിന്റെശില്പി ഇദ്ദേഹമാണ്. അദ്ദേഹത്തോടുള്ള ബഹുന്മാനാര്‍ത്ഥം തുമ്പ റോക്കറ്റ് വിക്ഷേപണകേന്ദ്രത്തെ ‘വിക്രം സാരാഭായ് സ്‌പേസ് സെന്റര്‍’ എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു. ശ്രീഹരിക്കോട്ടയിലെ ഉപഗ്രഹ വിക്ഷേപണത്തിന്റെ ശില്പിയും അദ്ദേഹമാണ് റോക്കറ്റുകളും ഉപഗ്രഹങ്ങളും നിര്‍മ്മിക്കുന്നതില്‍ കഴിവുള്ള ഒരു നല്ല സംഘത്തെ വാര്‍ത്തെടുക്കാനായി എന്നത് പില്‍ക്കാലത്ത് ഇന്ത്യയ്ക്ക് ഈ രംഗത്ത് മുന്നേറ്റമുണ്ടാക്കാന്‍ സഹായകമായി.

197576 കാലഘട്ടത്തില്‍ നാസയുടെ സാറ്റലൈറ്റ് ഉപയോഗിച്ച് നടത്തിയ ടെലിവിഷന്‍ പരീക്ഷണം ഏറെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു. സൈറ്റ് (SITE- Satellite Instructional Television Experiment) എന്ന പേരില്‍ നടത്തിയ ഈ സംവിധാനം ഉപയോഗിച്ച് 2,400 പിന്നാക്ക ഗ്രാമങ്ങളില്‍ ആധുനികവിദ്യാഭ്യാസം എത്തിക്കുന്നതിന് ഇദ്ദേഹം പദ്ധതിയുണ്ടാക്കി. 1971 ഡിസംബര്‍ 30-ന് കോവളത്തു വെച്ച്  ഹൃദയാഘാതം മൂലമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അന്ത്യം.

വിക്രം സാരാഭായിയോടുള്ള ആദരസൂചകമായി ഐ.എസ്.ആര്‍.ഒയുടെ രണ്ടാം ചാന്ദ്രദൗത്യത്തില്‍ ചന്ദ്രോപരിതലത്തില്‍ ഇറങ്ങുന്ന പേടകത്തിന് വിക്രം ലാന്‍ഡര്‍ എന്ന് പേര് നല്‍കിയിരുന്നു.

കേരളത്തില്‍ മഴയുടെ തീവ്രത കുറഞ്ഞെങ്കിലും ബംഗാള്‍ ഉള്‍ക്കടലില്‍ വീണ്ടും ന്യൂനമര്‍ദ്ദത്തിനു സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് കാലാവസ്ഥാ നിരീക്ഷണകേന്ദ്രം. ചൊവ്വാഴ്ച ന്യനമര്‍ദ്ദം രൂപപ്പെടാനും പരക്കെ മഴയ്ക്ക് സാധ്യതയുണ്ടെന്നുമാണ് റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍. അതേസമയം അതിതീവ്രമഴയുണ്ടാകില്ലെന്നും തീരപ്രദേശമേഖലകളിലാകാം മഴയെന്നും നിഗമനമുണ്ട്. മഴയുടെ ശക്തി കുറഞ്ഞതിനെ തുടര്‍ന്ന് തിങ്കളാഴ്ച സംസ്ഥാനത്തെ ഒരു ജില്ലയിലും റെഡ് അലര്‍ട്ട് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടില്ല. ഇടുക്കി, മലപ്പുറം, കോഴിക്കോട്, വയനാട്, കണ്ണൂര്‍, കാസര്‍ഗോഡ്, എന്നീ ആറ് ജില്ലകളില്‍ ഓറഞ്ച് അലര്‍ട്ട് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്.

പ്രളയത്തിലും ഉരുള്‍പൊട്ടലിലുമായി സംസ്ഥാനത്തെ ആകെ 72 പേര്‍ മരിച്ചതായി സര്‍ക്കാര്‍ സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 2,47,219 പേര്‍ സംസ്ഥാനത്തെ വിവിധ ദുരിതാശ്വാസ ക്യാപുകളിലായി ഇപ്പോള്‍ ഉണ്ട്. ഇതില്‍ ഏറ്റവുമധികം പേര്‍ മലപ്പുറം, കോഴിക്കോട്, വയനാട്, തൃശ്ശൂര്‍ എന്നീ ജില്ലകളില്‍ നിന്നുള്ളവരാണ്. അതേസമയം ഉരുള്‍പൊട്ടലില്‍ വലിയ നാശനഷ്ടങ്ങളുണ്ടായ മലപ്പുറം കവളപ്പാറയിലും വയനാട്ടിലെ പുത്തുമലയിലും മണ്ണിനടിയില്‍പെട്ടവര്‍ക്കായി ഇപ്പോഴും തിരച്ചില്‍ തുടരുകയാണ്. കവളപ്പാറയില്‍ 50 പേരെയും പുത്തുമലയില്‍ ഏഴ് പേരെയും ഇനിയും കണ്ടെത്താനുണ്ട്.

തമിഴ്‌നാട് അപ്പര്‍ ഭവാനി അണക്കെട്ട് ഇന്ന് ഉച്ചയോടെ തുറക്കും. അട്ടപ്പാടിയില്‍ ഭവാനിപ്പുഴയുടെ തീരങ്ങളില്‍ താമസിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ജാഗ്രതാ നിര്‍ദ്ദേശം നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്.

ഗോര്‍ട്ടിയില്‍ അന്നു വൈകുന്നേരം നടക്കുന്ന ഫുട്‌ബോള്‍മത്സരത്തിന്റെ ഫൈനല്‍ക്കളിയെപ്പറ്റി ആലോചിച്ചാലോചിച്ചാണ് ഉച്ചതെറ്റിക്കഴിഞ്ഞ് കൊച്ചാപ്പു അമ്മിണിപ്പയ്യിനെ പുല്ലുതീറ്റിക്കാന്‍ നാരായണന്‍ കൈക്കോറുടെ ആളില്ലാപ്പറമ്പിലേക്ക് കയറിയത്.

മുറ്റി നില്‍ക്കുന്ന പുല്‍പ്പറമ്പാണ്. നിറച്ച് കീരിമാളങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും പാമ്പുകള്‍ക്ക് ഒരു കുറവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇന്നാളൊരു ദിവസം ഒരു യമണ്ടന്‍ വളയെളപ്പനേയും തെളിച്ച് ഒരു കീരി കേറിപ്പോകുന്നതും കൊച്ചാപ്പു കണ്ടിരുന്നു. അതിരിനിട്ട കമ്പിവേലിയുടെ പടിഞ്ഞാറുവശം മുഴുവന്‍ പൊളിഞ്ഞുകിടപ്പാണ്. അതുവഴി ആരൊക്കെയോ രാത്രി പറമ്പില്‍കേറി മേയുന്നുണ്ട്. കരിക്കു മോഷണം ഈയിടെ പതിവായിട്ടുണ്ടെന്ന് കേട്ടിരുന്നു.

പുല്‍പ്പറമ്പിലേക്ക് പശുവിന്റെ കയര്‍നീട്ടിവിട്ട് കൊച്ചാപ്പു വഴിക്കരികില്‍ത്തന്നെ നിന്നു. ചക്കയും മാങ്ങയും വീണ് അവിടെക്കിടന്ന് ചീഞ്ഞുപോയാലും ഒരാളും അതെടുത്തുകൊണ്ടുപോവാന്‍ കൈക്കോര്‍ സമ്മതിക്കില്ല. അറുത്ത കയ്യ്ക്ക് ഉപ്പുതേക്കാത്തവനാണ് കൈക്കോര്‍. പുല്ലെങ്കില്‍ പുല്ല്. പൈ മേയുന്ന കണ്ടാല്‍പ്പോലും അയാള്‍ അവറ്റയെ ഓടിച്ചുവിടും. അമ്മിണിപ്പയ്യിന്റെ കറവവറ്റിയിട്ട് കാലം കുറേയായിരുന്നു. പുറത്തേക്കങ്ങനെ മേയാനൊന്നും വിടാറില്ല. അമ്മിണിപ്പയ്യിന്റെ അന്നത്തെ തീറ്റ അവസാനത്തേതാണ്. ആലയില്‍നിന്ന് കുറെക്കാലംകൂടി പുറത്തിറങ്ങിയതുകൊണ്ടുതന്നെ അമ്മിണിപ്പയ്യിന് നല്ല സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട്. ഉമ്പായി മാപ്ലയ്ക്കു ഇന്നു പശുവിനെ കൈമാറും. അയാള്‍ കൊല്ലുകയോ പോറ്റുകയോ ചെയ്യും. അയാള്‍ അറവുകാരനായതുകൊണ്ട് ആദ്യം വിചാരിച്ചതേ നടക്കൂ. ഒന്നും നേരെചൊവ്വേ ചെയ്യാന്‍ പറ്റാതാകുന്ന മനുഷ്യരേയും ഇങ്ങനെ അറവുകാര്‍ക്ക് വില്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരേര്‍പ്പാടുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ തന്റെ കയ്യിലും കുറെ കാശുവന്നേനെയെന്ന് കൊച്ചാപ്പു ചിന്തിച്ചു.

ഒന്ന്, പെറ്റതള്ള: തളര്‍വാതം വന്നു കിടപ്പിലായിട്ട് മൂന്നാല് വര്‍ഷം. മരുന്നും മന്ത്രവും മുടങ്ങീട്ടുതന്നെ കുറെ നാളായി. ആര് പണിയെടുത്ത് പോറ്റുമോ ആവോ? വായ തുറന്നാല്‍ പച്ച ഉമ്മരായം മാത്രമേ വരൂ. എല്ലിന് നല്ല മൂപ്പുണ്ടെങ്കിലും അറവുകാര്‍ക്ക് അതൊന്നും പ്രശ്‌നമാകില്ല.

രണ്ട്, പപ്പിനിയേച്ചി: കറുപ്പായി അളിയന്‍ തൂങ്ങിച്ചത്തതില്‍പ്പിന്നെ കൊവ്വപ്രത്തുനിന്നു വന്ന് വീട്ടില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങീട്ടുണ്ട്. അമ്മയെ പരിചരിക്കാനെന്നാണ് ആരെങ്കിലും ചോദിച്ചാല്‍ പറയുക. സ്വതവേ ഗ്രഹണി ബാധിച്ചപോലെയാണെങ്കിലും ഇറച്ചിക്കാര്‍ക്കുള്ള വക ആ ശരീരത്തില്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഉണ്ട്. മനുഷ്യമാംസത്തിന് മാട്ടിറച്ചിക്കുള്ള മുശ്ക്ക് മണംതന്നെയായിരിക്കുമോ ആവോ?

”തിന്നോ തിന്നോ. പള്ള നെറച്ച് തിന്നോ… ഇന്നുങ്കൂടിയേ ഈ പറമ്പിലൊക്കെക്കേറി വന്ന് നമുക്ക് കട്ടുതിന്നാന്‍കഴിയൂ.”കൊച്ചാപ്പു അമ്മിണിപ്പയ്യിനോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

അതുകേട്ടിട്ടോ എന്തോ പശു ശ്രമപ്പെട്ടു തലയുയര്‍ത്തി കൊച്ചാപ്പുവിനെ നോക്കി ചെറുതായൊന്നമറിക്കൊണ്ട് പുല്‍പ്പരപ്പിലേക്കു മുഖം താഴ്ത്തി. ഇത്തിരി കടുംചായ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിലെന്ന് അവന് അപ്പോള്‍ തോന്നി. ഉച്ചമയക്കം എന്നു പറഞ്ഞുകൂടാ. കണ്ണില്‍ തിരശ്ശീലപോലെ എന്തോ വന്നു വീണ്ടും നൃത്തംചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇന്നലെ എപ്പോഴാണ് വന്നു കിടന്നത്? ഹേയ്, ഇന്നലെയല്ലെന്നു തോന്നുന്നു. അരക്കിറുക്കിനുള്ള ഗുളിക പപ്പിനിയേച്ചി എത്രയെണ്ണം തന്നിരിക്കണം? അവന്‍ കണക്കുകൂട്ടി നോക്കി. പന്തുകളി ആരംഭിച്ചതുമുതല്‍ മരുന്നു കഴിപ്പ് കൊച്ചാപ്പു നിര്‍ത്തിവെച്ചതായിരുന്നു. ഗുളികയുമായി പപ്പിനിയേച്ചി കൈനീട്ടുമ്പോള്‍ അതുവാങ്ങി കഴിക്കുന്നതായി നടിച്ച് പുറത്തേക്കു തുപ്പിക്കളയുകയായിരുന്നു പതിവ്. പപ്പിനിയേച്ചി അതൊരു ദിവസം കണ്ടുപിടിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിചാരിതമായുണ്ടായ ആ കാഴ്ചയുടെ അന്ധാളിപ്പില്‍ പപ്പിനിയേച്ചിക്ക് അന്ന് ഏക്കം കൂടി. വാ പിളര്‍ന്ന് കണ്ണുകള്‍ മേലോട്ടുരുണ്ടുരുണ്ടു പോയപ്പോള്‍ അവന് പാവം തോന്നി. ഫൈനലിന് മുമ്പ് കുറെ ദിവസത്തേക്കുള്ള ഒഴിവ് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് കൊച്ചാപ്പു പിന്നെ മരുന്നു കഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്.

രണ്ടു മൂന്നു ദിവസമായി തുടര്‍ച്ചയായി താന്‍ ഉറങ്ങുകയല്ലായിരുന്നോ? ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു. കൊച്ചാപ്പുവിന് തന്നോടുതന്നെ അസൂയ തോന്നി. ഹെന്റമ്മോ, എന്തൊരുറക്കം. കാലുകള്‍ക്കിടയില്‍ കൈ രണ്ടും ചുരുട്ടിവെച്ച് രാവെന്നോ പകലന്നോ അറിയാതെ ഒരേയൊരുറക്കം. ഇടയ്ക്ക് ആരൊക്കെയോ വന്നു തട്ടിയുണര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. ഓനാന്‍ വിളിക്കുന്നെന്ന് പറഞ്ഞ് പപ്പിനിയേച്ചിതന്നെ ഒരു ദിവസം തലയില്‍ കുറെ വെള്ളംകോരിയൊഴിച്ചിരുന്നു. കണ്ണുതുറക്കണമെന്നുണ്ട്. എന്നിട്ടും മയക്കത്തിന്റെ കെട്ടുവിട്ടിരുന്നില്ല. അതിനിടയില്‍ ചുരുങ്ങിയത് രണ്ടു ഡസന്‍ സ്വപ്‌നങ്ങളെങ്കിലും മുഴുമിപ്പിക്കാതെ കണ്ടിരുന്നു. പഴയ സിനിമയിലേതുപോലെ കറുപ്പിലും വെളുപ്പിലും മുറിഞ്ഞ് മുറിഞ്ഞ്…

പൊട്ടിയ മേലോടിലൂടെ ഉച്ചിവെയില്‍ നെറുകയെ പൊള്ളിച്ചപ്പോഴാണ് ഇന്ന് ഉറക്കം തെളിഞ്ഞത്. ഒടുക്കത്തെ വിശപ്പ് കാളിപ്പടരുന്ന വയറുംതടവി എണീറ്റപാടെ അവന്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു. ആളനക്കമില്ലാത്ത അടുപ്പിനരികില്‍ അയല്‍പക്കത്തെ കുറിഞ്ഞിപ്പൂച്ച അവകാശം സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് പെറ്റുകിടന്നു. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കണ്ണുപോലും തുറന്നിട്ടില്ല. അഞ്ചു പീക്കിരിവായകള്‍ കീയോ കീയോ എന്ന് ഒച്ചയുണ്ടാക്കിക്കൊണ്ട് കൊച്ചാപ്പുവിനെ പേടിപ്പിച്ചു.

”ചായപ്പൊടി ഇല്ല, പഞ്ചാരേം.” ഇരുട്ട് പറഞ്ഞു.

ആകെ പൊടിനിറഞ്ഞ് നരച്ചിരുണ്ട അടുക്കളയില്‍ ആള്‍പ്പെരുമാറ്റം നടന്നിട്ടുതന്നെ കുറച്ചായി എന്നു തോന്നുന്നു. തള്ളയും മോളും എന്തെടുത്ത് കിടക്കുന്നു എന്തോ?

എന്നും ഫ്രീയായി ഉപദേശം തരാറുള്ള പഴയ കാല്‍പ്പന്തുകളിക്കാരന്‍ ഓനാന്റെ വീട് ഇതിലും ഭേദമാണ്. കുന്നിനുമുകളിലേക്കും താഴെ ഗോര്‍ട്ടിയിലേക്കും രണ്ടു കൈവഴികളായി പിരിഞ്ഞുപോകുന്ന പാതയുടെ തൊട്ടപ്പുറത്താണ് ആ ജൈവവീട്. പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശമായതിനാല്‍ മുറ്റത്തു വളരുന്ന പുല്ലും കാട്ടുവള്ളിയും ഒന്നും വെട്ടിമാറ്റിയിരുന്നില്ല. അവ യഥേഷ്ടം വളര്‍ന്നുമുറ്റിയിരുന്നു. പഴയ പാലാക്കാരനായ ഓനാന്റെ അപ്പനാണെങ്കില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന പ്രകൃതിസ്‌നേഹിയും. വീട്ടിനകത്തും പുറത്തും തട്ടിന്‍പുറത്തുമായി മരപ്പട്ടിയും പാമ്പും പഴുതാരയും സസുഖം പാര്‍ത്തുപോന്നു. കൊച്ചു കൊച്ചു വനജീവികളും ചിതല്‍പ്പുറ്റും എല്ലാംകൂടിച്ചേര്‍ന്ന് ആ വീടിന്റെ ആകാശത്ത് എപ്പോഴും കാര്‍മേഘത്തിന്റെ ഒരു ദിവ്യപരിവേഷമുണ്ടായിരുന്നു.

ചായ ചോദിച്ചാല്‍, ”കൊറച്ച് കാപ്പിക്കുരു ഒണക്കിവെച്ചത് മണ്ടയ്ക്കിരിപ്പുണ്ട്. അതിടിച്ച് പൊടിയാക്കി കാപ്പി അനത്തിത്തരട്ടായോ കൊച്ചേ.” എന്ന് ഓനാന്‍ ചോദിക്കും. ”ഓ, എന്നാത്തിനാ കാപ്പി. ചായയാര്‍ന്ന് വേണ്ടീര്ന്നത്. നല്ല കട്ടന്‍ചായ.” കൊച്ചാപ്പു പറഞ്ഞു.ഓനാന്‍ പതിവിലും നേരത്തേ അന്ന് ഉണര്‍ന്നിരുന്നു. മുറിക്കകത്തിരുന്നു ചെയ്യാവുന്ന കസര്‍ത്തുകള്‍ക്കുശേഷം കുളിയൊക്കെക്കഴിഞ്ഞ് നല്ല കുട്ടപ്പനായിട്ട് ആള്‍ പുത്തന്‍ ബനിയനൊക്കെയിട്ടിട്ടുണ്ട്. മഞ്ഞയില്‍ ചുവന്ന വരയുള്ളത്. അതേത് കളിക്കാരുടെ ജേഴ്‌സിയാണെന്ന് കൊച്ചാപ്പു തെല്ലിട ആലോചിച്ചുനോക്കി. നാട്ടുകളികളും രാജ്യാന്തര മത്സരങ്ങളും കഴിഞ്ഞ് ലോകം കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞുവന്ന് ഓനാന്‍ ഇതുവരെ പൂര്‍ണ്ണ വിശ്രമത്തിലായിരുന്നു. നാലഞ്ചു വര്‍ഷംമുമ്പ് ഉത്തരേന്ത്യയില്‍ വെച്ചുനടന്ന ഒരുഗ്രന്‍ പന്തുകളിമത്സരത്തില്‍ സംഭവിച്ച ഒരപകടത്തെത്തുടര്‍ന്ന് നട്ടെല്ലിന് പരിക്കുപറ്റി കിടപ്പിലായിരിന്നു കുറെക്കാലം. കുറേശ്ശ കുറേശ്ശയായി എഴുന്നേറ്റ് നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത് ഈ അടുത്തകാലത്താണ്. ചെറുപ്പകാലം മുതലേ പന്തുകളിയോടു ഭ്രാന്തെടുത്ത് ഓടിനടന്ന് ജീവിതം മറന്നുപോയി എന്നാണ് ഓനാനെക്കുറിച്ച് നാട്ടുകാരുടെ സംസാരം. കൊച്ചിലേ ഗോര്‍ട്ടിയില്‍നിന്ന് പന്തുരുട്ടിത്തുടങ്ങിയതില്‍പ്പിന്നെ തിരിഞ്ഞുനോക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ലെന്നാണ് ഓനാന്റെ ന്യായവാദം. പക്ഷേ, എപ്പൊക്കണ്ടാലും ഒരു വിജയിയുടെ ഭാവത്തോടെ നല്ലനല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ഉപദേശിച്ചുതരും. കൊച്ചാപ്പുവിനാണെങ്കില്‍ ഉപദേശം ഭയങ്കര ഇഷ്ടവുമാണ്. ഓനാനോടുള്ള താത്പര്യംകൊണ്ട് ഒരു ഗുണമുണ്ടായി. പന്തുകളിക്കാനറിയില്ലെങ്കിലും കൊച്ചാപ്പു നല്ലൊരു കളിപ്രേമിയായി.ഫൈനലെങ്കിലും കാണണമെന്നുള്ള ഓനാന്റെ ആഗ്രഹത്തെത്തുടര്‍ന്ന് ഓനാനെയും കൂട്ടിപ്പോവണമെന്നു അന്ന് കരുതിയതാണ് കൊച്ചാപ്പു. എന്തു കാര്യത്തിന് ചെന്നു വിളിച്ചാലും ഓനാന്‍ ഓരോരോ കാരണം പറഞ്ഞ് മുറിക്കകത്തുനിന്ന് ഇറങ്ങാന്‍ കൂട്ടാക്കുമായിരുന്നില്ല. ഇത്തവണ, പക്ഷേ വാതില്‍തുറന്നു വരാന്തയോളം പിടിച്ചുപിടിച്ചാണെങ്കിലും ഓനാന്‍ വരാന്‍ തയ്യാറായി.

ഓനാന്‍ കളിച്ചുതിമിര്‍ക്കുന്ന ഒരു പഴയ ഫോട്ടോ വീടിന്റെ ഉമ്മറച്ചുമരില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്നിരുന്നു. ആ ചിത്രത്തിലെ കളിതന്നെയാണ് സ്വപ്‌നത്തിലും താന്‍ അന്നു കണ്ടതെന്നു കൊച്ചാപ്പുവിന് തോന്നി. വെള്ളയില്‍ നീലവരകളുള്ള ഒര്‍ട്ടേഗയുടെ ജേഴ്‌സിയായിരുന്നു ഓനാന്റെ വേഷം. പന്തിന്റെ സ്ഥാനം കണ്ടുപിടിക്കാനാവാത്തവിധം കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ വേഗത്തിലായിരുന്നു അയാളുടെ മുന്നേറ്റം. ഒടുക്കം, റഫറിയുടെ നീണ്ട വിസിലടി. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്റെ കരഘോഷം. എന്താണ് സംഭവിച്ചതാവോ എന്തോ?

ഉമ്മറത്തെത്തിയ ഓനാന്റെ മുഖത്ത് പക്ഷേ, തെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

”കൊച്ചാപ്പു ഒരു സത്യം പറയട്ടെ, എനിക്കൊരിക്കലും ഇനിയൊരു പന്തുകളി കാണാനാവില്ലന്ന് തോന്നുന്നു. ഈ വീടിന്റെ വന്യതയില്‍നിന്ന് പുറത്തുപോകാനാവാത്തവിധം അദൃശ്യമായൊരു പന്തിനുപിറകേ ഞാനോടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ചുറ്റും കാണികളില്ലെന്നു മാത്രം. ചിലനേരം ആരോ എന്നെ തട്ടിക്കളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്, ഒരു ഫുട്‌ബോള് പോലെ.” ഓനാന്‍ പറഞ്ഞു.

കൊച്ചാപ്പുവിനൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഇമ്മാതിരി സാഹിത്യഭാഷ പറയുന്നകൂട്ടത്തില്‍ ചില വാക്കുകളോ സന്ദര്‍ഭങ്ങളോ ആണ് അവന് ഓനാനില്‍നിന്ന് പിടിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഓനാനെ തട്ടിക്കളിക്കുന്നതാരെന്നുള്ള ജിജ്ഞാസയുണ്ടായി.

”ആര് ?” അവന്‍ ചോദിച്ചു.
”കാലം.” ഓനാന്‍ പറഞ്ഞു.

രാത്രിമാത്രം പുറത്തിറങ്ങാറുള്ള ഒരു വെരുക് മുറ്റത്തൂടെ കുറുകെ പാഞ്ഞുപോയതു നോക്കി ഓനാന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. പിന്നെ, പരിസരബോധം മറന്ന് ധരിച്ചിരുന്ന ജേഴ്‌സിയും ട്രൗസറും ഓരോന്നായ് ഊരിയെറിഞ്ഞ് വീടിനെ വിഴുങ്ങാനെന്നോണം ആഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന ഇരുണ്ട ഇലപ്പടര്‍പ്പിനുകീഴിലൂടെ ഒരു ഇഴജന്തുവിനെപ്പോലെ മറഞ്ഞുപോയി. ഓനാന്‍ പോയ ദിക്കില്‍നിന്ന് പതിയെ ഒരു കൂമന്റെ മൂളക്കം കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.അതിശയകരമായൊരു മദ്ധ്യാഹ്നത്തിന്റെ ഒരു ലക്ഷണമായിരുന്നു അതൊക്കെയെന്ന് കൊച്ചാപ്പുവിന് തോന്നി. കളികാണാന്‍ ഇന്നിനി ഓനാനെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ലെന്നു ഖേദിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഉമ്പായി മാപ്ലയ്ക്ക് പയ്യിനെ കൊണ്ടുപോയിക്കൊടുക്കേണ്ടതിനെക്കുറിച്ച് കൊച്ചാപ്പുവിന് ഓര്‍മ്മ വന്നത്.

”ഫൈനല് കാണാന്‍ നീ പോര്ന്നില്ലേ കൊച്ചാപ്പു? നിലാവത്തുവിട്ട പൊരുന്നക്കോഴിപോലെ നീയെന്താ പെരുബയിക്കിരുന്ന് ഒറങ്ങ്വാ?’കൊച്ചാപ്പു മനോരാജ്യത്തില്‍നിന്നുണര്‍ന്നു.

വീടുവീടാന്തരം നടന്നു അവില്‍ വില്‍ക്കുന്ന ചന്ദ്രിയേച്ചിയാണ് മുന്നില്‍. അവില്‍ വിറ്റുതീര്‍ത്ത് ചന്ദ്രിയേച്ചി അതുവഴി വന്നതാണ്. തലയില്‍ കാലിക്കൊട്ടയുണ്ട്. രാവിലെ വീട്ടില്‍നിന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ കൊട്ട നിറച്ച് അവിലുണ്ടാകും. കൈക്കോറുടെ അടുത്തുനിന്ന് നെല്ലുവാങ്ങി പുഴുങ്ങിയുണക്കി നാടന്‍ ഉരലിട്ടിടിച്ചാണ് ചന്ദ്രിയേച്ചി അവിലുണ്ടാക്കുന്നത്. ഒരു നാഴി സ്വയമ്പന്‍ അവിലിന് പത്തു രൂപയേ ഉള്ളൂ. ”കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ ഉദിനൂരുകാരുടെ ഡമ്പ് ഇക്കൊല്ലം തീര്‍ത്തുവിടണം. കള്ളക്കളീടെ ഉസ്താദാ അവന്മാര്. ഇള്‌സന്‍മാര്.”
ചന്ദ്രിയേച്ചി അല്പം രോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.

എവിടെവെച്ചു കണ്ടാലും തലയിലിരുന്ന കൊട്ട നിലത്തേക്കുവെച്ച് കുറച്ചുനേരം നിന്ന് കൊച്ചാപ്പുവിനോട് നാട്ടുവിശേഷം പറഞ്ഞിട്ടേ ചന്ദ്രിയേച്ചി കടന്നുപോകാറുള്ളു എന്ന് അവനറിയാം. നടത്തത്തിന്റെ ക്ഷീണംതീര്‍ക്കാനെന്നോണം ചന്ദ്രിയേച്ചി അവനടുത്തുതന്നെ നിന്നു.

”നേരം വൈതോ ചന്ദ്രിയേച്ചീ? ഈ പയ്യിന ഉമ്പായിമാപ്ലക്ക് കൊടുത്തിറ്റ് വേണം എനക്കും കളികാണാന്‍പോകാന്‍.” കൊച്ചാപ്പു പറഞ്ഞു.

റെഡ് സ്റ്റാര്‍ ഉദിനൂരും അല്‍ അമീന്‍ പഴയങ്ങാടിയും തമ്മിലുള്ള കളിയുടെ ഫൈനല്‍ ഇത് രണ്ടാം
പ്രാവശ്യമാണ്. ഇരുടീമും ഫൈനലിലെത്തുംവിധം ടൂര്‍ണ്ണമെന്റ് കമ്മിറ്റി ഫിക്‌സചറിടന്നുണ്ടെന്നാണ് ഇപ്രാവശ്യത്തെ ഒരു കേട്ടുകേള്‍വി. ജീവന്‍കൊടുത്തായാലും കപ്പുംകൊണ്ടേ നാട്ടിലേക്കു മടങ്ങൂ എന്നാണ് രണ്ടു ടീമിന്റെയും വാശി. ഗ്രൗണ്ടിന് പുറത്ത് കൊട്ടന്‍ മുസ്തഫയുടെ വക പൊരിഞ്ഞ ബെറ്റുണ്ടാകും. ആര്‍ക്കുവേണ്ടിയും ഏതു ടീമിനുവേണ്ടിയും മുസ്തഫയുമായി ബെറ്റുവെയ്ക്കാം. ആര് തോറ്റാലും ജയിച്ചാലും കൊട്ടനു കിട്ടുന്നത് ലാഭമായിരിക്കും.

”കഴിഞ്ഞകൊല്ലത്തേപ്പോലെ രണ്ടു കൂട്ടരും ഒരു പെനാല്‍ട്ടിയുടെ പേരും പറഞ്ഞ് ഫൈനല്‍ അടിച്ചുപിരിയാതിരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു.”ചന്ദ്രിയേച്ചി പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് തുടര്‍ന്നു: ”ഇക്കൊല്ലൂം തോക്കൂന്നുകണ്ടാ നമ്മളെ പഴയങ്ങാടിക്കാര് കശപിശയിണ്ടാക്കും ന്റെ കൊച്ചാപ്പുവേയ്.” നാവിറങ്ങിപ്പോയതുപോലെ കൊച്ചാപ്പു നിന്നു. ചന്ദ്രിയേച്ചിയെയും തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാനാകാതെ അവന്‍ കണ്ണുകൊണ്ടാംഗ്യം കാട്ടാന്‍ തുടങ്ങി.

കൊച്ചാപ്പുവിന്റെ കണ്ണുകൊണ്ടുള്ള കഥകളികണ്ട് ചന്ദ്രിയേച്ചിക്ക് നല്ലോണം ചൊറിഞ്ഞുവന്നു. സ്വതവേ നാവിന് ബെല്ലും ബ്രേക്കുമില്ലാത്ത സ്ത്രീയാണ്.”ഊയ്യന്റപ്പാ, നീയെന്താടാ ഇതേവരെ പെണ്ണുങ്ങളെ കാണാത്തമാതിരിയിങ്ങനെ കോര്‍മ്പയില്‍ കോര്‍ത്ത് നോക്കുന്നേ. നിനിക്കൂല്ലേടാ അമ്മേം പെങ്ങളൂം ചെറ്റേ.”

കഥ തുടര്‍ന്നു വായിക്കാം

ഓഗസ്റ്റ് ലക്കം പച്ചക്കുതിര വാങ്ങിക്കുന്നതിനായി സന്ദര്‍ശിക്കുക 

ദുരിതപ്പെയ്ത്തിന് ശമനമായതോടെ ക്യാമ്പുകളില്‍നിന്ന് ആളുകള്‍ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന സമയമാണിത്. വെള്ളം ശരിക്കിറങ്ങിയതിനുശേഷം ഇനി ഉടന്‍ വേറെ വെള്ളപ്പൊക്കം വരുന്നില്ല എന്നുറപ്പുവരുത്തിയതിനുശേഷം മാത്രമേ വീട്ടിലേക്കു പോവുക എന്നതാണ് ഏറ്റവും ശരിയായ കാര്യം.

ചില പ്രായോഗിക നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍  

1. ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങരുത്. മുതിര്‍ന്നവര്‍ രണ്ടോ അതിലധികമോ പേര്‍ ഒരുമിച്ചു പോകണം. എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം ഉണ്ടായാല്‍ പരസ്പരം സഹായിക്കാന്‍ പറ്റുമല്ലോ. (സ്വന്തം വീടിന്റെ നാശം കണ്ട് ഹൃദയസ്തംഭനംവരെ ഉണ്ടാകുന്നവരുണ്ട്).

2.ആദ്യമായി വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചുപോകുമ്പോള്‍ കുട്ടികളെ കൊണ്ടുപോകരുത്. എന്താണ് അവിടെ കാണാന്‍ പോകുന്നതെന്നോ എന്തൊക്കെ അപകടങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നോ പറയാന്‍ പറ്റില്ല, കുട്ടികള്‍ക്ക് അപകടം ഉണ്ടായില്ലെങ്കിലും മാനസിക ആഘാതം ഉണ്ടാകും. ഒഴിവാക്കണം.

3.ഒരു കാരണവശാലും രാത്രിയില്‍ വീട്ടിലേക്കു ചെല്ലരുത്. വീടിനകത്ത് പാമ്പു മുതല്‍ ഗ്യാസ് ലീക്കുവരെ ഉണ്ടാകും. രാത്രി കയറിച്ചെല്ലുന്നത് കൂടുതല്‍ അപകടം വിളിച്ചുവരുത്തുകയാണ്.

4. വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലും വീടിന്റെ മുറ്റത്തുമെല്ലാം ഒരടിയോളം കനത്തില്‍ ചെളി ആയിരിക്കാനാണ് സാധ്യത. ഗേറ്റ് ഉണ്ടെങ്കില്‍ തുറക്കാന്‍ പ്രയാസപ്പെടും.

5. മതിലിന്റെ നിര്‍മ്മാണം മിക്കവാറും നല്ല ബലത്തിലല്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഗേറ്റ് ശക്തമായി തള്ളിത്തുറക്കുന്നത് മതിലിടിഞ്ഞ് അപകടം ഉണ്ടാക്കും. സൂക്ഷിക്കണം.

6. റോഡിലോ മുറ്റത്തോ ചെളിയില്‍ തെന്നിവീഴാതെ നോക്കണം. പറ്റുമെങ്കില്‍ ചെളിയുടെ നിരപ്പിനു മുകളില്‍ ഉള്ള ചെരുപ്പുകള്‍ ധരിക്കണം. വ്യക്തിസുരക്ഷയ്ക്കു വേണ്ടി ഒരു മാസ്‌ക് ഉപയോഗിക്കണം, അത് ലഭ്യമല്ലെങ്കില്‍ ഒരു തോര്‍ത്ത് മൂക്കിനു മുകളിലൂടെ ചുറ്റിക്കെട്ടണം. കയ്യില്‍ കട്ടിയുള്ള കൈയുറകള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ നല്ലതാണ്.

7. നമ്മുടെ വീടിന്റെ ചുറ്റും മനുഷ്യരുടെയോ മൃഗങ്ങളുടെയോ മൃതദേഹം ഉണ്ടാകാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുക. അങ്ങനെ ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഒരിക്കലും അത് കൈകൊണ്ടു തൊടരുത്. മനുഷ്യരുടെ മൃതദേഹം ആണെങ്കില്‍ പോലീസിനെ അറിയിക്കണം.

8. വീടിനകത്ത് കയറുന്നതിനു മുന്‍പ് വീടിന്റെ ഭിത്തിയില്‍ പ്രളയജലം എത്രമാത്രം എത്തിയിരുന്നു എന്നതിന്റെ അടയാളം കാണും. അത് കൂടുതല്‍ വ്യക്തമായി ചോക്കുകൊണ്ടോ പെയിന്റു കൊണ്ടോ മാര്‍ക്ക്‌ചെയ്തുവെക്കുക.

9. വീടിനകത്തേക്കു കയറുന്നതിനു മുന്‍പ് വീടിന്റെ നാല് ഭാഗത്തുനിന്നും ധാരാളം ചിത്രങ്ങള്‍ എടുത്തു വെക്കണം. വെള്ളം എവിടെ എത്തി എന്ന മാര്‍ക്ക് ഉള്‍പ്പെടെ. വീടിന്റെ ചുമരുകളും മേല്‍ക്കൂരയും ശക്തമാണോ, നശിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക.

10. വീടിന്റെ ജനാലകള്‍ പുറത്തുനിന്ന് തുറക്കാന്‍ പറ്റുമെങ്കില്‍ അവ തുറന്നിട്ട് കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞു വേണം അകത്തു പ്രവേശിക്കാന്‍.

11. വീടിനകത്തും പുറത്തും ഇഴജന്തുക്കളെ പ്രതീക്ഷിക്കണം.

12. വീടിനകത്തേക്കു പ്രവേശിക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് ഇലക്ട്രിക്കല്‍ മെയിന്‍ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്യണം. വീടിനു പുറത്തുനിന്നും പൈപ്പ് വഴിയാണ് ഗ്യാസ് വിതരണം ചെയ്യുന്നതെങ്കില്‍ അഥവാ ഗ്യാസിന്റെ സിലിണ്ടര്‍ വീടിന് വെളിയിലാണെങ്കില്‍ അത് ഓഫ് ചെയ്യണം.

13. വീടിന്റെ വാതിലിന്റെ ഇരുവശവും ചെളിയായതിനാല്‍ തുറക്കുക ശ്രമകരമായിരിക്കാനാണ് വഴി. ബലം പ്രയോഗിക്കേണ്ടിവരും. പഴയ വീടാണെങ്കില്‍ അത് ഭിത്തിയെയോ മേല്‍ക്കൂരയെയോ അസ്ഥിരപ്പെടുത്താന്‍ വഴിയുണ്ട്, സൂക്ഷിക്കണം.

14. വീടിനകത്ത് കയറുന്നതിനു മുന്‍പ് ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഗ്യാസ് ലീക്ക് ഉള്ളതായി (അസ്വാഭാവികഗന്ധം) തോന്നിയാല്‍ വാതില്‍ തുറന്ന് കുറെ കഴിഞ്ഞിട്ട് അകത്തു കയറിയാല്‍ മതി.

15. നമ്മള്‍ അറേഞ്ച് ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുപോയ വീടായിരിക്കില്ല നമ്മള്‍ അകത്ത് കാണാന്‍പോകുന്നത്. വെള്ളത്തില്‍ വസ്തുക്കള്‍ ഒഴുകി നടക്കും, പലതും ഫാനിന്റെ മുകളിലോ മറ്റോ തങ്ങിനിന്ന് നമ്മുടെ തലയില്‍ വീഴാനുള്ള സാധ്യതയും മുന്നില്‍ കാണണം.

16.ഒരു കാരണവശാലും വീടിനകത്ത് ലൈറ്റര്‍ ഉപയോഗിക്കരുത്, സിഗരറ്റോ മെഴുകുതിരിയോ കത്തിക്കുകയും അരുത്.

17. വീടിനകത്തെ എല്ലാ ഇലക്ട്രിക്കല്‍ ഉപകരണങ്ങളുടെയും പ്ലഗ്ഗ് സൂക്ഷിച്ച് ഊരിയിടണം.

18.  ഫ്രിഡ്ജില്‍ ഇറച്ചിയോ മീനോ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ അത് കേടായിക്കാണും, വലിയ ഫ്രീസര്‍ ആണെങ്കില്‍ മത്സ്യമാംസാദികള്‍ അഴുകി മീഥേന്‍ ഗ്യാസ് ഉണ്ടാകാന്‍ വഴിയുണ്ട്. ഫ്രീസര്‍ തുറക്കുമ്പോള്‍ ഈ ഗ്യാസ് ശക്തമായി ഫ്രീസറിന്റെ മൂടിയെ തള്ളിത്തെറിപ്പിച്ച സംഭവം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

19. വീട്ടില്‍ നഷ്ടം പറ്റിയ ഓരോ വസ്തുവിന്റെയും കണക്കെടുക്കുക, അതിന്റെ ഫോട്ടോ എടുക്കുക. ഇവ ഒരു ഡാമേജ് ആന്‍ഡ് ലോസ് എസ്റ്റിമേറ്റിന് സഹായിക്കും.

20. വീട്ടില്‍ ഫ്‌ളഷും വെള്ളപ്പൈപ്പും വര്‍ക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കുക. ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതിലൂടെ വരുന്നത് ശുദ്ധജലമാണോ കലക്കവെള്ളമാണോ എന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക.

21. വീടിന്റെ അകത്തുള്ള മിക്കവാറും വസ്തുക്കള്‍ (ഫര്‍ണിച്ചര്‍, പുസ്തകങ്ങള്‍) എല്ലാം ചെളിയില്‍ മുങ്ങിയിരിക്കാനാണ് സാധ്യത. ഇവയുടെ ചിത്രം എടുത്തുവെക്കണം.

22. വീടിന്റെ വാതിലും ജനാലയും വെയിലുള്ള സമയത്ത് തുറന്നിടുക. ശുദ്ധമായ വായു പ്രവഹിക്കട്ടെ.

വീടിനകവും പുറവും വൃത്തിയാക്കുക എന്നതാണ് അടുത്ത കാര്യം. പക്ഷേ, അക്കാര്യം ചെയ്യുന്നതിനു മുന്‍പ് മണ്ണു കയറി നാശമാക്കിയ വസ്തുക്കള്‍ എല്ലാം എവിടെ കൊണ്ടുപോയി കളയാം എന്നതില്‍ കുറച്ച് അറിവ് വേണം.

(മുരളി തുമ്മാരുകുടി രചിച്ച പെരുമഴ പകര്‍ന്ന പാഠങ്ങള്‍ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ നിന്ന്)

യുദ്ധക്കളത്തില്‍ നിന്നുകൊണ്ടാണ് രാവണന് എതിരെയുള്ള കുറ്റപത്രം സമര്‍പ്പിച്ച് രാവണന്‍ വര്‍ജ്ജിക്കപ്പെടേണ്ടവനാണെന്ന് വിഭീഷണന്‍ സമര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്. താന്‍ എന്തുകൊണ്ട് സഹോദരനെ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്നതിന്റെ നീതികരണം കൂടി ഈ കുറ്റപത്രത്തില്‍ ഉണ്ട്. രാവണന്‍ പരസ്വത്ത് അപഹരിക്കുന്നവനും പരഭാരങ്ങളെ മോഷ്ടിക്കുന്നവനുമാണ്. ബലാല്‍സംഗം ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള അകൃത്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ മടിയില്ലാത്ത ദുര്‍വൃത്തന്‍. ലോകത്തിന്റെ യോഗക്ഷേമത്തിനു വേണ്ടി യജ്ഞം ചെയ്യുന്ന മുനിമാരെ കൊല്ലാന്‍ മടി ഇല്ലാത്തവന്‍. അമരന്മാരോട് മത്സരിക്കാനും നന്മ ചെയ്യുന്നവരോട് വിരോധം പുലര്‍ത്താനും താല്പര്യമുള്ളവന്‍. അതികോപിയും അഹങ്കാരിയുമാണ്. ഈ ആരോപണങ്ങളില്‍ അത്യുക്തിയോ ന്യൂനോക്തിയോ ഇല്ല എന്ന് രാവണചരിതം നോക്കുന്ന ആര്‍ക്കും മനസ്സിലാകും.

അസാമാന്യമായ സിദ്ധികള്‍കൊണ്ട് അനുഗ്രഹീതനായിരുന്നു രാവണന്‍. ബുദ്ധിശക്തി, കായികബലം, കര്‍മ്മകുശലത, കാര്യശേഷി, നേതൃത്വമികവ് എന്നിവയെല്ലാം പുലസ്ത്യബ്രാഹ്മണന്റെ മകനായ രാവണനില്‍ വേണ്ടതിലധികം ഉണ്ടായിരുന്നു. അധികാരം സമ്പത്ത്, പദവി, യശസ്സ് എന്നിവയും വേണ്ടതില്‍ അധികം ഉണ്ടായിരുന്നു ഈ രാജാവിന്. എന്നാല്‍ രാവണന്റെ ഒരേയൊരു കുഴപ്പം എല്ലാം അധികമായിപ്പോയി എന്നതാണ്. രാവണന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചു പറയുമ്പോള്‍ രാവണനെ മഹാസാഗരത്തോടാണ് വാല്മീകി ഉപമിക്കുന്നത്. അതില്‍ അതിശയോക്തിയും ഇല്ല. താന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തും നേടാനുള്ള കര്‍മ്മശേഷിയും രാവണനുണ്ടായിരുന്നു. രാവണന്‍ സംഗീതജ്ഞനും കവിയും നര്‍ത്തകനും പ്രഭാഷകനും ഒക്കെ ആയിരുന്നു. ഇത്രയേറെ കഴിവുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന രാവണനെ സാംസ്‌കാരസമ്പന്നനായി കരുതാനാകില്ല; ആരും കരുതുന്നുമില്ല. എന്തുകൊണ്ട്?

ഒരാള്‍ക്ക് എത്ര കഴിവുണ്ട് എന്നതല്ല പ്രശ്‌നം. അയാള്‍ ആ കഴിവുകള്‍ എങ്ങനെ വിനിയോഗിച്ചു എന്നതാണ് പരിഗണിക്കേണ്ട കാര്യം. രാവണന്റെ കഴിവുകളെ മുഴുവന്‍ രാവണന്‍, രാവണന് വേണ്ടിയാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. വൈശ്രവണനെ വെന്നതും പുഷ്പകവിമാനം സ്വന്തമാക്കിയതും മാത്രമല്ല, തപസ്സസിദ്ധികളെയാകെത്തന്നെ മറ്റാരും തന്നെ കൊല്ലാതിരിക്കുന്നതിനായി വിനിയോഗിച്ചു എന്നതാണ് സവിശേഷത. ദേവാസുരഗണങ്ങള്‍ ആരും തന്നെ വധിക്കരുത് എന്ന വരമാണ് അദ്ദേഹം വിധാതാവിനോട് ചോദിച്ചുവാങ്ങിയത്. കായികശക്തികൊണ്ടും യുദ്ധമികവുകൊണ്ടും സാമ്രാജ്യവിസ്തൃതി വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു എന്നുമാത്രമല്ല അരിശവും അസൂയയും ജനിപ്പിക്കുന്നവിധമുള്ള ധാരാളിത്തംകൊണ്ട് ലങ്കയെ അലങ്കരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ലങ്കയില്‍ രാവണന്റെ ഭരണകാലത്ത് അതിസമ്പത്ത് കുമിഞ്ഞുകൂടി. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ സ്വര്‍ണ്ണനിര്‍മ്മിതമായ നാടകശാല രാജാവ് നിര്‍മ്മിച്ചത്. തന്റെ ആജ്ഞയ്ക്ക് എതിര്‍വാക്ക് പറയാത്ത സാമന്തന്മാര്‍ക്ക് അവരുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്ത് ഭരണം നടത്താന്‍ രാവണന്‍ അനുവാദം നല്കുകയും ചെയ്തു. അവരും രാവണന്റെ ചെറുപതിവുകളായിരുന്നു. അവരും അവര്‍ക്ക് കഴിയാവുന്നവിധം സാധുക്കളെ ദ്രോഹിച്ചു രസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

രാവണന് നുണപറയാനും അധര്‍മ്മം ചെയ്യാനും മടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. സീതയെ അപഹരിക്കാനും അപഹരിക്കപ്പെട്ട സീതയെ പാട്ടിലാക്കാനും അനായാസമായിതന്നെ രാവണന്‍ നുണ പറഞ്ഞു. മായാവിദ്യ- കള്ളം പറയുന്നതിനും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനും മടിയില്ലാത്ത വിദ്യ, കാട്ടി തന്റെ ഇഷ്ടം സാധിക്കാന്‍ രാവണന്‍ പലവട്ടം ശ്രമിച്ചു. ഇഷ്ടപ്പെട്ട സ്ത്രീകളെ മോഷ്ടിക്കാനും തന്റെ ഇംഗിതത്തിന് വഴങ്ങാത്ത സ്ത്രീകളെ ബലാല്‍സംഗം ചെയ്യാനും തനിക്ക് അവകാശമുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും അക്കാര്യം പറയുകയും ചെയ്തിരുന്നു രാവണന്‍. സീതയോട് തന്നെ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞ് അവരെ ഭയപ്പെടുത്തിവശത്താക്കാനും രാവണന്‍ ശ്രമിച്ചു. തന്റെ ഇഷ്ടത്തിനൊത്ത് നില്ക്കാത്തവരെയെല്ലാം രാവണന്‍ ശത്രുക്കളായി കരുതി, സീതയെ അപഹരിക്കാനായി മാരീചനെ സമീപിക്കുന്ന രാവണനെ അതില്‍നിന്നും പിന്‍മാറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ച തന്റെ അമ്മാവന്‍ കൂടിയായ മാരീചനെ തന്നോടൊപ്പം നിന്നില്ലെങ്കില്‍ വധിക്കുമെന്നാണ് ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയത്. സീതയെ രാമന് തിരിച്ചുനല്കി യുദ്ധം ഒഴിവാക്കുകയാണ് യുക്തിസഹമായ കാര്യമെന്നു അനുനയത്തോടെ പറഞ്ഞ മാല്യവാനേയും പരിഹസിച്ച് ആക്ഷേപിച്ചു. യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കാന്‍ ചേര്‍ന്ന സഭയിലും സീതയെ രാമന് നല്കണമെന്ന് സൂചിപ്പിച്ചവരെപ്പോലും ശത്രുക്കളും ഭീരുക്കളുമായിട്ടാണ് രാവണന്‍ കരുതിയത്. കുരങ്ങന് കയറാനായി ഏണിവെച്ചു കൊടുക്കുന്നതുപോലെ സീതയെ ആദ്യമെ ബലാല്‍സംഗം ചെയ്യുന്നതല്ലേ ഉത്തമം എന്ന് ഉപദേശിച്ച മഹാപാര്‍ശ്വനോട് വിശ്വാസവും സ്‌നേഹവും വര്‍ദ്ധിച്ചതും ഓര്‍ക്കുക. എന്നാല്‍, സീതയെ ഉപേക്ഷിച്ചില്ലെങ്കില്‍ സര്‍വ്വനാശമായിരിക്കും ഫലമെന്നും അതുകൊണ്ട് സീതയെ രാമന് നല്കി പ്രശ്‌നം രമ്യമായി പരിഹരിച്ച് രാക്ഷസവംശത്തെ രക്ഷിക്കണമെന്നു പറഞ്ഞ വിഭീഷണനെ അപമാനിക്കുകയും ആട്ടിക്കളയുകയും ചെയ്തു. ഭോഗവതിയില്‍ പോയി യുദ്ധം ജയിച്ചു കൈലാസശൃംഗത്തില്‍ വസിക്കുന്ന ധനദനെ ജയിച്ചു, കുബേരനെ ജയിച്ചു, ഭയഗ്രസിതനായ മായാസുരന്‍ പുത്രിയെ നല്കി ബാന്ധവത്തിലൂടെ സ്വയം രക്ഷപ്പെട്ടു, മധുവിനെ വധിച്ചു, വാസുകിയേയും ജടിയേയും തക്ഷകനെയും വെന്നു ദാനവരെയും പരണപുത്രന്മാരെയും ജയിച്ചു ഈ വിജയഗാഥകള്‍ പാടി നടന്ന പാണന്മാരെ പാരിതോഷികം നല്കി പ്രശംസിച്ചു. അതുകൊണ്ട് രാവണനോട് ആരും സത്യം പറഞ്ഞില്ല, ഇഷ്ടം മാത്രം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. സത്യത്തെ രാവണന്‍ വിഷം കലര്‍ന്ന ഭക്ഷണത്തെപ്പോലെ വര്‍ജിച്ചു.

ജയിച്ചുമാത്രം ശീലിച്ചതുകൊണ്ട് എന്തിനെയും ജയിക്കാമെന്നു കരുതി. ദേവാസുരന്മാര്‍ ഒരുപോലെ ഭയന്നിരുന്നതുകൊണ്ട് അവരാരും രാവണനെ എതിര്‍ത്തില്ല. സ്വാഭാവികമായും താനാണ് രാജ്യമെന്നും തന്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളാണ് നിയമമെന്നും തന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഒത്തു ചലിക്കുന്നവനാണ് നല്ലവന്‍ എന്നും അല്ലാത്തവരെല്ലാം തിരസ്‌കരിക്കപ്പെടേണ്ടവരോ വധിക്കപ്പെടേണ്ടവരോ ആണെന്നും രാവണന്‍ കരുതി. പ്രബലന്‍ ദുര്‍ബലന്റെ മേല്‍ ചുമത്തുന്ന അധികാരമാണ് രാജനീതി എന്നു കരുതിയ രാജാവാണ് രാവണന്‍. ഒരാളും എതിര്‍ക്കാനില്ലാതെ രാജ്യം ഭരിക്കുന്ന രാജാവ് എതിര്‍ശബ്ദങ്ങളോട് അസഹിഷ്ണുത കാണിക്കും. വാഴുന്നന് വഴങ്ങുന്നവന്‍ മാത്രം ജീവിച്ചാല്‍ മതിയെന്നാകും ആ രാജാക്കന്മാരുടെ വിശ്വാസം. രാജാധികാരത്തിനും അതിരും എതിരും ഉണ്ടെന്നു പറയുന്നവനെ രാവണരാജാവിന് അസ്വീകാര്യരാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് രാവണന്‍ അതികോപിയായി മാറിയത്.

അതികോപികള്‍ക്ക് ക്ഷമിക്കാനറിയില്ല എന്ന ദോഷവും ഉണ്ട്. അത് ആരായിരുന്നാലും സഹോദരനോ മന്ത്രിയോ ഗുരകാരണവരോ ആരായാലും അതികോപത്തോടെ അവരെ ശകാരിക്കാനും ബഹിഷ്‌കൃതരാക്കാനും അത്തരക്കാര്‍ മടിക്കില്ല.തന്നോടൊപ്പം കൂടാത്തവന്‍ തന്റെ ശത്രു എന്നാകും അവര്‍ കരുതുക. രാവണന്‍ അതിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണമാണ്. അതികോപികള്‍ അഹങ്കാരികളാകും. ഓരോ അഹങ്കാരിയും വിശ്വസിക്കുന്നത് തനിക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് ലോകമില്ല എന്നാകും. ദേവാസുരന്മാര്‍ക്ക് ജയിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത തന്നെ മനുഷ്യരും വാനരന്മാരും ഒരു കാരണവശാലും ജയിക്കില്ല എന്ന കാര്യത്തില്‍ രാവണന് സംശയമേ ഉണ്ടായില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നേക്കാള്‍ വലിയവന്‍ ലോകത്തില്ല എന്നു കരുതുകയും ചെയ്യും. ഈ നിലപാടിന്റെ സ്വാഭാവികവളര്‍ച്ചയാണ് ലോകം മുഴുവന്‍ തനിക്ക് വേണ്ടിയാകണം എന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം. അവര്‍ എന്നും അവരെ മാത്രമെ സ്‌നേഹിക്കുകയുള്ളൂ. താന്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കുകയും അവയെല്ലാം ശരിയാണെന്നു പറയുകയും താന്‍ എന്തു ചെയ്താലും അതിനോടൊപ്പം നില്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെ സ്‌നേഹിക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ തന്നെത്തന്നെ സ്‌നേഹിക്കുക എന്നാര്‍ത്ഥം.

കൊടിയ സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ നിത്യമായ അസംതൃപ്തനുമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ടാണ് ആയിരത്തിലെറെ അതിസുന്ദരികളായ ഭാര്യമാരും അവര്‍ക്കെല്ലാം മേലെ വിശ്വസുന്ദരിയായ മണ്ഡോദരിയും ഭാര്യയായി ഉണ്ടായിട്ടും കാമസംതൃപ്തി വരാതെ സീതയെ മോഷ്ടിച്ചെടുത്തത്. സീതയെ സ്വന്തമായാലും രാവണന്റെ കാമതൃഷ്ണ മാറുമെന്നും കരുതാനാകില്ല. ഈ രാവണസ്വഭാവത്തെ നന്നായി അറിയാമായിരുന്നതുകൊണ്ടാണ് താന്‍ രാവണന് പറ്റിയ സ്ത്രീയല്ല എന്നും താന്‍ ഏക ഭര്‍ത്തൃമതിയാണെന്നും സീത പറഞ്ഞത്. എന്നാല്‍ സീത പറഞ്ഞത് എന്ത് എന്ന് രാവണന് മനസ്സിലായിരുന്നില്ല.

എല്ലാം നേടാനും കയ്യടക്കാനും മാത്രം അനുശീലിച്ച രാവണന്‍ ഒന്നും ത്യജിക്കാന്‍ പഠിച്ചില്ല. രാവണസ്വഭാവത്തിലെ പ്രധാന തിന്മ ത്യജിക്കാനും സഹിക്കാനും പൊറുക്കാനും അദ്ദേഹത്തിന് അറിയില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ്. തനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമല്ല ലോകം എന്ന് അറിയാന്‍ രാവണന് കഴിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്റെ പോലെ തന്നെ അപരനും അവകാശങ്ങള്‍ ഉണ്ട് എന്നു കണ്ടറിയാന്‍ രാവണരാജാവിനായില്ല. അതിന്റെ അനന്തരഫലമാണ് താന്‍ അടക്കി ഭരിച്ച ലങ്കയുടെ പൂഴിമണ്ണില്‍ മുറിവേറ്റുമരിച്ചുകിടക്കാനുള്ള വിധിയും രാവണനെ കാത്തിരുന്നത്.

ഇന്ന് ഓഗസ്റ്റ് 13-ലോക അവയവദാനദിനം. അവയവദാനത്തിന്റെ മഹത്വം വിളിച്ചോതി അവയവദാനം മഹാദാനം എന്ന മുദ്രാവാക്യമുയര്‍ത്തിയാണ് ഈ ദിനം ആചരിക്കുന്നത്. ശരീരത്തിലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രധാന അവയവത്തിന്റെു പ്രവര്‍ത്തനം നിലയ്ക്കുന്നത് മൂലം പ്രതിവര്‍ഷം 5 ലക്ഷം പേരെങ്കിലും രാജ്യത്ത് മരിക്കുന്നുണെന്നാണ് കണക്ക്.

മസ്തിഷ്‌കമരണം സംഭവിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യന് എട്ട് പേരുടെ ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാമെന്നിരിക്കെയാണ് ഇത്രയും പേരെ മരണത്തിന് വിട്ടു കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നത്. ഇവിടെയാണ് ലോക അവയവ ദാനദിനത്തിന്റെ പ്രസക്തി. മുന്‍കാലങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് മസ്തിഷ്‌കമരണം സംഭവിച്ചവരുടെ ബന്ധുക്കള്‍ അവയവദാനത്തിന് മുന്‍കൈയെടുക്കുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഈ ദിനം കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നതുപോലെ വലിയ ഒരു മാറ്റം കൊണ്ടുവരാന്‍ ഇനിയും ഏറെ ദൂരം സഞ്ചരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

അതിനുള്ള ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍ കൂടിയായാണ് ലോകം ഇന്ന് അവയവദാന ദിനമായി ആചരിക്കുന്നത്. മാറ്റിവെക്കാന്‍ അവയവം ലഭ്യമല്ലാത്തതിനാല്‍ മാത്രം ഓരോ മിനിട്ടിലും പതിനെട്ടു പേര്‍ വീതമാണ് ഈ ഭൂമിയില്‍ നിന്നും വിടവാങ്ങുന്നത്. രാജ്യത്ത് വര്‍ഷംതോറും ഏകദേശം 5000 വൃക്കകളും 400 കരളുകളും കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നാണ് കണക്ക്. എന്നാല്‍ ഇവയെല്ലാം തന്നെ കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് അടുത്ത ബന്ധുക്കള്‍ തമ്മില്‍ മാത്രമാണ്. ഈ വേലിക്കെട്ടുകള്‍ക്കപ്പുറത്ത് അവയവ ദാനം എന്ന മഹാദാനം എത്തിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് സര്‍ക്കാരും സന്നദ്ധ സംഘടനകളും.

ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ ജയിച്ച് മഹാസിദ്ധികള്‍ നേടിയ മഹാനായ ചക്രവര്‍ത്തീ അതേ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ അങ്ങയെ തോല്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു വിലപിച്ചത് രാവണന്റെ പട്ടമഹിഷിയായ മണ്ഡോദരിയാണ്. രാവണവധം കേട്ടു നടുങ്ങിയ രാവണപത്‌നിമാരെല്ലാം യുദ്ധക്കളത്തില്‍ ചെന്നു രാവണവധത്തില്‍ വിലപിച്ചു. രാവണന്റെ സിദ്ധികളെയും സാദ്ധ്യതകളെയും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞവളാണ് മണ്ഡോദരി. രാക്ഷസേശ്വരന്റെ മകള്‍, മൂന്നുലോകങ്ങള്‍ക്കും പെരുമാളായ രാക്ഷസചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ഭാര്യ, ഇന്ദ്രനെ ജയിച്ച ഇന്ദ്രജിത്തിന്റെ അമ്മ – മണ്ഡോദരി അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു. രാവണവധത്തോടെ തന്റെ അഹങ്കാരവും തീര്‍ന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ് മണ്ഡോദരി വിലപിച്ചു.

ഒന്നു ക്രുദ്ധനായാല്‍ മൂന്നു ലോകങ്ങളും നടുങ്ങുന്ന രാവണചക്രവര്‍ത്തി വെറുമൊരു മാനവനോട് തോറ്റതില്‍ ലജ്ജിക്കുന്നില്ലേ എന്നു സന്ദേഹത്തോടെ മണ്ഡോദരി ചോദിച്ചു. രാവണന്‍ കാമരൂപിയാണ്. ഇഷ്ടമുള്ള മായാരൂപം ധരിച്ചു മുന്നേറാനും പിന്‍മാറാനും കഴിയും. അങ്ങനെയുള്ള രാവണചക്രവര്‍ത്തിയെ കാട്ടില്‍തെണ്ടി നടക്കുന്ന ഒരു രാമന്‍ വധിച്ചതില്‍ ദുഃഖിതയായിരുന്നു മണ്ഡോദരി. ദേവാസുരന്മാര്‍ ഒരുപോലെ പേടിക്കുന്ന ഒരാളെ ഒരു മാനവന്‍ കൊന്നതില്‍ മണ്ഡോദരിക്ക് അത്ഭുതമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ജനസ്ഥാനത്തുവെച്ച് ഖരദൂഷണന്മാരെയും പതിനാലായിരം സൈനികരെയും കൊന്നൊടുക്കിയത് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ തന്നെ രാമന്റെ മാനവവേഷത്തില്‍ മണ്ഡോദരിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. രാവണനോട് അത് പറയുകയും ചെയ്തു. രാമദൂതനായ ഒരു വാനരന്‍ രാവണന്റെ ലങ്കയില്‍ നിര്‍ഭയമായി കടന്നുവരുകയും ലങ്കയെ ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ സംശയം കൂടുതല്‍ ദൃഢമായി. വാനരസേന സേതുബന്ധനം നടത്തി ലങ്കയിലെത്തിയപ്പോള്‍ ആപത്തുമണത്ത മണ്ഡോദരി രാമന്‍ മാനുഷനല്ല എന്നു രാവണനോട് പറഞ്ഞു. രാമനുമായുള്ള വൈരം വെടിയണമെന്നും അപേക്ഷിച്ചു. പക്ഷേ, രാവണന്‍ അതു വകവെച്ചില്ല.

അധര്‍മ്മത്തെ നശിപ്പിക്കുയും ധര്‍മ്മം സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ലോകഹിതം സ്ഥാപിക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ് രാമന്‍ രാവണനെ കൊന്നത് എന്നു പറഞ്ഞ് ആ വിലാപങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ മണ്ഡോദരി സമാശ്വാസം കൊള്ളുകയും ചെയ്തു. രാവണവധം ധര്‍മ്മസംരക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്നു വെളിവാക്കുന്ന രാവണപത്‌നിയാണ് വിഭീഷണനെ കൂടാതെ രാവണവധത്തെ ന്യായീകരിച്ച രാവണപക്ഷത്തെ മറ്റൊരാള്‍. കുലം, സൗന്ദര്യം, വിദ്യ, സാമര്‍ത്ഥ്യം എന്നിവയിലൊന്നും സീത തനിക്ക് തുല്യയല്ല എന്നു മാത്രമല്ല താന്‍ സീതയെക്കാള്‍ വളരെ മേലെയാണെന്നും വിലാപത്തിനിടയിലും മണ്ഡോദരി പറഞ്ഞു. ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക് വശഗതനായി, കാമമോഹിതനായ രാവണന്‍ അത് തിരിച്ചറിയാതിരുന്നതിലുള്ള അതൃപ്തിയും അവരുടെ വാക്കില്‍ വെളിവായിരുന്നു. സീത ഭര്‍ത്തൃമതിയും പതിവ്രതാനിഷ്ഠയും ശ്രീയുള്ളവളും ആയിരുന്നു. അവളെ രാവണന്‍ തീണ്ടിയതു തന്നെ തെറ്റായിരുന്നു. ആ പതിവ്രതാരത്‌നത്തിന്റെ ശാപാഗ്നിയില്‍ ഏത് സാമ്രാജ്യവും വെന്തെരിയും. അതില്‍ ലങ്ക വെന്തെരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. രാവണചക്രവര്‍ത്തി ആദ്യമേതന്നെ അതില്‍ അകപ്പെടാതിരിക്കുന്നതില്‍ മണ്ഡോദരി അമ്പരക്കുകയും ചെയ്തു. കാമമോഹിതനായ രാവണചക്രവര്‍ത്തിയെ മൗഢ്യം ബാധിച്ചിരുന്നു. അനുഭവത്തില്‍ നിന്നും അതില്‍ അന്തര്‍ലീനമായിരിക്കുന്ന തത്ത്വം മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയെയാണ് മൗഢ്യം എന്നു പറയുന്നത്. അതായത് ആപ്പിള്‍ വീഴുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ ഗുരുത്വാകര്‍ഷണ നിയമം മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ എന്നു വിവക്ഷ. ആപ്പിള്‍ വീഴുമ്പോള്‍ ഗുരുത്വാകര്‍ഷണ നിയമം മനസ്സിലാക്കാതെ ആപ്പിളിനെ തിന്നുന്നവനെപ്പോലെ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക് വശഗതനായി പോയിരുന്ന രാവണന്‍ സീതാജീവിതതത്ത്വം ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയ മൂഢനാണ്. മൂഢനായതുകൊണ്ട് തന്നെ എത്ര ആപ്പിളുകള്‍ തിന്നാലും മതിവരാത്തവനെപോലെ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ സ്ത്രീകളിലേക്ക് രാവണന്റെ കാമവാസന പ്രസരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അതുകൊണ്ട്, സീത രാവണന്റെ മൃത്യുകാരണമാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് രാവണന് ഉണ്ടാകാതെ പോയെന്നും മണ്ഡോദരി നിരീക്ഷിച്ചു. രാവണന്റെ പതനം രാവണന്‍ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തിയതാണ്. ദേവാസുരന്മാരാല്‍ വധ്യനല്ലാത്ത ഒരുവന്‍ അകാലത്തില്‍ അപമൃത്യു വരിക്കേണ്ടിവന്നതിന് മറ്റു കാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്താന്‍ മണ്ഡോദരിക്കായില്ല. അന്തകന്റെ പോലും അന്തകനായിരുന്ന രാവണന്‍ എന്ന് തെല്ല് അഭിമാനത്തോടെയാണ് അവര്‍ അനുസ്മരിച്ചത്. രാവണന്റെ പതനമാണ് ഐശ്വര്യം നശ്വരമാണെന്ന ബോധം അവരില്‍ ഉണ്ടാക്കിയത്. അതിവിക്രമിയായ രാവണന്‍ അനാഥനെ പോലെ മണ്ണില്‍ പുതഞ്ഞുകിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവരുടെ ഹൃദയം വിങ്ങിപ്പൊട്ടി. രാവണന്‍ അഹങ്കാരത്തോടെ ഭരിച്ചിരുന്ന ലങ്കാരാജ്യത്തിന്റെ മണ്ണിലാണ് അനാഥനെപോലെ മുറിവേറ്റു മരിച്ചുകിടക്കേണ്ടി വന്നത് എന്ന ബോധം അവരെ ദുഃഖിതയാക്കി. ലങ്കയുടെ ഐശ്വര്യം അനശ്വരമായിരുന്നു എന്നാണ് അവര്‍ കരുതിയിരുന്നത്. എന്നാല്‍ രാവണന്റെ പതനത്തോടൊപ്പം ലങ്കയുടെ ഐശ്വര്യവും നശിക്കുകയായിരുന്നു.

ശ്രീരാമനോട്, ശത്രുത വേണ്ടെന്നു മണ്ഡോദരി പലവട്ടം രാവണനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. രാമനോടുള്ള ശത്രുത നാശഹേതുവാണെന്നും അത് തിന്മയാണെന്നും അവര്‍ക്കറിയാമായിരുന്നു. ഹിതകരമായ അക്കാര്യം രാവണചക്രവര്‍ത്തിയോട് അവര്‍ പലവട്ടം പറയുകയും ചെയ്തു. പക്ഷേ, സീതയിലുള്ള കാമംമൂലം അനിഷ്ടകരമായ ആ വാക്കുകള്‍ രാവണന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. അതോര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവരുടെ ദുഃഖവും ഇരട്ടിച്ചു. ദേവാസുരന്മാരെ തോല്പിക്കുകയും ലോകം കീഴടക്കുകയും ഇന്ദ്രനില്‍പോലും ഭയം ജനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത രാവണചക്രവര്‍ത്തി ഒരു പെണ്‍മോഷണക്കുറ്റത്താല്‍ വധിക്കപ്പെട്ടു എന്നറിയുന്നതില്‍ മണ്ഡോദരിക്ക് മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അപമാനം ഉണ്ടായി. അതില്‍ അവര്‍ ദുഃഖിക്കുകയും ചെയ്തു. തന്റെ ഭര്‍ത്താവിന് അതിനെക്കാള്‍ നല്ല മരണം അവര്‍ സ്വാഭാവികമായും കാംക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഒരു ചക്രവര്‍ത്തിക്ക് ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ അന്തസ്സിനൊത്ത മരണം ലഭിച്ചില്ല എന്നത് രാവണന്റെ കാര്യത്തില്‍ ശരിയായിരുന്നു.

ഹിതകാംക്ഷികളുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് രാവണന്‍ ചെവി കൊടുത്തിരുന്നില്ല എന്ന് നടുക്കത്തോടെ മണ്ഡോദരി ഓര്‍ത്തു. വിഭീഷണന്‍ വിനയാന്വിതനായിട്ടാണ് സീതയെ രാമന് നല്കി രാക്ഷസവംശത്തെയും ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ യശസ്സിനെയും സംരക്ഷിക്കണമെന്ന് ഉണര്‍ത്തിച്ചത്. പക്ഷേ, കോപാകുലനായി രാവണന്‍ വിഭീഷണനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണുണ്ടായത്. സീതയെ അപഹരിക്കുന്നത് തിന്മയാണെന്നു മണ്ഡോദരിയും പറഞ്ഞു. തിന്മ ചെയ്താല്‍ അതിന്റെ ഫലവും തിന്മയായിരിക്കും എന്നും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. ഹിതോപദേശം കേള്‍ക്കാനല്ല ഇഷ്ടവാക്കുകളില്‍ രസിക്കാനായിരുന്നു രാവണന് താല്പര്യം. തിന്മയോടൊപ്പം നില്ക്കാതെയാണ് വിഭീഷണന്‍ രാവണനെ വിട്ടുപോയത്. തിന്മ ചെയ്ത രാവണന് തിന്മയുടെ ഫലങ്ങള്‍ കിട്ടി. അധര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നവന് ഒരിക്കലും ധര്‍മ്മാനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ ഫലം ലഭിക്കില്ല.

വിഭീഷണന്‍ നന്മ ചെയ്തു. അതുകൊണ്ട് വിഭീഷണന് നന്മ തിരിച്ചുകിട്ടുകയും ചെയ്തു. വിഭീഷണന് ലഭിക്കാന്‍ പോകുന്ന ചക്രവര്‍ത്തി പദവിയായിരുന്നു അപ്പോള്‍ മണ്ഡോദരിയുടെ മനസ്സില്‍. വിഭീഷണന് ഒരു സാധുവും ഭര്‍ത്തൃമതിയുമായ ഒരു സ്ത്രീയുടെ കണ്ണീരിന്റെ വില അറിയാമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, രാവണ ചക്രവര്‍ത്തിക്കുള്ള ഭൗതികമായ കരുത്തിനേക്കാള്‍ ധാര്‍മ്മികമായ കരുത്ത് മഹത്തമമാണെന്നും വിഭീഷണനറിയാമായിരുന്നു. അധാര്‍മ്മികമായ കരുത്തുള്ളവന് മാത്രമെ അത്തരമൊരു തീരുമാനം എടുക്കാനും കഴിയൂ. അധര്‍മ്മം ചെയ്യുന്ന സഹോദരന് ഒപ്പം അധര്‍മ്മത്തില്‍ പങ്കാളിയാകാന്‍ ഒരാള്‍ക്കും ബാധ്യതയില്ല. അധര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നവനോടൊപ്പം താനും അധര്‍മ്മം ചെയ്താല്‍ തനിക്കും അധര്‍മ്മത്തിന്റെ ഫലമേ ലഭിക്കുകയുള്ളൂ. അനുജനാണ് എന്ന കാരണത്താല്‍ ചേട്ടന്‍ നടത്തുന്ന കൊലപാതകത്തില്‍ പങ്കാളിയായാല്‍ കൊലക്കേസില്‍ അനുജനും ശിക്ഷിക്കപ്പെടും എന്നതാകും ഫലം. അതുപോലെ രാവണന്റെ തിന്മയില്‍, രാവണന്‍ ചെയ്ത അധര്‍മ്മത്തില്‍ വിഭീഷണന്‍ പങ്കാളിയാകാതിരുന്നതുകൊണ്ട് ആ നന്മയുടെ ഫലം വിഭീഷണന് ലഭിക്കും. സീതയെ മോഷ്ടിക്കരുതെന്നും മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന സീതയെ ലങ്കയില്‍ സൂക്ഷിക്കരുത് എന്നും രാമനോട് വൈരം വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞവരുടെ ഹിതകരമായ വാക്കുകളെ കേള്‍ക്കാതെ ഇഷ്ടം പറയുന്നവരുടെ ദുര്‍വാക്കുകള്‍ക്ക് ചെവി കൊടുക്കുകയും അതില്‍ അഭിരമിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് രാവണന് അപമാനകരമായ അന്ത്യമുണ്ടായത് എന്നാണ് മണ്ഡോദരി കരുതുന്നത്.

ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍ ഇപ്പോള്‍ വിദഗ്ദ്ധരുടെ പ്രളയമാണ്. മനുഷ്യക്കടത്ത് മുതല്‍ കിണര്‍ വൃത്തിയാക്കുന്നത് വരെയുള്ള കാര്യങ്ങളില്‍ യാതൊരു പ്രായോഗികജ്ഞാനവും ഇല്ലാത്തവര്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റ് പരതി കിട്ടുന്ന വിവരങ്ങള്‍ എഴുതി വിടുന്നു. അവ പരോപകാരകിംവദന്തിയായി എല്ലാവരും പങ്കുവക്കുന്നു. മനുഷ്യക്കടത്തിനെക്കുറിച്ച് വലിയൊരു ലേഖനം കണ്ടു. അനവധി ആളുകള്‍ അത് ഷെയര്‍ ചെയ്യുന്നു. ഇതെഴുതിയ ആള്‍ എന്തൊക്കെ ദുരന്തങ്ങളില്‍, വിഷയത്തില്‍ ഇടപെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നെനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ എല്ലാ വന്‍ ദുരന്തങ്ങളിലും നേരിട്ട് ഇടപെട്ട പരിചയത്തില്‍ കുറച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ പറയാം…

1. മനുഷ്യക്കടത്ത് ലോകത്ത് ഒരു പ്രശ്‌നമാണ്. ദുരന്തകാലത്തും യുദ്ധകാലത്തും മാത്രമല്ല, നേപ്പാ ളിലൊക്കെ സാധാരണ കാലത്തും ഇത് പ്രശ്‌നമാണ്.

2. യുദ്ധരംഗത്തും പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളിലും അച്ഛനമ്മമാരും കുട്ടികളും പരസ്പരം വേര്‍പെട്ടു പോകുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് ഇത് കൂടുതല്‍ സംഭവിക്കുന്നത്.

3. ദുരിതാശ്വാസ ക്യാംപുകളില്‍ വന്ന് കുട്ടികളെ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുക എന്നതല്ല മനുഷ്യക്കടത്തിന്റ രീതി.

4. കേരളത്തിലെ ഇപ്പോഴത്തെ ക്യാമ്പുകളില്‍ കുട്ടികളെ അടിച്ചുമാറ്റാന്‍ ആഗോളസംഘങ്ങള്‍ എത്തും എന്ന തരത്തിലുള്ള കിംവദന്തികള്‍ തെറ്റാണ്, അനാവശ്യമാണ്, അനവസരത്തില്‍ ഉള്ളതാണ്.

5. ഇന്റര്‍നെറ്റ് ഗവേഷണം ചെയ്തുണ്ടാക്കിയ ഈ ലേഖനം മനഃപൂര്‍വ്വമല്ലെങ്കിലും നിരുപദ്രവമല്ല. വാട്ട്‌സ്ആപ്പ് കിംവദന്തികളുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ആളുകളെ തല്ലിക്കൊല്ലുന്നത് ഇപ്പോള്‍ ഇന്ത്യയില്‍ അപൂര്‍വമല്ല. ആളുകള്‍ ടെന്‍ഷനില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും സാധുവിനെ അടിച്ചു കൊല്ലുന്നതിലേക്കാണ് ഇത്തരം ‘ഗവേഷണ’ ഫലങ്ങള്‍ നയിക്കുന്നത്.

ഇതുപോലെ തന്നെയുള്ള വേറൊന്ന് വെള്ളത്തില്‍ ഒരു രാസവസ്തു വിതറി അതിനെ ഖരരൂപത്തിലാക്കി വാരിക്കളയുന്നതാണ്. ഏറ്റവും അനാവശ്യമായ കാര്യമാണ്. മൊത്തത്തില്‍ കിടക്കുന്ന വെള്ളത്തെ പുറത്തു കളയാനുള്ള രീതിയല്ല ഇത്. വാളെടുക്കുന്നവരെല്ലാം വെളിച്ചപ്പാടായിരിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥിതിയാണിപ്പോള്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍. അതേ സമയം ഓരോ വിഷയത്തില്‍ നല്ല അറിവുള്ളവര്‍ അനവധി ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് മൂന്നു അപേക്ഷയുണ്ട്.

1. അറിവുള്ളവര്‍ ആ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതണം. എഴുതുമ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ ആ വിഷയത്തിലെ പരിചയം എന്താണെന്നും.

2. തലയും വാലുമില്ലാതെ, ആരാണ് എഴുതുന്നത്, അവരുടെ വിഷയത്തിലെ പരിചയം എന്താണ് എന്നൊക്കെ അറിയാതെ ഒരു പോസ്റ്റും ഷെയര്‍ ചെയ്യരുത്.

3. തെറ്റായ പോസ്റ്റുകള്‍ എഴുതുന്നത് കണ്ടാല്‍ വിവരമുള്ളവര്‍ നോക്കിയിരിക്കരുത്. നിങ്ങള്‍ ഇരിക്കേണ്ടിടത്ത് ഇരിക്കാത്തതു കൊണ്ടാണ് അവിടെ ഇത്തരക്കാര്‍ വന്നിരിക്കുന്നത്. അവരെ തുറന്നുകാട്ടണം.

(മുരളി തുമ്മാരുകുടി രചിച്ച പെരുമഴ പകര്‍ന്ന പാഠങ്ങള്‍ എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ നിന്ന്)

പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ മണ്ണാര്‍ക്കാട് താലൂക്കില്‍ അലനല്ലൂരിനടുത്ത് ഞെരളത്തുപൊതുവാട്ടില്‍ ജാനകി പൊതുവാരസ്യാരുടെയും കൂടല്ലൂര്‍ കുറിഞ്ഞിക്കാവില്‍ മാരാത്ത് ശങ്കുണ്ണി മാരാരുടയും മകനായി 1916 ഫെബ്രുവരി 16-ന് രാമപ്പൊതുവാള്‍ ജനിച്ചു. ഭീമനാട് യു.പി. സ്‌കൂളില്‍ നാലാം ക്ലാസ് വരെ മാത്രം പഠിച്ച രാമപ്പൊതുവാളിന്റെ ക്ഷേത്രസംഗീതത്തിലെ ആദ്യഗുരു അമ്മ തന്നെയായിരുന്നു. പിന്നീട് വലിയമ്മാവന്‍ കരുണാകരപ്പൊതുവാള്‍, പരപ്പനാട്ട് രാമക്കുറുപ്പ്, അരൂര്‍ മാധവന്‍ നായര്‍, ചെമ്പൈ വൈദ്യനാഥ ഭാഗവതര്‍ എന്നിവരുടെ കീഴിലും സംഗീതം അഭ്യസിച്ചു. 1996 ഓഗസ്റ്റ് 13-ന് 80-ാം വയസ്സില്‍ പെരിന്തല്‍മണ്ണയിലെ ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ വച്ച് ഹൃദയാഘാതത്തെത്തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു.

സോപാന സംഗീതത്തിന്റെ കുലപതിയായി ഞെരളത്ത് രാമപ്പൊതുവാള്‍ വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെ ഭാഗമായി അവതരിപ്പിച്ചു വന്ന സോപാനസംഗീതത്തെ ജനകീയവത്കരിച്ചത് ഞെരളത്ത് രാമപ്പൊതുവാളാണ്. ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ഭജനയോ പ്രാര്‍ത്ഥനയോ ആയി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു വന്ന സോപാനസംഗീതത്തിന് ‘ജനഹിത സോപാനം’ എന്ന ജനകീയ രൂപം തന്നെ അദ്ദേഹം ആവിഷ്‌കരിച്ചു. ‘ദൈവം സര്‍വ്വവ്യാപിയാണ്’ എന്ന ആശയം ഉപയോഗിച്ചാണ് അദ്ദേഹം സോപാനസംഗീതത്തെ ക്ഷേത്രത്തിനു പുറത്തേക്കെത്തിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി യത്‌നിച്ചത്.

അരവിന്ദന്‍ സംവിധാനം ചെയ്ത തമ്പ്, ജോണ്‍ എബ്രഹാം സംവിധാനം ചെയ്ത ‘അമ്മ അറിയാന്‍’ തുടങ്ങിയ ചിത്രങ്ങളില്‍ ഞെരളത്ത് അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഞെരളത്തിന്റെ ആത്മകഥ സോപാനം എന്ന പേരില്‍ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. രാമപ്പൊതുവാളിന്റെ മകന്‍ ഞെരളത്ത് ഹരിഗോവിന്ദന്‍ കേരളത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു സോപാന സംഗീതജ്ഞനാണ്

ജനകമഹാരാജാവിന്റെ പുത്രിയാണ് താന്‍. തന്റെ സ്വഭാവസ്ഥൈര്യം ശ്രീരാമന്‍ പരിഗണിച്ചില്ല എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് തനിക്കുവേണ്ടി ചിതയൊരുക്കാന്‍ ലക്ഷ്മണനോട് സീത ആജ്ഞാപിച്ചത്. രാജാവായ രാമന്‍ തന്നെ നിസ്സാരയായി കരുതി അവമാനിച്ചു. തന്റെ സ്വഭാവ ശുദ്ധിയെ സംശയിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ ജനമധ്യത്തില്‍ വെച്ച് ഉപേക്ഷിച്ചു. ശ്രീരാമന്റെ പരുഷമായ വാക്കുകളാല്‍ അവഹേളിക്കപ്പെട്ട സീതയ്ക്ക് താന്‍ തന്റെ ശരീരത്തില്‍ തന്നെ ഒതുങ്ങുന്നതായി തോന്നി എന്നാണ് വാല്മീകി എഴുതിയത്. ഹീനനായ ഒരുവന്‍ ഹീനയായ ഒരുവളോട് സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ രാമന്റെ വാക്കുകള്‍ പ്രാകൃതങ്ങളായിരുന്നു എന്നും സീത നിരീക്ഷിച്ചു.

താന്‍ പൗരുഷം കൊണ്ട് ചെയ്യേണ്ടതു ചെയ്തു എന്നാണ് ലങ്കയെ ദഹിപ്പിച്ച് രാവണനെ വധിച്ച് സീതയെ വീണ്ടെടുത്തതിനെക്കുറിച്ചുള്ള രാമന്റെ പ്രതികരണം. ദൈവം തന്ന ആപത്തിനെ മനുഷ്യന്റെ ധീരത കൊണ്ട് നേരിട്ട് ഇല്ലാതാക്കി. അഗസ്ത്യമുനി തെക്കന്‍ ദിക്കുകളെ വീണ്ടെടുത്തുപോലെയാണ് താന്‍ സീതയെ വീണ്ടെടുത്തതെന്ന് രാമന്‍ സീതയോട് തന്നെ പറഞ്ഞു. രാവണന്റെ സീതാപഹരണം തന്റെ വംശത്തിനു കളങ്കം ചാര്‍ത്തി. തന്റെ വംശത്തിന് ഏറ്റ ദുഷ്‌പേര് ഇല്ലാതാക്കാനും രാജനീതി പരിപാലിക്കാനുമാണ് താന്‍ സീതയെ വീണ്ടെടുത്തതെന്നും സീതക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല എന്നും പരുഷമായി തന്നെ രാമന്‍ പറഞ്ഞു. സീതയുടെ ചാരിത്ര്യത്തില്‍ സംശയങ്ങള്‍ ഉണ്ട് എന്നും ദിവ്യാംഗസൗന്ദര്യമുള്ളവളും സ്വഗൃഹത്തില്‍ താമസിക്കുന്നവളുമായ സീതയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ അശക്തനായ രാവണന്‍ എങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു എന്നതില്‍ തനിക്ക് സംശയമുണ്ടെന്നും രാമന്‍ പറഞ്ഞു. അതുകൊണ്ട് യഥേഷ്ടം എങ്ങോട്ടു വേണമെങ്കിലും സീതയ്ക്ക് പോകാമെന്നും രാജാവായ രാമന്‍ തന്റെ വംശമഹിമ സംരക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് അനുവാദം നല്കുകയും ചെയ്തു. നേത്രരോഗിക്ക് ദീപം പോലെ സീതയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം തന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കുന്നു എന്നും രാമന്‍ പറഞ്ഞു.

നേത്രരോഗിക്ക് ദീപം കണക്കെ എന്ന ഉപമ നന്നായിട്ടുണ്ട്. രോഗം ദീപത്തിനല്ല രോഗിക്കാണെന്നു രാമന്‍ സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്. നേത്രരോഗിയായ രാമനോടാണ് തന്റെ ശരീരത്തില്‍ രാവണന്‍ സ്പര്‍ശിച്ചത്. തന്റെ ആഗ്രഹത്താലോ സമ്മതത്താലോ അല്ലെന്നും തന്റെ അധീനതയിലുള്ള മനസ്സ് സുസ്ഥിരമായി നില്ക്കുന്നു എന്നും സീത പറഞ്ഞത് ആത്മാവ് ഭേദിച്ചു നിന്നുകൊണ്ടാണ് രാമന്റെ ക്രൂരവാക്കുകള്‍ സീത കേട്ടത്. അതിനു മുന്‍പ് അശോകവനിയില്‍ ശിംശിപാ വൃക്ഷച്ചുവട്ടില്‍ രാവണന്റെയും രാക്ഷസികളുടെയും അധീനതയില്‍ ഇരുന്നിരുന്നപ്പോള്‍ രാവണന്‍ ശ്രീരാമനെ നിന്ദിച്ചപ്പോഴാണ് സീത ആത്മാവ് ഭേദിച്ചിരുന്നത്. രാവണന്റെ മുന്‍പിലും രാമന്റെ മുന്‍പിലും അപമാനഭാരത്തോട് സീതയ്ക്ക് നില്‌ക്കേണ്ടി വന്നു. രാവണന്‍ മനോനിയന്ത്രണമില്ലാത്തവനും വിഷയാസക്തനാണെന്നും രാമന് മാത്രമല്ല, രാവണനെ അറിയാവുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. രാവണഹിതത്തെ കാംക്ഷിക്കുന്നവര്‍, മണ്ഡോദരിയടക്കം ജാനകിയെ തിരികെ രാമന് നല്കണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴെല്ലാം ദേവാസുരഗന്ധര്‍വ്വന്മാര്‍ ഒരുമിച്ച് എതിര്‍ത്താലും സീതയെ നല്കാന്‍ തനിക്കാകില്ല എന്നു പറയുന്ന രാവണന്‍ തന്റെ വിഷയാസക്തിയെ തന്നെയാണ് സമര്‍ത്ഥിച്ചത്.

വിഷയാസക്തന്റെ അധീനതയില്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തോളം തടവില്‍ കഴിയേണ്ടി വന്ന അതിസുന്ദരിയായ സ്ത്രീക്ക് അവളുടെ ചാരിത്ര്യം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാനാകില്ല എന്ന സംശയം മാലോകര്‍ക്ക് ഉണ്ടാകാവുന്നതും സ്വാഭാവികമാണ്. എന്നാല്‍ ജാനകിയുടെ ഭര്‍ത്താവായ രാമന് അങ്ങന ഒരു സംശയം ഉണ്ടായത് ന്യായീകരിക്കാനാകില്ല എന്നാണ് സീത കരുതിയത്. അതുകൊണ്ടാണ് രാമന്‍ പ്രാകൃതനെപോലെ സംസാരിക്കുന്നു എന്ന് ജാനകി നിരീക്ഷിച്ചത്. രാവണന്‍ ബലാല്‍ക്കാരമായി തന്നെ സ്പര്‍ശിച്ചാല്‍ താന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമെന്ന് രാവണനോട് മാത്രമല്ല, രാക്ഷസ സ്ത്രീകളോടും, മാരുതിയോടും ജാനകി പറയുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെയുള്ള തന്റെ ചാരിത്ര്യത്തെ സംശയിച്ചുകൊണ്ട് തന്നെ അവഹേളിച്ച രാമനെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടാണ് അഗ്‌നിപരീക്ഷയ്ക്ക് സീത തയ്യാറായത്. കാരണം, സര്‍വ്വവേദാന്ത സാരഗ്രാഹിയായ ജനകമഹാരാജാവിന്റെ മകള്‍ക്ക് അവളുടെ വംശമഹിമയും തെളിയിക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. രാമന്റെ ധര്‍മ്മപത്‌നിയായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും ജനകരാജാവിന്റെ മകള്‍ സ്വഭാവശുദ്ധിയില്ലാത്തവളാണെന്നു ലോകം കരുതരുത് എന്ന് അവള്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.

അതുകൊണ്ടാണ് ലക്ഷ്മണനോട് ചിതയൊരുക്കി അഗ്‌നി തെളിക്കാന്‍ ജാനകി ആജ്ഞാപിച്ചത്. രാമന്റെ നയനസംജ്ഞയാലുള്ള സമ്മതത്തോടെയാണ് ലക്ഷ്മണന്‍ അഗ്‌നി കൊളുത്തിയത്. മനസാ, വാചാ, കര്‍മ്മണാ തനിക്ക് ചാരിത്ര്യഭംഗം ഉണ്ടായിട്ടില്ലെങ്കില്‍ രാമനില്‍ നിന്ന് ഒരു നിമിഷം പോലും തന്റെ ഹൃദയം അകന്നിട്ടില്ല എങ്കില്‍ അഗ്‌നി തന്നെ രക്ഷിക്കട്ടെ എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഭൂമി പുത്രിയായ ജനകജ അഗ്‌നിയില്‍ സ്വയം സമര്‍പ്പിച്ചത്. സത്യത്തിന്റെ നിത്യസാക്ഷിയായ അഗ്‌നിക്ക് സീതയെ സ്പര്‍ശക്കാനായില്ല. കാരണം, സത്യത്തെ അഗ്‌നിക്ക് ചാമ്പലാക്കാനോ ജലത്തിന് ലയിപ്പിച്ചു കളയാനോ സാധ്യമല്ല. ജാനകി സത്യത്തിന്റെ നിത്യസാക്ഷ്യമാണ്.

സത്യത്തിന്റെ നിത്യസാക്ഷ്യമായ സീത ചാരിത്ര്യം സംരക്ഷിച്ചത് രാമന് വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല. ജനകമഹാരാജാവിന്റെ മകള്‍ക്ക് സത്യവും ധര്‍മ്മവും ഹൃദിസ്ഥമായിരുന്നു. പാപത്തില്‍ ചരിക്കാത്ത തനിക്ക് താന്‍ തന്നെയാണ് സാക്ഷിയെന്നു സീത കരുതുകയും പറയുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അയോദ്ധ്യയിലെ സുഖഭോഗങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചു കഴിയുന്നതാണ് സീതയ്ക്ക് നല്ലതെന്നും ആഹാരം പോലും ലഭിക്കാനിടയില്ലാത്ത ആരണ്യമാസം ജനകജയ്ക്ക് താങ്ങാനാവില്ല എന്നും പറഞ്ഞ് രാമന്‍ സീതയെ പിന്‍തിരിപ്പിക്കാന്‍ പരമാവധി പരിശ്രമിച്ചിട്ടും സീത രാമനെ അനുഗമിച്ചു. അക്കാര്യത്തില്‍ രാമന്റെ ഉപദേശം ജനകജ സ്വീകരിക്കാതിരുന്നത് അവളുടെ കൈപിടിച്ച് രാമന് കൊടുക്കുമ്പോള്‍ രാമനെ അവള്‍ നിഴല്‍പോലെ പിന്‍തുടരുമെന്നു ജനകന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ഭര്‍ത്താവിനെ സുഖദുഃഖങ്ങളില്‍ പിരിയാതെ പിന്‍തുടരുന്നതാണ് ഭാര്യാധര്‍മ്മമെന്ന് അനഘാചാരയായ സീതയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. സീത ചാരിത്രധര്‍മ്മം പരിപാലിച്ചത് രാമന് വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല, സീതയ്ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു. തനിക്ക് ഉത്തമബോദ്ധ്യമുള്ള സത്യം മാത്രം ആചരിച്ചു ജീവിച്ച സീതയ്ക്ക് ഏതൊരു കാര്യവും തന്നെമാത്രം ബോധ്യപ്പെടുത്തിയാല്‍ മതിയായിരുന്നു. ജാനകിക്ക് സാക്ഷി ജാനകി തന്നെയായിരുന്നു. അതില്‍ അവര്‍ തൃപ്തയുമായിരുന്നു.

സത്യത്തിന്റെ നിത്യസാക്ഷ്യമായ അഗ്‌നി പറഞ്ഞു: ”മൂന്നുലോകങ്ങളിലും കളങ്കമേല്ക്കാത്തവള്‍ സീത മാത്രം” മുപ്പാരിന്റെയും വിശ്വാസമാര്‍ജ്ജിക്കാനും മൂന്നു ലോകങ്ങളിലും സംശുദ്ധയാണ് സീതയെന്നും സ്ഥാപിക്കാനുമാണ് താന്‍ അഗ്‌നി പരീക്ഷയ്ക്ക് സമ്മതിച്ചതെന്നും രാമന്‍ വിശദീകരിച്ചു. സൂര്യനില്‍ നിന്നും പ്രഭ വേറിട്ടു നില്ക്കാത്തതുപോലെ സീത തന്നില്‍തന്നെ എന്നുമുണ്ടെന്നും ആത്മതേജസ്സുകൊണ്ട് രക്ഷ നേടാന്‍ സീതയ്ക്ക് കഴിയുമെന്നും രാമന്‍ നിരീക്ഷിച്ചു. പരീക്ഷിക്കാതെ സീതയെ സ്വീകരിച്ചാല്‍ സജ്ജനങ്ങള്‍ തന്നെ അതികാമിയെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുമെന്നും രാമന്‍ ന്യായീകരിച്ചു. പ്രാകൃത മനുഷ്യനെ പോലെ പരിശുദ്ധയും ഭര്‍ത്തൃമതിയുമായ സീയെ എന്തുകൊണ്ട് രാമന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്ന ചോദ്യം വാല്മീകി തന്നെ രാമായണത്തില്‍ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. സീതയെപോലെ തന്നെ കേവല ധര്‍മ്മത്തെ ആസ്പദമാക്കി കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്ന ഋഷിയാണ് രാമന്‍ എന്നതും ഓര്‍ക്കണം. സീതയ്ക്ക് അവളെ മാത്രം ഭരിച്ചാല്‍ മതി. അതുകൊണ്ട് അവള്‍ക്ക് ആത്മബോധ്യം മാത്രം മതി. എന്നാല്‍ രാമന്‍ രാജാവാണ്. രാജധര്‍മ്മം പ്രജാക്ഷേമമാണ്. പ്രജാക്ഷേമതത്പരനായ രാജാവ് ധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിച്ചാല്‍ മാത്രം പോര, രാജാവ് ധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിക്കുന്നുണ്ട് പ്രജകള്‍ക്ക് ബോധിക്കുകയും വേണം. അവനവനെ മാത്രം ബോധിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ധര്‍മ്മാനുഷ്ഠാനത്തില്‍ മുഴുകുന്നവര്‍ക്ക് ബഹുജനാഭിപ്രായം ഒരു പ്രശ്‌നമേയല്ല. എന്നാല്‍ ജനവിശ്വാസം ആര്‍ജിക്കേണ്ട രാജാവിന് ജനബോധ്യം ഒരു ബാദ്ധ്യത തന്നെയാണ്. രാജാവ് എത്രയ്ക്ക് ധര്‍മ്മനിഷ്ഠനായാലും പ്രജകള്‍ക്ക് ആ ബോധ്യം ഇല്ലെങ്കില്‍ ഒരു രാജാവിനും രാജധര്‍മ്മം പരിപാലിക്കാനാകില്ല.

രാമനും ജനകജയും അവരവരുടെ ജീവിതസന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ ധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിക്കുന്നവരാണ്. അനഘാചാരയായ സീതയ്ക്ക് അവള്‍ തന്നെ സാക്ഷിയായാല്‍ മതി. രാജാവായ രാമന് പ്രജാസമ്മതി അനിവാര്യമാണ്. പ്രജകളെ കേള്‍ക്കാനും അവരുടെ സങ്കടങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരം കാണാനും ബാദ്ധ്യസ്ഥനാണ് രാജാവ്. രാജാവ് ദണ്ഡനീതി നടപ്പിലാക്കുന്നവനാണ്. ദണ്ഡനീതിയുടെ ഭാഗമായുള്ള ശിക്ഷാവിധികള്‍ നടപ്പിലാക്കുന്ന രാജാവ് ദണ്ഡനീതി നടപ്പിലാക്കുന്നവരാണ്. ദണ്ഡനീതിയുടെ ഭാഗമായുള്ള ശിക്ഷാവിധികള്‍ നടപ്പിലാക്കുന്ന രാജാവ് ധര്‍മ്മബോധവനാണെന്ന് വാദിക്കും പ്രതിക്കും ബോധിക്കണം. ഈ ബോദ്ധ്യം വേണമെങ്കില്‍ രാജാവിന് രഹസ്യജീവിതമോ സ്വകാര്യ ജീവിതമോ ഉണ്ടാകാന്‍ പാടില്ല. അതുകൊണ്ട് രാജാവായ രാമന്റെ പട്ടമഹിഷി സംശുദ്ധയാണെന്ന് രാമന് സ്വകാര്യമായി ബോദ്ധ്യപ്പെട്ടാല്‍ മാത്രം പോര, പ്രജകള്‍ക്ക് ബോദ്ധ്യമാകുകയും വേണം. അക്കാര്യം രാമന്‍ തന്നെ ഇങ്ങനെ വിശദമാക്കി. ലോകം ബഹുമാനിക്കുന്നവരും നിര്‍മ്മലരുമായ ജനങ്ങള്‍ പറയുന്നതെന്തോ അത് കേള്‍ക്കാനും തനിക്ക് കടമയുണ്ടെന്നും ഓര്‍ക്കണം. സീത രാമനു വേണ്ടി ധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിക്കാതിരിക്കുന്നതുപോലെ രാജാവായ രാമന്‍ സീതക്ക് വേണ്ടിയും ധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിക്കുന്നില്ല. രണ്ടുപേരും കേവലധര്‍മ്മത്തെ ആസ്പദമാക്കി കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നു എന്നുമാത്രം.

തിരുവനന്തപുരം: കനത്തമഴയിലും ഉരുള്‍പൊട്ടലിലും മരിച്ചവരുടെ കുടുംബത്തിന് നാല് ലക്ഷം രൂപ ആശ്വാസധനം നല്‍കുമെന്ന് മുഖ്യമന്ത്രി പിണറായി വിജയന്‍ . കാലവര്‍ഷക്കെടുതി ബാധിച്ച കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്ക് 10,000 രൂപ അടിയന്തര ധനസഹായമായും നല്‍കും. വീടും സ്ഥലവും നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് 10 ലക്ഷം രൂപ വരെ നഷ്ടപരിഹാരം നല്‍കുമെന്നും മുഖ്യമന്ത്രി വാര്‍ത്താസമ്മേളനത്തില്‍ പറഞ്ഞു.

പഞ്ചായത്ത് സെക്രട്ടറിയും വില്ലേജ് ഓഫീസറും ചേര്‍ന്ന് ദുരിതബാധിതരുടെ പട്ടിക തയ്യാറാക്കും. കാലവര്‍ഷക്കെടുതിയില്‍ മരിച്ചവര്‍ക്ക് മാനദണ്ഡപ്രകാരമായിരിക്കും നഷ്ടപരിഹാരം നല്‍കുക. പ്രളയം ബാധിച്ചവര്‍ക്ക് അടിയന്തര സഹായമായി 15 കിലോ അരി നല്‍കാനും തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ദുരിതബാധിതരുടെ ബാക്ക് അക്കൗണ്ടുകള്‍ക്ക് മിനിമം ബാലന്‍സ് നിബന്ധന ഒഴിവാക്കണമെന്ന് ബാങ്കേഴ്‌സ് സമിതിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതായി മുഖ്യമന്ത്രി അറിയിച്ചു. മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ ദുരിതാശ്വാസനിധിയില്‍ നിന്ന് പണം കൈമാറുന്നതിന് എക്‌സ്‌ചേഞ്ച് നിരക്ക് ഈടാക്കരുതെന്ന് നിര്‍ദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ളതായും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

സ്വന്തം തെറ്റുകൊണ്ടല്ലാതെ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടവനാണ് ഭരതന്‍. കൈകേയി ഭരതന് വേണ്ടി രാജ്യം ചോദിച്ചതിലും രാമനെ വനവാസത്തിന് അയച്ചതിലും ഭരതന് ഒരുപങ്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അമ്മ വീട്ടില്‍ നിന്നും തിരിച്ച് അയോദ്ധ്യയിലെത്തിയപ്പോഴാണ് ഈ വിവരങ്ങള്‍ ഭരതന്‍ അറിയുന്നത്. തന്റെ പിതാവിന്റെ മരണം, താന്‍ ദൈവത്തിന് തുല്യം കരുതിയിരുന്ന രാമന്റെ വനവാസം, ആഹ്ലാദഭരിതമായിരുന്ന അയോദ്ധ്യയുടെ അധപതനം, ഇതെല്ലാം അറിഞ്ഞ ഭരതന്‍ നടുങ്ങി. അയോദ്ധ്യയിലെ പ്രധാനികളോടെല്ലാം നേരില്‍ക്കണ്ട് തനിക്കിതിലൊന്നും യാതൊരു പങ്കുമില്ലെന്നും ഭരതന്‍ കണ്ണീരോടെ പറഞ്ഞ് അമ്മയുടെ തെറ്റിന് മാപ്പു ചോദിച്ചു. ഇതിനിടയില്‍ ഭരതന്‍ അന്ന് അറിയാതിരുന്ന കാര്യം ക്ഷുഭിതനായ ദശരഥന്‍ കൈകേയിയോടൊപ്പം ഭരതനെയും ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് നടത്തിയ ശാപവചനങ്ങളാണ്.

സ്വന്തം അച്ഛനാല്‍ അകാരണമായി ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടാന്‍ ശപിക്കപ്പെട്ടവന്‍ കൂടിയായിരുന്നു ഭരതന്‍. ദശരഥന്‍ അങ്ങനെ ഒരിക്കല്‍ കൂടി മോശം രാജാവാണെന്നു തെളിയിക്കുകയായിരുന്നു ഈ ശാപവചനങ്ങളിലൂടെ. രാജാവായ ദശരഥന് എന്തും ചെയ്യാന്‍ അധികാരമില്ല. അതുകൊണ്ട് കൈകേയിയല്ല ആര് ആവശ്യപ്പെട്ടാലും രഘുവംശ രാജാക്കന്മാരുടെ നിയമപ്രകാരം നിലനില്ക്കുന്ന ദായക്രമം തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് മൂത്തമകനായ രാമന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കെ രണ്ടാമനായ ഭരതന് രാജ്യം നല്കാന്‍ അധികാരമില്ല. തനിക്ക് അധികാരമില്ലാത്ത കാര്യം താന്‍ ചെയ്യില്ല എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദശരഥന് കൈകേയിയെ പിന്‍തിരിപ്പിക്കാവുന്നതായിരുന്നു. അതിനുപകരം ഇല്ലാത്ത അധികാരം ഉപയോഗിക്കാനായി രാജാവിനെ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നവളുടെ കാല് പിടിക്കാനാണ് കാമമോഹിതനായ ദശരഥന്‍ തീരുമാനിച്ചത്. ഒരു കുറ്റവും ചെയ്യാത്ത മൂത്തമകനെ വിചാരണപോലും ഇല്ലാതെ കാട്ടിലേക്ക് നാടുകടത്തി. അതുപോലെ യാതൊരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ഭരതനെ ശപിക്കുകയും ചെയ്തു. രാജ്യത്തെ നിയമത്തിനു വിരുദ്ധമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ രാജാവിനെ അനധികൃതിയമായി സ്വാധീനിക്കുന്നവളെ ശിക്ഷിക്കാതെ തന്നെ ജയിലില്‍   അടച്ച് രാജ്യം നേടാന്‍ മകനെ ഉപദേശിക്കുന്ന തരത്തില്‍ ദശരഥന്റെ രാജധര്‍മ്മബോധം വികൃതമാക്കുകയും ചെയ്തു.

നിയമപ്രകാരം താന്‍ അര്‍ഹിക്കാത്ത രാജ്യം സ്വീകരിക്കാന്‍ ഭരതന്‍ വിസമ്മതിച്ചു. നിയമപ്രകാരം അര്‍ഹിക്കാത്ത എന്തും കയ്യേല്‍ക്കുന്നത് മോഷണം തന്നെയാണ്. ഒരു മോഷ്ടാവായി രാജ്യഭാരമേല്ക്കാന്‍ ഭരതന്‍ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് അയോദ്ധ്യയിലെ ആര്‍ഭാടങ്ങളെല്ലാം കയ്യൊഴിഞ്ഞ് നന്ദിഗ്രാമത്തില്‍ ശ്രീരാമപാദുകത്തെ പട്ടാഭിഷേകം ചെയ്തു ശ്രീരാമന് വേണ്ടി ഭരതന്‍ രാജ്യപാലനം നടത്തി. ഒടുവില്‍ പതിനാലാം വര്‍ഷത്തിലെ അവസാന ദിവസങ്ങള്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. രാവണവധത്തിനുശഷം ഇന്ദ്രസഹായത്തോടെ സ്വര്‍ഗ്ഗവാസിയായ ദശരഥനെ കണ്ടപ്പോള്‍ കൈകേയി ഭരതനിലും ഉള്ള ശാപം പിന്‍വലിക്കണമെന്ന് രാമന്‍ അപേക്ഷിച്ചു. ദശരഥന്‍ അത് സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ പതിനാലുവര്‍ഷം നീണ്ടു നിന്നതും അകാരണമായി സ്വന്തം പിതാവ് തന്നില്‍ പതിപ്പിച്ചതുമായ ശാപത്തില്‍ നിന്നും ഭരതന്‍ വിമുക്തനായി.

യുദ്ധാവസാനം വിഭീഷണന്‍ ലങ്കാധിപതിയായി സ്ഥാനമേറ്റു. സര്‍വ്വസാമഗ്രികളും ഉപയോഗിച്ച് കുളികഴിഞ്ഞ് ഉത്തമവസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിക്കണമെന്ന് ജടാമകുടധാരിയും സന്യാസവേഷം ധരിച്ചവനുമായ രാമനോട്, വിഭീഷണന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, താന്‍ ഭരതനോടൊപ്പം മാത്രമേ ഉത്തമവസ്ത്രം ധരിക്കുകയുള്ളൂ എന്ന് അപ്പോള്‍ രാമന്‍ വിഭീഷണനോട് പറഞ്ഞു. സീതാലക്ഷ്മണ സമേതനായി രാമനും, സുഗ്രീവ വിഭീഷണന്മാരും മാരുതി ഉള്‍പ്പെടെയുള്ളവരും അവരുടെ മന്ത്രിമാരും പരിവാരങ്ങളുമെല്ലാം പുഷ്പക വിമാനത്തില്‍ കയറി അയോദ്ധ്യയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. രാമന്‍ തന്റെ ദൂതനായി മാരുതിയെ മുന്നേ അയച്ചു. തന്റെ ആഗമനവൃത്താന്തവും നടന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാം പറഞ്ഞ് ഭരതനെ അറിയിക്കാനും സൂക്ഷ്മ നിരീക്ഷണം നടത്തി ഭരതന്റെ ഉള്‍വിചാരങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞുവരാനും മാരുതിയെ ചുമതലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. പതിന്നാലു വര്‍ഷക്കാലം അധികാരത്തിന്റെ സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ച ഭരതന്റെ മനസ്സില്‍ മാറ്റം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയുകയായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് രാമന്‍ ലക്ഷ്യമാക്കിയത്. അധികാരത്തിന്റെ ആര്‍ഭാടവും സൗകര്യങ്ങളുമെല്ലാം പലരുടേയും മനസ്സില്‍ മാറ്റം ഉണ്ടാക്കാവുന്നതാണ്. ഒരിക്കല്‍ അധികാരം രുചിച്ചവന്‍ അതില്‍ നിന്നും വിട്ടുവരുവാന്‍ വൈമനസ്യം കാണിക്കുന്നതും അധികാര ലഹരി കൊണ്ടാണ്. ഭരതനേയും അതു ബാധിച്ചിരുന്നോ എന്ന് പരീക്ഷിച്ചറിയുകയും അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ അയോദ്ധ്യയിലേക്ക് കയറാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു രാമന്റ നിശ്ചയം.

ഹനുമാന്‍ നന്ദിഗ്രാമത്തില്‍ കണ്ടത് ബ്രഹ്മര്‍ഷിതുല്യനായ ഒരു തപോധനനെയാണ്. സഹോദര വിയോഗദുഃഖത്താല്‍ പീഡിതനും ജടാഭാരത്തോടുകൂടിയവനും ഫലമൂലാദികള്‍ ഭക്ഷിച്ച് അചഞ്ചലാത്മാവായി ജീവിക്കുന്ന സന്ന്യാസിയെയാണ് നന്ദി ഗ്രാമത്തില്‍ മാരുതി കണ്ടത്. ധര്‍മ്മം മനുഷ്യരൂപമെടുത്തവനെ പോലെ കാവി വസ്ത്രധാരികളായ സേനാനായകര്‍ക്കൊപ്പം രാമപാദുകങ്ങളെ മുന്‍നിര്‍ത്തി രാജ്യഭാരം നടത്തുന്ന ഋഷിവര്യനായ ഭരതകുമാരനെയാണ് മാരുതി കണ്ടത്. ഭരതന്റെ നന്ദിഗ്രാമ ആശ്രമത്തിലെത്തിയ രാമനെ സൂര്യനെ എന്നപോലെ ഭരതന്‍ നമസ്‌കരിച്ചു. രാമന്‍ ഭരതനെ ആനന്ദത്തോടെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. രാമപാദുകങ്ങളെ ഭരതന്‍ സ്വന്തം കൈ കൊണ്ട് എടുത്ത് ഭക്തിയോടെ രാമപാദങ്ങളില്‍ ചേര്‍ത്തു. രാമന്‍ സൂക്ഷിക്കാനേല്പിച്ച മുതല്‍ താനിതാ തിരിച്ചു നല്കുന്നു എന്നുപറഞ്ഞ് ഭരതന്‍ രാജ്യം രാമനെ ഏല്പിച്ചു. അതോടെ തന്റെ ജന്മം സഫലമായി എന്നും ഭരതന്‍ പറഞ്ഞു.

ഭരതന്റെ ഭരണകാലം ഭരണ മികവിന്റെ കാലം കൂടിയായിരുന്നു. ഭണ്ഡാരം, ധാന്യപ്പുര, ഗൃഹം, സൈന്യം എന്നിവയെല്ലാം പത്തിരട്ടിയിലധികം അക്കാലത്ത് വര്‍ധനവുണ്ടായി. ക്രമസമാധാന നില ഭദ്രമായിരുന്നു. ധനധാന്യ സമൃദ്ധിയില്‍ അയോദ്ധ്യയും അയോദ്ധ്യാവാസികളും സന്തുഷ്ടരായിരുന്നു. രാമനുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന ഒരു കുറവല്ലാതെ മറ്റൊരു കുറവും അയോദ്ധ്യയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്റെ അമ്മയായ കൈകേയിയോട് രാമന്‍ തന്നെ ഏല്പിച്ച രാജ്യം താന്‍ തിരിച്ചു നല്‍കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് ഭരതന്‍ പറഞ്ഞു. ഭരണഭാരം താങ്ങാനും രാമമാര്‍ഗ്ഗം ഏറ്റെടുക്കാനും തനിക്കാവില്ല. ലോകാരാധ്യനായ രാഘവാ അങ്ങ് അഭിഷിക്തനായാലും എന്നു ഭരതന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ രാമന്‍ ശുഭാസനത്തില്‍ ഇരുന്നു. ഭരതന്റെ രാജ്യഭാരം ഋഷി നടത്തിയ യജ്ഞമായിരുന്നു. ഭരതന്‍ തന്റെ സമസ്ത സിദ്ധികളെയും എല്ലാ സ്ഥാവര ജംഗമങ്ങളുടേയും ശ്രേയസ്സിനായി സമര്‍പ്പിച്ചു. രാമന്‍ കാനനവാസത്തിലൂടെ യോഗക്ഷേമം പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കിയപ്പോള്‍ ഭരതന്‍ രാജ്യപരിപാലനത്തിലൂടെ അതേകാര്യം അനുവര്‍ത്തിച്ചു. രാമന്‍ പഞ്ചവടിയിലെ രാമാശ്രമത്തില്‍ ജീവിച്ച് ധര്‍മ്മപരിപാലനം നടത്തിയപ്പോള്‍ നന്ദിഗ്രാമില്‍ ആര്‍ഭാടങ്ങളെ വര്‍ജ്ജിച്ച് ഫലമൂലാദികള്‍ മാത്രം ഭക്ഷിച്ച് ഭരതന്‍ രാജ്യപരിപാലനം നടത്തി. അധികാരത്തിന്റെ പകിട്ട് താമരയിലയിലെ ജലംപലെ ഭരതനെ സ്പര്‍ശിച്ചില്ല.

രാജ്യഭാരം നിഷ്‌കാമകര്‍മ്മമായി മാറുമ്പോള്‍ എന്താകും എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരമാണ് ഭരതന്റെ രാജ്യഭരണ മികവ്. സുമന്ത്രന്‍ പൂട്ടിയ രഥത്തിലേറിയാണ് രാമന്‍ അയോദ്ധ്യയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടത്. കുതിരകളുടെ കടിഞ്ഞാന്‍ കൈകളിലേന്തി ഭരതന്‍ തേര്‍ തെളിച്ചു. ധര്‍മ്മവിഗ്രഹമായ രാമന്റെ അയോദ്ധ്യാ പ്രവേശനത്തിന് ധര്‍മ്മം മാനുഷവേഷത്തിലിരിക്കുന്ന ഭരതന്‍ തേര്‍ തെളിച്ചു നയിക്കുന്നത് ഉചിതം തന്നെ. ഇന്ദ്രിയ മനസ്സുകളാകുന്ന കുതിരകളെ ആത്മശക്തി കൊണ്ട് നിയന്ത്രിച്ചു നിലയ്ക്ക് നിര്‍ത്തുന്ന ഭരതന് മര്യാദാ പുരുഷോത്തമനെ അധികാരത്തിലെത്തിക്കാന്‍ കഴിയും. വെണ്‍കൊറ്റക്കുട പിടിച്ച് ശത്രുഘ്‌നനും വെണ്‍ചാമരം വീശിക്കൊണ്ട് ലക്ഷ്മണനും നിന്നു. ദശരഥന്റെ നാല് മക്കള്‍ ഒരുമിച്ച് ഒരു രഥത്തില്‍ അയോദ്ധ്യയുടെ ഭരണഭാരം ഏല്ക്കാനായി എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.

കിഴക്കേ സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും അഭിഷേകത്തിനുള്ള ജലം സുഷേണന്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ഋഷഭന്‍ തെക്കേ സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും ഗവയന്‍ പടിഞ്ഞാറെ സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും അഭിഷേക ജലം എത്തിച്ചു. മാരുതിയാണ് വടക്കേ സമുദ്രത്തില്‍ നിന്നും അഭിഷേക ജലവുമായി എത്തിയത്. അക്കാലത്തെ ഭാരതത്തിലെ അഞ്ചു നദികളില്‍ നിന്നും പുണ്യജലം സംഭരിച്ചു. വസിഷ്ഠനായിരുന്നു ശ്രീരാമ പട്ടാഭിഷേകത്തിന് കാര്‍മ്മിക നേതൃത്വം നല്കിയത്. മഹര്‍ഷിമാര്‍ വന്‍ സംഘമായി പങ്കെടുത്തു. ഋതിക്കുകളും ബ്രാഹ്മണരും വൈശ്യരുമെല്ലാം ആചാരം അനുസരിച്ച് സ്വസ്ഥാനങ്ങളില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് പട്ടാഭിഷേകത്തില്‍ പങ്കുകൊണ്ടു. സുഗ്രീവനും വിഭീഷണനും വെണ്‍ചാമരം വീശി ചടങ്ങില്‍ ഭാഗഭാക്കായി. മുപ്പതുകോടി സ്വര്‍ണ്ണനാണയം ദാനം ചെയ്തു. ഒരു ലക്ഷം കുതിരകളും പശുക്കളും വേറെയും. രാമന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചെങ്കിലും ലക്ഷ്മണന്‍ യുവരാജാവായില്ല. യുവരാജ പദവി ഭരണനിപുണനായ ഭരതനു തന്നെ നല്കി.

പതിന്നാലു വര്‍ഷം മുന്‍പ് നടക്കാതെ പോയ ശ്രീരാമപട്ടാഭിഷേകം ഭരതന്‍ പതിന്നാലം വര്‍ഷം തന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ നടത്തി. തന്റെ അമ്മ ചെയ്ത തെറ്റിന് പരിഹാരം കണ്ടെത്തി. ഇതോടെയാണ് ഭരതന്റെ രാജ്യഭാരം പൂര്‍ത്തിയായത്. ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന് ശിക്ഷയേല്ക്കുകയും അറിയാത്ത കാര്യത്തിന് പഴി കേള്‍ക്കുകയും ചെയ്ത ഭരതന്‍ അചഞ്ചലമായ ധര്‍മ്മബോധത്താല്‍ പ്രചോദിതനായി തന്നെയും തന്റെ വംശത്തെയും ധര്‍മ്മനാശത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തി. ധര്‍മ്മാനുഷ്ഠാനത്തില്‍ ഭരതന്‍ രാമനെക്കാള്‍ ഒട്ടും താഴെയല്ല.