വിനോയ് തോമസിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ ചെറുകഥാസമാഹാരം മുള്ളരഞ്ഞാണത്തിന് എഴുത്തുകാരന്‍ എന്‍. ശശിധരന്‍ എഴുതിയ അവതാരിക.

കഴിഞ്ഞ അഞ്ചാറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ എഴുതിത്തുടങ്ങിയ പുതുമുറക്കാരായ ഏതാനും എഴുത്തുകാരാണ്, ഇന്ന് മലയാള ചെറുകഥയുടെ ഭാവുകത്വപരമായ കുതിപ്പും ചലനാത്മകതയും നിര്‍ണ്ണയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ജീവിതത്തില്‍ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെപോകുന്ന അനുഭവങ്ങളും കണ്ടെടുക്കപ്പെടാതെപോകുന്ന ചരിത്രയാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളും എക്കാലത്തും ഫിക്ഷനിലാണ് ആദ്യം പ്രത്യക്ഷമാവുക (ഫിക്ഷന്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെക്കാള്‍ യഥാതഥമാണ് എന്ന വാദം സാഹിത്യചിന്തകളില്‍ ഇന്ന് സജീവമാണ്). ഇങ്ങനെ ഒരു ജൈവപ്രകൃതിയും ഇങ്ങനെ ഒരു മനുഷ്യജീവിതവും നമുക്കുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന മാന്ത്രികയാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളായിട്ടാണ് വായനക്കാര്‍ പുതിയ കഥകളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നത്. എഴുതുന്നയാളിന്റെ വ്യക്തിപരവും സര്‍ഗ്ഗാത്മകവുമായ കര്‍ത്തൃത്വത്തെ ഉല്ലംഘിച്ച്, പ്രാദേശികവും സാമൂഹികവുമായ സ്വത്വങ്ങള്‍ കേന്ദ്രസ്ഥാനത്തു വരുമ്പോഴാണ് ഇത്തരം എഴുത്തുകള്‍ സംഭവിക്കുന്നത്. അനുഭവങ്ങള്‍ക്കും അവയുടേതായ ശരീരവും ഭാഷയും വ്യാകരണവുമുണ്ട്; സംസ്‌കൃതിയുടെ അടിവേരുകള്‍ക്കൊപ്പം അവ വീണ്ടെടുക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ മനുഷ്യഭാഷയില്‍ അവയ്ക്ക് ആവിഷ്‌കാരം സാധ്യമാകൂ.

അപൂര്‍വ്വമായ ജീവിതമേഖലകളും അത്യപൂര്‍വ്വമായ ജീവിതസന്ധികളും കണ്ടെത്തുക, സമകാലജീവിതവുമായി അവയെ വൈരുദ്ധ്യാത്മകമായി ബന്ധിപ്പിക്കുക, മതം, രാഷ്ട്രീയം തുടങ്ങിയ സാമൂഹികപരികല്പനകള്‍ക്കകത്ത് വിമര്‍ശനാത്മകമായി വിന്യസിക്കുക, നാടന്‍ നര്‍മ്മത്തിന്റെയും ധ്വന്യാത്മകമായ വിരുദ്ധോക്തിയുടെയും ലാളിത്യംകൊണ്ട് കഥയുടെ പ്രഹേളികാസ്വഭാവം നിലനിര്‍ത്തുക, അങ്ങനെ ഭാഷയ്ക്കകത്ത് ഒരു മറുഭാഷയുടെ സൃഷ്ടി സാധ്യമാക്കുക… വിനോയ് തോമസിന്റെ സര്‍ഗ്ഗാത്മകതയുടെ അടരുകള്‍ ഇങ്ങനെ പലതാണ്. പ്രകൃതിയെയും അതില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട സചേതനവും അചേതനവുമായ സാന്നിധ്യങ്ങളെയും അവയുടെ അസംസ്‌കൃതപ്രഭാവത്തില്‍ അവതരിപ്പിക്കാനാണ് മിക്കപ്പോഴും ഈ എഴുത്തുകാരന്‍ ശ്രമിച്ചു കാണുന്നത്. ആദ്യസമാഹാരമായ ‘രാമച്ചി’യില്‍നിന്നും ‘മുള്ളരഞ്ഞാണ’ത്തിലെത്തുമ്പോള്‍ ഈ പരിചരണരീതി കുറെക്കൂടി ബലിഷ്ഠവും ധ്വന്യാത്മകവുമായിത്തീരുന്നു. ചെറിയ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ അനാവരണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന വലിയ ലോകങ്ങള്‍ അവയുടെ മുള്‍മുനകളുമായി വായനക്കാരെ യുദ്ധോദ്യുക്തരായി അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന അനുഭവമാണിത്.

വിനോയ് തോമസിന്റെ രചനകളില്‍ അല്പം വേറിട്ടു നില്ക്കുന്ന കഥയാണ് ‘ആനന്ദബ്രാന്റന്‍.’ ചക്കക്കുരു കേടുകൂടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള എളുപ്പവഴിയും, യേറ്റ്‌സിന്റെ വരികളെ സാര്‍ത്ഥകമാക്കുന്ന പ്രണയപാഠങ്ങളും, ചാലിയപദത്തിന്റെ നിരുക്തിയും, പേര്‍ഷ്യത്തൊമ്മന്‍ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ പൈതൃകചരിത്രവും, ആടിന്റെ തലയും കാലും പാളയംകോടന്‍പഴവും ചേര്‍ത്തു പുളിപ്പിച്ച് വാറ്റിയെടുക്കുന്ന നാടന്‍ കോഞ്ഞ്യാക്കിന്റെ റെസിപ്പിയും കൊതിയൂറുംമട്ടില്‍ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഈ കഥയുടെ പശ്ചാത്തലം, ചാക്കാട്‌തെരുമുതല്‍ കണ്ണൂരിലും എറണാകുളത്തും സ്വിസ്റ്റ്‌സര്‍ലന്റിലും ന്യൂസൗത്ത്‌വെയില്‍സിലും ടോക്യോവിലും ബാലിദ്വീപിലും പോളിനേഷ്യയിലുമൊക്കെയായി പടര്‍ന്നു പന്തലിക്കുന്നുണ്ട്. കേന്ദ്രകഥാപാത്രമായ നിജേഷിന്റെ ആനന്ദാന്വേഷണങ്ങളുടെ ജനിതകപ്രഭവമായ പൊറാട്ടുനാടകത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങള്‍ മുഖ്യമായും രണ്ടാണ്. ഒന്ന്, ലൈംഗികതയിലുള്ള പ്രകടമായ ഊന്നല്‍. മറ്റൊന്ന്, അസ്തിത്വപരമായ ഉണ്മയെ പരിഹസിക്കല്‍. ഈ രണ്ടു സവിശേഷതകള്‍തന്നെയാണ് നിജേഷിനെ ആനന്ദാനുഭവങ്ങളുടെ രാവണന്‍കോട്ടയിലൂടെ അലയാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. ആത്മീയതയ്ക്ക് പകരംവെക്കാനായി പുതിയ ലോകക്രമം വച്ചുനീട്ടുന്ന ദര്‍ശനസങ്കല്പനത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കാന്‍ കഥാകാരന്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ‘ബ്രാന്റ്മീയത’ എന്ന പരികല്പനതന്നെയാണ് ഈ കഥയുടെ താക്കോല്‍. താക്കോല്‍സുഷിരത്തിലൂടെയുള്ള ഈ മായക്കാഴ്ചയ്ക്ക് സമമായി മറ്റൊരു വിഭ്രമദൃശ്യവും ഒരു വായനക്കാരന്‍ എന്ന നിലയില്‍ മലയാളകഥയില്‍ അടുത്തിടെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. അതെ, പൊറാട്ടുകളികള്‍ അനുസ്യൂതം തുടരുകയാണ്.

വിദ്യ കേവലമായ അഭ്യാസമായി തീരുകയും അറിവ് അനുഭവനിര്‍മുക്തമായ വസ്തുതകളുടെ സംഘാതമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ വിദ്യാഭ്യാസം ഉപജീവനത്തിനുള്ള ഉപാധി മാത്രമായിത്തീരുന്നു. സംസ്‌കൃതിയുടെ ആദിമമായ തുടര്‍ച്ചയും സ്പന്ദവും വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനശിലകളായി തിരിച്ചറിയാന്‍ വിസമ്മതിക്കുന്ന പാഠ്യപദ്ധതിയുടെയും വിദ്യാഭ്യാസനയങ്ങളുടെയും സന്തതികളാണ് കേരളത്തിലെ പുതുതലമുറ. സൂക്ഷ്മമായി ആലോചിച്ചാല്‍ ഈ അവസ്ഥയുടെ പ്രശ്‌നപരിസരം തികച്ചും രാഷ്ട്രീയപരമാണ് എന്ന് മനസ്സിലാവും. പ്രത്യയശാസ്ത്രനഷ്ടത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആധികള്‍പോലും ഇന്നത്തെ തലമുറയുടെ അജണ്ടകളിലില്ല. രാഷ്ട്രീയനേതൃത്വങ്ങളെയോ സംഘടനകളെയോ അത് ബാധിക്കുന്നില്ല. വിദ്യാലയച്ചുമരില്‍ എഴുതിവെക്കപ്പെട്ട മഹദ്വചനങ്ങള്‍പോലെ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങള്‍ അവയുടെ നിര്‍ജീവസാന്നിദ്ധ്യങ്ങള്‍ അറിയിക്കുന്നുണ്ട് എന്നു മാത്രം. ‘കുട്ടുകുറുക്കത്തീ കുര്‍…കുര്‍…’ എന്ന കഥ മുമ്പുപറഞ്ഞ ജീവിതാവസ്ഥയെ എങ്ങനെ നിര്‍വചിക്കുന്നു എന്ന് വായിച്ചറിയാന്‍ മാത്രമേ സാദ്ധ്യമാകൂ. വാക്കുകള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്ത് സംസാരിക്കാന്‍ കഴിവില്ലാത്ത കുട്ടൂസ് എന്ന കുട്ടിയും മരങ്ങളോട് സംസാരിച്ച് അവയുടെ ചെരിവും വളവും വളര്‍ച്ചയും കായ്പ്പും വരുതിയില്‍നിര്‍ത്താന്‍ കഴിവുള്ള കൊച്ചുതെയ്യാ വല്യമ്മച്ചിയും തമ്മിലുള്ള സാംസ്‌കാരിക അകല(cultural distance)മാണ് ഈ കഥയുടെ പൊരുള്‍. ഈ അകലത്തെ നിബന്ധിക്കുകയും ഭഞ്ജിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ് കഥയിലെ മറ്റു കഥാപാത്രങ്ങള്‍. ഭാവുകത്വപരമായി സാര്‍വ്വദേശീയമായ അധികമാനം കൈവരിക്കുന്ന ലാളിത്യവും ദര്‍ശനസൂക്ഷ്മതയും ഈ കഥയ്ക്കുണ്ട്. എഴുത്തുകാരന്‍/എഴുത്തുകാരിയുടെ വൈയക്തികമായ സാമൂഹികാവബോധവും എഴുത്തില്‍ നിക്ഷിപ്തമാകുന്ന സാമൂഹികതയും ഒന്നല്ല; രണ്ടാണ്. ഈ സത്യം ‘കുട്ടുകുറുക്കത്തീ…’ കുറുകിപ്പാടുന്നു. പാഠപുസ്തകനിര്‍മ്മിതിക്കു പിന്നിലെ അരാഷ്ട്രീയതയും അതിന്റെ രാഷ്ട്രീയവും കറുത്ത ഫലിതം ചേര്‍ത്ത് ആവാഹിക്കുന്ന ‘തുഞ്ചന്‍ ഡയറ്റ്’എന്ന കഥയും ‘കുട്ടുകുറുക്കത്തീ…’യോട് ചേര്‍ത്തുവെച്ച് വായിക്കാവുന്നതാണ്.

എക്കാലത്തും ഭരണകൂട അധികാരത്തിന്റെയും ഹിംസയുടെയും ദല്ലാളുകളാകാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടവരാണ് പോലീസുകാര്‍. അതുകൊണ്ടുതന്നെ കുറ്റവാളികളെക്കാള്‍ കുറ്റകൃത്യം ചെയ്യുന്നവരായി സ്വയം മാറിപ്പോകുന്ന ഒരു വിഭാഗം പോലീസ്‌സേനയില്‍ ഉണ്ട്. അനേകവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് ഏതോ ഒരു കേസില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട പ്രതിയെ അറസ്റ്റുചെയ്യുന്നതിനായി സിവില്‍വേഷം ധരിച്ച് വിദൂരഗ്രാമത്തിലെത്തപ്പെടുന്ന രണ്ടു പോലീസുകാരാണ് ‘കളിഗെമിനാറിലെ കുറ്റവാളികള്‍’എന്ന കഥയിലുള്ളത്. ദൈനംദിനജീവിതത്തിലെ ചെറിയ ആഘോഷങ്ങളില്‍ ശാരീരികമായി തൃപ്തിയടയുക എന്ന പാപമേ അവര്‍ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. പക്ഷേ, വിനോയ് തോമസിന്റെ ഭാഷയും ആഖ്യാനശൈലിയുംകൊണ്ട് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന അപരലോകം, ഉപഹാസത്തിന്റെ പിന്നിലെ ദാരുണമായ മനുഷ്യകാമനയുടെ മഹാപ്രപഞ്ചത്തിലേക്കാണ് വാതില്‍ തുറക്കുന്നത്. കുടുകുടെ ചിരിപ്പിച്ച് മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്ന ഉപഹാസത്തിന്റെ തായ്‌വേരുകള്‍ വായനക്കാരുടെ മജ്ജയിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നതുപോലെയാണ് ഈ കഥ വിന്യസിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ‘മീന്‍മുള്ളിനെക്കാള്‍ അല്പംകൂടി കടുപ്പമുള്ള ഉടുമ്പെല്ലില്‍നിന്നും കടിച്ചീമ്പിയെടുത്ത ഇറച്ചിയുടെ മയം’ ഈ കഥ അനുഭവിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

ക്രിസ്തുമതവും പൗരോഹിത്യവും ജനജീവിതത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്ന വിലക്കുകളെയും അക്രമാത്മകമായ ഇടപെടലുകളെയും ആഴത്തില്‍ ധ്വനിപ്പിക്കുന്ന ഒട്ടേറെക്കഥകള്‍ വിനോയ് തോമസ് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, ‘മുള്ളരഞ്ഞാണം’ അതിന്റെ ആഖ്യാന മികവുകൊണ്ടും ശില്പപരമായ സൂക്ഷ്മതകൊണ്ടും വേറിട്ടുനില്ക്കുന്ന കഥയാണ്. ലൈംഗികമായ പാപബോധവും ശരീരത്തിന്റെ ജൈവികതയെ ഹനിക്കുന്ന സദാചാരനിഷ്ഠകളും പെണ്‍കുട്ടികളെ കൂച്ചുവിലങ്ങിട്ടുനിര്‍ത്തി, എല്ലാവിധ പ്രതിരോധചിന്തകളും കെടുത്തി അടിമകളാക്കുന്നു. മതം മനുഷ്യസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമേല്‍ നടത്തുന്ന ഇത്തരം അധിനിവേശങ്ങള്‍ സാര്‍വലൗകികമായ ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണ്. ആ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ സാര്‍വലൗകികമായ ആധികാരികതയോടെ, ചടുലതയോടെ, ‘മുള്ളരഞ്ഞാണം’ ആവിഷ്‌കരിക്കുന്നു.

പല നിലയ്ക്കും ശ്രദ്ധേയങ്ങളായ ഈ സമാഹാരത്തിലെ മറ്റു കഥകളെ ഞാന്‍ വായനക്കാര്‍ക്കായി വിടുന്നു. ആഴത്തിലുള്ള പഠനവും വ്യാഖ്യാനവും ആവശ്യപ്പെടുന്നവയാണ് ഈ സമാഹാരത്തിലെ കഥകള്‍ ഓരോന്നും. അത് എന്റെ നിയോഗമല്ലാത്തതിനാല്‍ അര്‍ഹതപ്പെട്ടവര്‍ക്കായി ബാക്കിവയ്ക്കുന്നു. ‘മുള്ളരഞ്ഞാണ’ത്തിലെ കഥകള്‍ വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ പണ്ടെങ്ങോ മനസ്സില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ചുപോയ ഒരു സങ്കീര്‍ത്തനവാക്യം തികട്ടി വരുന്നു. ‘നീതിക്കു പിമ്പേ വിശന്നും ദാഹിച്ചും അലയുന്നവര്‍ ഭാഗ്യവാന്മാര്‍; എന്തെന്നാല്‍ അവര്‍ നിറയ്ക്കപ്പെടും.’ അതെ, എന്തെന്നാല്‍ അവന്‍ നിറയ്ക്കപ്പെടും.

വിനോയ് തോമസിന്റെ ചെറുകഥാസമാഹാരം മുള്ളരഞ്ഞാണം ഡി സി ബുക്‌സ് ഓണ്‍ലൈന്‍ ബുക്ക് സ്‌റ്റോറില്‍നിന്നും വാങ്ങുന്നതിനായി സന്ദര്‍ശിക്കുക

സുധീര്‍ എം.എ

ഷീല ടോമിയുടെ ‘വല്ലി‘ എന്ന നോവല്‍ ഇതിനോടകം തന്നെ നാട്ടിലും ഗള്‍ഫുനാടുകളിലും ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടുവരികയാണ്. വല്ലി വയനാട്ടിലെ കുടിയേറ്റ കര്‍ഷകരുടെ ജീവിതം പ്രമേയമാക്കി എഴുതപ്പെട്ട നോവലാണ്. കുടിയേറ്റത്തിനിടയില്‍ സംഭവിക്കുന്ന പ്രണയങ്ങളും പ്രണയനിരാസവും വിപ്ലവവും മറ്റു സങ്കീര്‍ണ്ണതകളുമൊക്കെ ഈ നോവലിലുമുണ്ട്.

വയനാട് അഥവാ ‘ബയല്‍ നാടി’നെ പ്രമേയമാക്കി മലയാളത്തില്‍ ധാരാളം സാഹിത്യസൃഷ്ടികള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ആ ഗണത്തില്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് വായിച്ചിട്ടുള്ളത് എസ്.കെ. പൊറ്റക്കാടിന്റെ വിഷകന്യകയാണ്. അതില്‍ കുടിയേറ്റ ജീവിതത്തിന്റെ നോവും വേവും നമുക്ക് കാണാം. അതുപോലെ തന്നെ മറ്റൊന്ന് വയനാട്ടിലെ ആദിവാസി ജീവിതത്തെയും സംസ്‌കാരത്തെയും പറ്റി എഴുതിയ പി.വത്സലയുടെ നെല്ല് എന്ന നോവലാണ്. വയനാട്ടിലെ ജന്മി-കുടിയാന്‍ ബന്ധവും, കാടും നാടും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യവും, അവ ഒന്നായിത്തീരുന്ന അനുഭവ ലോകവും വത്സലയുടെ നെല്ലില്‍ വിളഞ്ഞുതന്നെ കിടക്കുന്നു. അവിടെനിന്നും ഒരു പടി കൂടി കടന്ന് ആദിവാസി ചൂഷണങ്ങള്‍ക്കെതിരെ തൂലിക ചലിപ്പിച്ച ഒരു നോവലാണ് പി.ജെ.ബേബിയുടെ ‘മാവേലി മന്‍ട്രം’. ഈ നോവലിലേക്കെത്തുമ്പോള്‍ കാടിനെയും പ്രകൃതിയെയും ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന പുതിയ ഒരു കൂട്ടം വയനാട്ടില്‍ ആധിപത്യം ചെലുത്തിയിരുന്നു. എന്നാല്‍ അതിനും എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് തന്നെ വയനാട്ടിലെ ആദിവാസികളുടെ ഗോത്ര ജീവിതത്തെപ്പറ്റിയും, അവരുടെ ഇടയിലെ വിവിധ ഗോത്രങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതകളെപ്പറ്റിയും അവയ്ക്കുള്ള സാമൂഹ്യബന്ധത്തെപ്പറ്റിയുമെല്ലാം വിശദമായും ആധികാരികമായും എഴുതിയ ഒരു ഗ്രന്ഥമുണ്ട്. അതാണ് കെ. പാനൂരിന്റെ ‘കേരളത്തിലെ ആഫ്രിക്ക’. അത് പക്ഷെ, ഒരു നോവലായിരുന്നില്ല. വയനാട്ടിലെ ആദിവാസികളെസംബന്ധിച്ച സമഗ്രമായ ഒരു പഠനഗ്രന്ഥമായിട്ടാണ് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്. ഒരു പക്ഷെ, ആഫ്രിക്കയ്ക്ക് സമാനമായ, ദാരുണമായ ആദിവാസി ജീവിതത്തെ ഇത്ര കൃത്യമായി പുറംലോകത്തെത്തിച്ച വേറൊരു ഗ്രന്ഥമുണ്ടാകാനിടയില്ല. പിന്നീട് ആ കൃതിക്ക് ലഭിച്ച ‘യുനെസ്‌കോ പുരസ്‌കാരം’ തന്നെ അത് ശരിവെക്കുന്നതാണ്. ഏതായാലും ഈ എഴുത്തുകളെയൊക്കെ പിന്‍പറ്റിയാണ് വയനാടിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ച ഏറ്റവും പുതിയ എഴുത്തായി, നോവലായി ഷീലയുടെ വല്ലി കടന്നു വരുന്നത്. അതേ നിലയിലല്ലെങ്കിലും മറ്റൊരു തരത്തില്‍ ആ കൂട്ടത്തോട് ചേര്‍ത്തു വെയ്ക്കാന്‍ കഴിയുന്ന അല്ലെങ്കില്‍ ഒപ്പമിരിക്കാന്‍ എന്തുകൊണ്ടും യോഗ്യതയുള്ള ഒന്നാണ് ഷീലയുടെ ‘വല്ലി’ എന്ന നോവലും.

വല്ലിയിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ നോവല്‍ ആരംഭിക്കുന്നത് സ്വാഭാവികമായും പുഴകളും മരങ്ങളും മൃഗങ്ങളും മനുഷ്യനും ഒക്കെ നിറഞ്ഞ കാടിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്. വയനാടിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പ്രത്യേകതകളെ വിവരിക്കാതെ വയനാട് കേന്ദ്രീകരിച്ച ഒരു എഴുത്ത് സാധ്യമല്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ നോവലിന്റെ ആദ്യഭാഗങ്ങളില്‍ ഒരു വിശകലനപ്രവണത നമുക്ക് തോന്നാം. പോകെപ്പോകെ അത് ഈ നോവലിലേക്കെത്താനുള്ള എഴുത്തിലെ ഒരു ചവിട്ടുപടിയാണെന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടില്ല. കുടിയേറ്റ ജീവിതങ്ങള്‍ എപ്പോഴും പ്രകൃതിയോട് പടവെട്ടിയാണ് വളര്‍ന്നുവരുന്നത്. ജീവസന്ധാരണമാണ് അതിന്റെ ലക്ഷ്യമെങ്കിലും, അത് പ്രകൃതിയെയും, കാടിനേയും, ആദിമനിവാസികളെയുമെല്ലാം ഒരു തരത്തില്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു തരത്തില്‍ മുറിവേല്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. ഈ നോവലിലും അത്തരം മുറിവുകള്‍ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ വേദന മനുഷ്യന്റേതു മാത്രമല്ല, ഇതര ജീവജാലങ്ങളുടെയും പ്രകൃതിയുടെയും കൂടിയാണ്.

വല്ലിയുടെ രചന തീര്‍ത്തും മൗലികമാണ്. അതീവസുന്ദരമായ ഭാഷയുണ്ട് ഷീലയ്ക്ക്. ‘മെല്‍കിയാഡ്‌സിന്റെ പ്രളയപുസ്തകം’ എന്ന കഥാസമാഹാരത്തില്‍ നിന്നും വല്ലി എന്ന നോവലിലെത്തുമ്പോഴേക്കും അവരുടെ രചനാശൈലി കൂടുതല്‍ പക്വമാവുകയും, കൂടുതല്‍ മുറുക്കം വരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇത്രയധികം കഥാപാത്രങ്ങളും ഉപകഥകളും അവയുടെ കെട്ടുപിണഞ്ഞുകിടക്കുന്ന സങ്കീര്‍ണ്ണതകളുമൊക്കെ അതിമനോഹരമായി അവതരിപ്പിക്കാന്‍ നോവലിസ്റ്റിനു സാധിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിലുടനീളമുള്ള ബിബ്ലിക്കല്‍ സ്വാധീനം ഒരു പുഴയുടെ ആഴങ്ങളില്‍ അഗാധമായി ഒഴുകുന്ന ഒരുറവ പോലെ, നോവലിന്റെ ശക്തിയും സൗന്ദര്യവുമായിത്തീരുന്നുണ്ട്. പശ്ചാത്തലത്തെ കഥാപരിസരത്തിനൊത്ത് സന്നിവേശിപ്പിക്കുന്നതില്‍ നോവലിസ്റ്റ് കാണിച്ച മിടുക്ക് എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. മറ്റു വിവരണങ്ങള്‍ പോലെ തന്നെ മണങ്ങള്‍ക്കും ഈ നോവലില്‍ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. നോവലിസ്റ്റിന്റെ തന്നെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ‘വാസന’യാണത്. നോവലില്‍ പലയിടത്തും ഈ വാസനയിങ്ങനെ ഒരു കഥാപാത്രം പോലെ സജീവമായി നിലനിര്‍ത്താനും, അത് സവിശേഷമായ ഒരനുഭൂതിയായി അനുവാചകനെ അനുഭവിപ്പിക്കാനും ഷീലയ്ക്ക് സാധിച്ചിരിക്കുന്നു.

മനുഷ്യന്‍ പ്രകൃതിയുടെമേല്‍ നടത്തുന്ന അനിയന്ത്രിതമായ കടന്നുകയറ്റങ്ങളുടെ ഫലമായി നമ്മുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥയ്ക്കും പരിസ്ഥിതിയ്ക്കുമൊക്കെ പല തരത്തിലുള്ള ആഘാതങ്ങള്‍ സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. അത് കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനമായും, കൂടുതല്‍ ദുരന്തപൂര്‍ണ്ണമായ പ്രളയമായും, കാട്ടുതീയായും നമുക്കുമേല്‍തന്നെ വന്നുപതിക്കുന്ന സൂചനകള്‍ നോവലില്‍ പലയിടത്തും നമുക്ക് വായിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയും. എന്നാല്‍ ഒറ്റയ്ക്കും സംഘമായും നിലനില്പ്പിനുവേണ്ടി മനുഷ്യര്‍ നടത്തുന്ന കയ്യേറ്റങ്ങളെക്കാള്‍ പ്രകൃതിക്ക് മേല്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വന്‍തോതിലുള്ള കോര്‍പ്പറേറ്റ് കയ്യേറ്റങ്ങളെയും അവയ്ക്ക് നിയമ പരിരക്ഷ ഉറപ്പു നല്‍കുന്ന അധികാര ബന്ധങ്ങളെയും തമ്പ്രാന്‍ കുന്ന് കയ്യേറുന്ന റിസോട്ട് മാഫിയയിലൂടെ സ്പര്‍ശിച്ചുപോകുന്നെങ്കിലും അതിനെ കൂടുതല്‍ വിമര്‍ശനവിധേയമാക്കാനുള്ള സാധ്യതകള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. കുടിയേറ്റത്തോടൊപ്പം സംഭവിക്കുന്ന മതാധികാര ബന്ധങ്ങളെ നോവല്‍ ചര്‍ച്ചക്കെടുക്കുന്നില്ല എന്നും കാണാന്‍ കഴിയും.

നോവലിലെ ‘കാടോരം’ സ്‌കൂള്‍ കെ.ജെ.ബേബിയുടെ തന്നെ ‘കനവി’ന്റെ ഒരു പതിപ്പായി തോന്നുക സ്വാഭാവികമാണ്. ഔപചാരിക വിദ്യാഭാസത്തിന്റെ അശാസ്ത്രീയതകളോടും കച്ചവടമനോഭാവത്തോടുമൊക്കെയുള്ള ഒരു ചെറുത്തു നില്‍പായി ഈ സംരഭം തോന്നാമെങ്കിലും ആദിവാസിസ്വത്വത്തെ നാട്ടറിവുകളുടെയും പ്രകൃതിയറിവുകളുടെയും പരികല്പനയില്‍ മാത്രം തളച്ചിടുകയും പുറംലോകവുമായുള്ള ബന്ധം വിച്ഛേദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുമൂലം പുതിയ ലോകത്തോട് മത്സരിക്കാനുള്ള ശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ട സമൂഹമായി മാറുകയുമാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഉണ്ടാവുക എന്ന വിമര്‍ശനം ബേബിയുടെ ‘കനവി’നെന്ന പോലെ ഷീലയുടെ ‘കാടോര’ത്തിനും ബാധകമാണ്. എന്നിരുന്നാലും കാടോരം സ്‌കൂളിലെ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിനുശേഷം കുട്ടികളെ അംഗീകൃത വിദ്യാലയങ്ങളിലേക്ക് മാറ്റുന്നുവെന്ന സൂചനകള്‍ നോവല്‍ നല്‍കുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ തന്നെയാണ് ഇക്കോ ടൂറിസത്തെപറ്റിയുള്ള നോവല്‍ ഭാവനകളും. വാസ്തവത്തില്‍ മൂന്നാംലോക രാജ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഇനി രക്ഷ ഇക്കോടൂറിസമാണെന്ന നിയോലിബറല്‍ അജണ്ട അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ നോവലും പങ്കുവെയ്ക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയിക്കാം.

ഈ നോവല്‍ ആദിവാസി കര്‍തൃത്വത്തെ വേണ്ടരീതിയില്‍ പരിഗണിക്കുന്നില്ല എന്ന വിമര്‍ശനമുള്ളപ്പോഴും ഭൂമിയുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെ മുന്നോട്ടു വെയ്ക്കുന്നു എന്ന പ്രത്യേകതയുണ്ട്. സഖാവ് വര്‍ഗ്ഗീസിന്റെ പോരാട്ട ഭൂമികയെ അടയാളപ്പെടുത്താതെ വയനാട് കേന്ദ്രീകരിച്ച ഒരു നോവലിന് മുന്നോട്ടു പോകാനാവില്ല. സഖാവ് മുന്നോട്ട് വെച്ച പ്രത്യയശാസ്ത്ര നിലപാടിനോട് യോജിക്കുകയോ വിയോജിക്കുകയോ ചെയ്യാതെ കാലത്തിന്റെ മൂകസാക്ഷ്യം എന്ന നിലയില്‍ അവതരിപ്പിക്കാനാണ് നോവല്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഈ നോവലില്‍ പല നിലകളില്‍ ശക്തരായ ധാരാളം കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് ഇസബെല്ലയും, ഫെലിക്‌സച്ചനും, തൊമ്മിച്ചനും, പീറ്ററും, പത്മനാഭന്‍ സഖാവുമൊക്കെ. ഭരണകൂടം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്ത നക്‌സല്‍ വിരുദ്ധ പൊതുബോധത്തെ പത്മനാഭന്‍ സഖാവ് ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ തിരുത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ മറ്റൊരിടത്തു പീറ്ററിലൂടെ സായുധ സമരത്തെ തള്ളിപ്പറയുന്നുമുണ്ട്. ഇതെല്ലാം പൊതുബോധം രൂപപ്പെടുത്തിയ വ്യത്യസ്ത മനുഷ്യരുടെ പ്രതിനിധാനങ്ങളായി വേണമെങ്കില്‍ വായിച്ചെടുക്കാം. എന്നാല്‍ അവയ്ക്ക് ആധിപത്യം ലഭിക്കുന്നതില്‍ വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതുബോധം ഉത്പാദിപ്പിച്ചെടുത്ത നരേഷന് വലിയ പങ്കുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് നോവല്‍ മുന്നോട്ടു വെയ്ക്കുന്ന പുരോഗമന വിപ്ലവകാരികള്‍ക്ക് വ്യവസ്ഥയുടെ സംരക്ഷണബോധത്തിനപ്പുറം ഉയരാന്‍ കഴിയാത്തത്. എന്നാല്‍ പുതിയ കാലത്തെ തീവ്രഹിന്ദുത്വ രാഷ്ട്രീയത്തോടുള്ള പ്രതിരോധം അപ്പേട്ടന്റെ കടയിലെ ചര്‍ച്ചയിലൂടെയും മറ്റും വേറൊരിടത്ത് സംഭവിക്കുന്നുണ്ട്. പൗരോഹിത്യത്തിനെതിരെയുള്ള ചെറുത്തുനില്‍പ്പായി ഇസബെല്ലയും, ഫെലിക്‌സച്ചനും മാറുന്നു. മുസ്‌ലിം റെപ്രസന്റേഷന്‍ അധികമില്ലാത്ത ഈ നോവലില്‍ നബീസുവിനെ ‘അറബിയെ’ക്കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ മുസ്‌ലിം നരേഷനിലെ സ്ഥിരം വാര്‍പ്പുമാതൃക ‘വല്ലി’യിലും കാണുന്നു. എന്നാല്‍ സലോമി എന്ന ഹിന്ദു സ്ത്രീയെ വിവാഹം ചെയ്ത മറ്റൊരു മുസ്‌ലിം കഥാപാത്രമുണ്ട്. മതാന്ധരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഇരയായി ഈ കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ട്. അതുപോലെതന്നെ പീറ്ററിന്റെ മരണത്തോടെ ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്ന ലൂസി കപടസദാചാരവാദികള്‍ക്കുള്ള ഒരടിയായി മാറുന്നുമുണ്ട്.

ഈ നോവലിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യേകത ഇടയ്ക്കിടെയുള്ള കത്തുകളിലൂടെ ലോകത്തിന്റെ മറ്റൊരു കോണില്‍ നടക്കുന്ന ചലനങ്ങളെ കഥാപശ്ചാത്തലവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ടെക്‌നിക്ക് എഴുത്തുകാരി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ്. അത് പലപ്പോഴും രണ്ടു കാലങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു പാലമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. വിവാഹബന്ധത്തിലേയും, മോചനത്തിലെയും ലൈംഗികബന്ധത്തിലേയുമൊക്കെ ഏറ്റവും പുതിയ ജനാധിപത്യബോധത്തെ ഈ നോവല്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്നു എന്ന പ്രത്യേകതയും എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. ആധുനിക ജീവിതമൂല്യങ്ങളോട് ഈ നോവല്‍ പുറം തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നില്ല എന്നുതന്നെ നിസ്സംശയം പറയാം.

കടപ്പാട്: thasrak.com

തിരുവനന്തപുരം: ഈ വര്‍ഷത്തെ പട്ടം ജി.രാമചന്ദ്രന്‍ നായര്‍ സ്മാരക സാഹിത്യവേദി പുരസ്‌കാരം മലയാളത്തിന്റെ പ്രിയ കവി വി.മധുസൂദനന്‍ നായര്‍ക്ക്. സാഹിത്യരംഗത്തെ സമഗ്രസംഭാവനകള്‍ പരിഗണിച്ചാണ് അദ്ദേഹത്തിന് പുരസ്‌കാരം നല്‍കുന്നത്. 11,111 രൂപയും പ്രശസ്തിപത്രവും ശില്പവും അടങ്ങുന്നതാണ് പുരസ്‌കാരം.

മലയാള കവിതയെ ജനകീയമാക്കുന്നതിലും സവിശേഷമായ ആലാപനരീതി പ്രചാരത്തില്‍ കൊണ്ടുവരുന്നതിലും സുപ്രധാന പങ്കുവഹിച്ച കവികളില്‍ പ്രമുഖനാണ് വി.മധുസൂദനന്‍ നായര്‍.

തിരുവനന്തപുരത്തിന്റെ കലാ-സാംസ്‌കാരിക രംഗങ്ങളില്‍ സജീവസാന്നിധ്യമായിരുന്ന വ്യക്തിത്വമായിരുന്നു പട്ടം ജി.രാമചന്ദ്രന്‍ നായര്‍. ചരിത്രം, ജീവചരിത്രം തുടങ്ങിയ വിഭാഗങ്ങളില്‍ നിരവധി ശ്രദ്ധേയങ്ങളായ രചനകള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റേതായുണ്ട്.

മലയാള നോവലിസ്റ്റും ചെറുകഥാകൃത്തുമായ കാക്കനാടന്‍, ജോര്‍ജ് കാക്കനാടന്റെയും റോസമ്മയുടെയും മകനായി 1935 ഏപ്രില്‍ 23-ന് തിരുവല്ലയിലാണ് ജനിച്ചത്. ജോര്‍ജ് വര്‍ഗ്ഗീസ് കാക്കനാടന്‍ എന്നായിരുന്നു പൂര്‍ണ്ണനാമം. കൊട്ടാരക്കര ഗവ. ഹൈസ്‌കൂള്‍, കൊല്ലം ശ്രീനാരായണ കോളജ് എന്നിവിടങ്ങളിലായി വിദ്യാഭ്യാസം പൂര്‍ത്തിയാക്കി. കലാലയവിദ്യാഭ്യാസത്തിനു ശേഷം സ്‌കൂള്‍ അധ്യാപകനായും ദക്ഷിണ റെയില്‍വേയിലും റെയില്‍വേ മന്ത്രാലയത്തിലും ഉദ്യോഗസ്ഥനായും ജോലി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

ആഗ്രാ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയുടെ ഘാസിയാബാദ് എം.എ.എച്ച് കോളേജില്‍ എം.എ. ഇക്കണോമിക്‌സ് ഒരു വര്‍ഷം പഠിച്ചു. 1967ല്‍ കിഴക്കേ ജര്‍മന്‍ ഗവണ്‍മെന്റിന്റെ ക്ഷണപ്രകാരം ജര്‍മനിയിലെത്തിയ കാക്കനാടന്‍ ലീപ്‌സിഗിലെ കാറല്‍ മാര്‍ക്‌സ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയില്‍ ഗവേഷണത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ നടത്തി. പിന്നീട് ഗവേഷണം ഉപേക്ഷിച്ച് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

1971 മുതല്‍ 73 വരെ കൊല്ലത്തു നിന്നുള്ള മലയാളനാട് വാരികയുടെ പത്രാധിപ സമിതിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. പില്‍ക്കാലം പൂര്‍ണ്ണമായി സാഹിത്യരചനക്കു വേണ്ടി ചെലവഴിച്ചു. നോവലുകളും ചെറുകഥാ സമാഹാരങ്ങളും യാത്രാനുഭവങ്ങളുമായി നാല്‍പതിലധികം കൃതികള്‍ കാക്കനാടന്‍ രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1981-84ല്‍ സാഹിത്യ അക്കാദമി അംഗവും 1988-91ല്‍ നിര്‍വാഹക സമിതി അംഗവും ആയി അദ്ദേഹം സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നു. കരള്‍ സംബന്ധമായ രോഗത്തെ തുടര്‍ന്ന് 2011 ഒക്ടോബര്‍ 19-ന് കാക്കനാടന്‍ അന്തരിച്ചു.

തൃണത്തെയും താരകളേയുമൊപ്പം
താലോലമാട്ടുന്നൊരു
കൈയിലോ നാം

നാലപ്പാട്ട് നാരായണമേനോന്‍

ഓസ്ട്രിയന്‍ എഴുത്തുകാരന്‍ പീറ്റര്‍ ഹാന്‍കെക്ക് 2019-ലെ നൊബേല്‍ പുരസ്‌കാരം നല്‍കാനുള്ള തീരുമാനത്തെ ന്യായീകരിച്ച് സ്വീഡീഷ് അക്കാദമി. ഹാന്‍കെ പ്രകോപനപരമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ നടത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും രക്തച്ചൊരിച്ചിലിന് പിന്തുണ നല്‍കിയിട്ടില്ലെന്ന് അക്കാദമി വ്യക്തമാക്കി. പുരസ്‌കാരം വിവാദ വിഷയമായപ്പോള്‍ സ്വീഡിഷ് അക്കാദമി തലവന്‍ മാറ്റ്‌സ് മാം ഒരു മാധ്യമത്തിന് നല്‍കിയ പ്രതികരണത്തിലാണ് ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നത്.

പുരസ്‌കാരത്തിനായി പീറ്റര്‍ ഹാന്‍കെയെ തിരഞ്ഞെടുത്തതിനെതിരെ അല്‍ബേനിയ, ബോസ്‌നിയ, ക്രൊയേഷ്യ, കൊസോവോ എന്നീ രാജ്യങ്ങളില്‍നിന്നുള്ളവര്‍ രംഗത്തെത്തിയിരുന്നു. ഹാന്‍കെയ്ക്ക് പ്രഖ്യാപിച്ച പുരസ്‌കാരം റദ്ദാക്കണമെന്നും ഇവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ‘നൊബേല്‍ സമ്മാനം കാരണം ഛര്‍ദ്ദി വരുമെന്ന് ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല.’ നൊബേല്‍ സമ്മാനം പ്രഖ്യാപിച്ചതിനു തൊട്ടുപിന്നാലെ അല്‍ബേനിയന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി എഡി റാമ പ്രതികരിച്ചത് ഇപ്രകാരമായിരുന്നു.

സെര്‍ബുകള്‍ നടത്തിയ വംശഹത്യയില്‍ പങ്കുള്ള, അന്താരാഷ്ട്ര യുദ്ധകോടതി യുദ്ധകുറ്റവാളിയായി കണ്ടെത്തിയ സെര്‍ബിയന്‍ മുന്‍ പ്രസിഡന്റ് സ്ലോബോഡന്‍ മിലോസെവികിന്റെ ആരാധകനായാണ് ഹാന്‍കെ അറിയപ്പെടുന്നത്. ബോസ്‌നിയന്‍ മുസ്‌ലിം വംശഹത്യക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കിയ മിലോസെവികിനെ ന്യായീകരിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ സല്‍മാന്‍ റുഷ്ദി അടക്കമുള്ള നിരവധി പ്രശസ്ത എഴുത്തുകാര്‍ ഹാന്‍കെയെ വിമര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട്. മിലോസെവികിന്റെ മരണവേളയില്‍ അദ്ദേഹത്തെ ന്യായീകരിച്ച് സംസാരിച്ച ഹാന്‍കെയുടെ പ്രസംഗവും വിവാദങ്ങള്‍ക്ക് വഴിതെളിച്ചിരുന്നു.

ഇന്ന് സന്ദര്‍ഭാനുസരണം പ്രയോഗിക്കുന്ന പഴഞ്ചൊല്ലുകള്‍ ഒരുകാലത്ത് അതേ ജീവിതസന്ദര്‍ഭത്തില്‍ത്തന്നെ പിറന്നതായിരിക്കണമെന്നില്ല. കാലത്തിന്റെ മാറ്റത്തിനനുസരിച്ച് ഒരു ചൊല്ലിന്റെ പിറവിക്കു പിന്നില്‍ ഒരു സന്ദര്‍ഭമോ സംഭവമോ ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്നതില്‍ സംശയമില്ല. ഓരോ ചൊല്ലും ഒരു കഥയുടെ ഗര്‍ഭവും പേറിയാണു നമ്മുടെ നാവില്‍ കുടികൊള്ളുന്നത്.

അത്തരം ചില പഴഞ്ചൊല്ലുകളെയും അവയ്ക്കു പിന്നിലെ കഥകളെയും ഒന്ന് പരിചയപ്പെട്ടാലോ…

കരി കലക്കിയ കുളവും കളഭം കലക്കിയ കുളവും

(ഉണ്ണായി വാര്യരുടേയും കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാരുടേയും വൈഭവം വെളിവാക്കുന്ന ചൊല്ല്)

മഹാകവി കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ തിരുവിതാംകൂര്‍ മഹാരാജാവിന്റെ ആശ്രിതനായി കഴിയുന്ന കാലം. ഒരിക്കല്‍ നമ്പ്യാര്‍ തിരുവനന്തപുരം ശ്രീവരാഹം ക്ഷേത്രക്കുളത്തില്‍ കുളികഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചുവരുമ്പോള്‍ ഉണ്ണായിവാര്യര്‍ ആ വഴി വന്നു. നമ്പ്യാരെ ഒന്നു കളിയാക്കണമെന്നു തോന്നിയ ഉണ്ണായി വാര്യര്‍ ഒരു ആന കുളത്തില്‍ കുളിക്കുന്നതുകണ്ട് കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ചോദിച്ചു:

‘അല്ലാ! ആരിത് നമ്പ്യാരോ? എന്തൊക്കെ വിശേഷങ്ങള്‍? കരി കലക്കിയ കുളത്തിലാണോ കുളിച്ചത്?’

കുളത്തില്‍ ആന കുളിക്കുന്നത് കണ്ടാണ് വാര്യര്‍ തന്നെ കളിയാക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായ നമ്പ്യാര്‍ ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരി പോലെ തിരിച്ചടിച്ചു.

‘ ഹേയ് നാം കുളിച്ചത് കളഭം കലക്കിയ കുളത്തിലാ.’

‘കരി’യെ ‘കളഭ’മാക്കിയ നമ്പ്യാരുടെ വാക്പടുത്വത്തില്‍ ഉണ്ണായി വാര്യര്‍ അതിയായി സന്തോഷിച്ചു.

(കരി എന്ന വാക്കിന് കരി( കരിക്കട്ട) എന്നും ആന എന്നും അര്‍ത്ഥം. കളഭത്തിന് ചന്ദനക്കൂട്ടെന്നും ആനക്കുട്ടിയെന്നും അര്‍ത്ഥം.)

പാഞ്ചാലിയുണ്ടു പാത്രവും മെഴുക്കി

(എല്ലാം തീര്‍ന്നു എന്നത് ഭംഗിയില്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിന് ഈ ചൊല്ല് ഉപയോഗിക്കുന്നു.)

കള്ളച്ചൂതില്‍ പരാജയപ്പെട്ട പാണ്ഡവര്‍ പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷം വനവാസത്തിനായി പുറപ്പെട്ടപ്പോള്‍ നൂറുകണക്കിനു വേദജ്ഞന്മാരായ ബ്രാഹ്മണരും അവരെ പിന്തുടര്‍ന്നു. തങ്ങളെ അനുഗമിക്കുന്ന ബ്രാഹ്മണര്‍ക്ക് അന്നം നല്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് ആശങ്കപ്പെട്ട യുധിഷ്ഠിരന്‍ സൂര്യദേവനെ സ്തുതിച്ചു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുത്തി തന്റെ സങ്കടം അറിയിച്ചു. യുധിഷ്ഠിരന്റെ സ്തുതിയില്‍ പ്രീതനായ സൂര്യദേവന്‍ പറഞ്ഞു.

‘ യുധിഷ്ഠിരാ, അഭീഷ്ടം എന്താണ്? അതൊക്കെ നിനക്കു സാധിക്കും. ഞാന്‍ പന്ത്രണ്ടു വര്‍ഷത്തേക്ക് അന്നം തരുന്നതാണ്. ഞാന്‍ ഈ തരുന്ന ചെമ്പുപാത്രം ഭവാന്‍ സ്വീകരിക്കുക. ഇതിലെ ചോറ് പാഞ്ചാലി ഉണ്ണുന്നതുവരെ ലഭിക്കും. ഫലമൂലങ്ങള്‍, ഇലക്കറി, മാംസങ്ങള്‍ എന്നിവ ചേര്‍ത്ത ചതുര്‍വിധാന്നങ്ങള്‍ നിന്റെ അടുക്കളയില്‍ തയ്യാറാക്കിയത് എത്രയെടുത്താലും ഒടുങ്ങാതെ ലഭിക്കുന്നതാണ്.’

ഇപ്രകാരം പാത്രം നല്‍കി സൂര്യഭഗവാന്‍ മറഞ്ഞു.

സൂര്യന്‍ നല്കിയ അക്ഷയപാത്രവുമെടുത്ത് പാഞ്ചാലിയോടൊത്ത് യുധിഷ്ഠിരന്‍ അടുക്കളയില്‍ച്ചെന്ന് ഭക്ഷണം സ്വയം തയ്യാറാക്കാന്‍ തുടങ്ങി. രാജകീയമായ സദ്യയാല്‍ വന്നവരെയൊക്കെ സത്കരിച്ചു. ചതുര്‍വ്വിധമായ അന്നം എത്ര കുറച്ചുണ്ടാക്കിയാലും എടുക്കുന്നതനുസരിച്ച് പാത്രത്തില്‍ നിറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. യുധിഷ്ഠിരന്‍ ആദ്യം ബ്രാഹ്മണര്‍ക്കും മറ്റും വിഭവസമൃദ്ധമായ സദ്യ നല്‍കി. തുടര്‍ന്നു സഹോദരരെയും ഊട്ടിയശേഷം താനും കഴിച്ചു.

(യുധിഷ്ഠിരന്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിനുശേഷം പാഞ്ചാലിയും ഉണ്ടു പാത്രവും മെഴുക്കിയാല്‍ അന്നമൊക്ക അവസാനിക്കുകയും ചെയ്യും.)

പഴഞ്ചൊല്ലുകള്‍ക്കുള്ളിലെ കഥയെ കണ്ടെത്തുന്ന സാംസ്‌കാരികവും ചരിത്രപരവുമായ ഈടുവയ്പുകളിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്ന മനോജ് മനയിലിന്റെ പഴഞ്ചൊല്‍ കഥകളില്‍ നിന്ന്.

കോട്ടയം: പ്രശസ്ത ബാലസാഹിത്യ രചയിതാവും മുന്‍ ലോക്‌സഭാംഗവും സാമൂഹിക സാംസ്‌കാരിക -രാഷ്ട്രീയ നായകനുമായിരുന്ന പാലാ കെ.എം.മാത്യുവിന്റെ പേരിലുള്ള ഒന്‍പതാമത് ബാലസാഹിത്യ അവാര്‍ഡിനുള്ള കൃതികള്‍ ക്ഷണിക്കുന്നു. 2018-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഏറ്റവും നല്ല ബാലസാഹിത്യ രചനയ്ക്ക് 25,000 രൂപ പുരസ്‌കാരമായി നല്‍കുന്നു.

പാലാ കെ.എം മാത്യുവിന്റെ ജന്മദിനമായ ജനുവരി 11-ന് അവാര്‍ഡ് വിതരണം ചെയ്യും. 2019 നവംബര്‍ 15-ാം തീയതിക്കകം രചനകളുടെ മൂന്ന് കോപ്പികള്‍ വീതം സോമു മാത്യു, ഡയറക്ടര്‍, പാലാ കെ.എം.മാത്യു ഫൗണ്ടേഷന്‍, കിഴക്കയില്‍ ബില്‍ഡിംഗ്‌സ്, കളക്ടറേറ്റ് പി.ഒ, കോട്ടയം-686002 എന്ന വിലാസത്തില്‍ അയക്കേണ്ടതാണ്.

കേരളത്തിന്റെ മുന്‍ പ്രതിപക്ഷ നേതാവും മുതിര്‍ന്ന ഇടതുപക്ഷ രാഷ്ടീയ നേതാവുമായ വേലിക്കകത്ത് ശങ്കരന്‍ അച്യുതാനന്ദന്‍ എന്ന വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന്‍ ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ പുന്നപ്രയില്‍ വേലിക്കകത്ത് വീട്ടില്‍ ശങ്കരന്റെയും അക്കമ്മയുടെയും മകനായി 1923 ഒക്ടോബര്‍ 20ന് ജനിച്ചു. കേരളത്തിന്റെ ഇരുപതാമത്തെ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ഏഴാം ക്‌ളാസ്സില്‍ വച്ച് പഠനം അവസാനിപ്പിച്ച അദ്ദേഹം ജ്യേഷ്ഠന്റെ സഹായിയായി കുറെക്കാലം ജൗളിക്കടയില്‍ ജോലി നോക്കി. തുടര്‍ന്നു കയര്‍ ഫാക്ടറിയിലും ജോലി ചെയ്തു. 1938ല്‍ സ്‌റ്റേറ്റ് കോണ്‍ഗ്രസ്സില്‍ അംഗമായി ചേര്‍ന്നു. തുടര്‍ന്ന് പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും ട്രേഡ് യൂണിയന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലും സജീവമായ ഇദ്ദേഹം 1940ല്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടി മെമ്പറായി.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിയുടെ ജനകീയ നേതാവായിരുന്ന പി കൃഷ്ണപിള്ളയാണ് അച്യുതാനന്ദനെ പാര്‍ട്ടി പ്രവര്‍ത്തനരംഗത്തു കൊണ്ടുവന്നത്. ഇന്ത്യന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിലും ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ കര്‍ഷകത്തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശ സമരങ്ങളിലും പങ്കെടുത്തു. സര്‍ സി.പി. രാമസ്വാമി അയ്യരുടെ പൊലീസിനെതിരെ പുന്നപ്രയില്‍ സംഘടിപ്പിച്ച തൊഴിലാളി ക്യാമ്പിന്റെ മുഖ്യ ചുമതലക്കാരനായിരുന്നു. 1957ല്‍ കേരളത്തില്‍ പാര്‍ട്ടി അധികാരത്തിലെത്തുമ്പോള്‍ സംസ്ഥാന സമിതിയില്‍ അംഗമായിരുന്ന ഒന്‍പതു പേരില്‍ ഒരാളാണ് വി എസ്.

1980-92 കാലഘട്ടത്തില്‍ സിപിഐ(എം) സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. 1967, 1970, 1991, 2001, 2006, 2011 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ സംസ്ഥാന നിയമസഭയിലേക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 1992 മുതല്‍ 1996 വരെയും 2001 മുതല്‍ 2006 വരെയും സഭയില്‍ പ്രതിപക്ഷനേതാവായിരുന്നു. 2001ലും 2006ലും പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ മലമ്പുഴ മണ്ഡലത്തില്‍ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടത്. 2006 മെയ് 18ന് കേരളത്തിന്റെ മുഖ്യമന്ത്രിയായി സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത് അധികാരമേറ്റു.

സമരത്തിന് ഇടവേളകളില്ല, കേരള വികസന സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍, ഇടപെടലുകള്‍ക്ക് അവസാനമില്ല തുടങ്ങിയവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകങ്ങളാണ്.

ആധുനിക കവിത്രയങ്ങളില്‍പ്പെട്ട കേരള കലാമണ്ഡലത്തിന്റെ സ്ഥാപകനുമായ വള്ളത്തോള്‍ നാരായണമേനോന്‍ 1878 ഒക്ടോബര്‍ 16ന് തിരൂരിനു സമീപം കോഴിപ്പറമ്പില്‍ കുട്ടിപ്പാറു അമ്മയുടെയും കടുങ്ങോട്ടു മല്ലിശ്ശേരി ദാമോദരന്‍ ഇളയതിന്റെയും മകനായി ജനിച്ചു. സംസ്‌കൃത പഠനത്തിനുശേഷം കൈക്കുളങ്ങര രാമവാര്യരില്‍ നിന്ന് തര്‍ക്കം പഠിച്ചു.

1905-ല്‍ തുടങ്ങിയ വാല്മീകി രാമായണ വിവര്‍ത്തനം 1907-ല്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി. 1908-ല്‍ ഒരുരോഗബാധയെതുടര്‍ന്ന് ബധിരനായി. 1915-ല്‍ ചിത്രയോഗം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഇന്ത്യന്‍ നാഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ ചെന്നൈ (1927), കല്‍ക്കത്ത (1928) സമ്മേളനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുത്തു. 1922-ല്‍ വെയില്‍സ് രാജകുമാരന്‍ നല്‍കിയ പട്ടും വളയും നിരസിക്കാനുള്ള ആര്‍ജവം വള്ളത്തോള്‍ കാട്ടി.

അച്ഛനും മകളും, അഭിവാദ്യം, എന്റെ ഗുരുനാഥന്‍, ഔഷധാഹരണം, കാവ്യാമൃതം, കൈരളീകടാക്ഷം, കൊച്ചുസീത, ദണ്ഡകാരണ്യം, ദിവാസ്വപ്‌നം, പത്മദളം, ബധിരവിലാപം, ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍, ബാപ്പുജി, മഗ്ദലനമറിയം അഥവാ പശ്ചാത്താപം, വിഷുക്കണി,ശിഷ്യനും മകനും തുടങ്ങിയവയാണ് പ്രധാനകൃതികള്‍.

വിവര്‍ത്തകനെന്ന നിലയിലും വള്ളത്തോളിന്റെ സംഭാവനകള്‍ മഹത്താണ്. വാല്മീകിരാമായണത്തിന് പുറമെ അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം, ഋഗ്വേദം, മാതംഗലീല, പദ്മപുരാണം, മാര്‍ക്കണ്ഡേയപുരാണം, വാമനപുരാണം, മത്സ്യപുരാണം, ഊരുഭംഗം, മധ്യമവ്യായോഗം, അഭിഷേക നാടകം, സ്വപ്നവാസവദത്തം തുടങ്ങിയവയും അദ്ദേഹം വിവര്‍ത്തനം ചെയ്തു. 1958 മാര്‍ച്ച് 13-ന് അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു.

കേരളത്തിന്റെ മുന്‍ പ്രതിപക്ഷ നേതാവും മുതിര്‍ന്ന ഇടതുപക്ഷ രാഷ്ടീയ നേതാവുമായ വേലിക്കകത്ത് ശങ്കരന്‍ അച്യുതാനന്ദന്‍ എന്ന വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന്‍ ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ പുന്നപ്രയില്‍ വേലിക്കകത്ത് വീട്ടില്‍ ശങ്കരന്റെയും അക്കമ്മയുടെയും മകനായി 1923 ഒക്ടോബര്‍ 20ന് ജനിച്ചു. കേരളത്തിന്റെ ഇരുപതാമത്തെ മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

ഏഴാം ക്‌ളാസ്സില്‍ വച്ച് പഠനം അവസാനിപ്പിച്ച അദ്ദേഹം ജ്യേഷ്ഠന്റെ സഹായിയായി കുറെക്കാലം ജൗളിക്കടയില്‍ ജോലി നോക്കി. തുടര്‍ന്നു കയര്‍ ഫാക്ടറിയിലും ജോലി ചെയ്തു. 1938ല്‍ സ്‌റ്റേറ്റ് കോണ്‍ഗ്രസ്സില്‍ അംഗമായി ചേര്‍ന്നു. തുടര്‍ന്ന് പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും ട്രേഡ് യൂണിയന്‍ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലും സജീവമായ ഇദ്ദേഹം 1940ല്‍ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടി മെമ്പറായി.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിയുടെ ജനകീയ നേതാവായിരുന്ന പി കൃഷ്ണപിള്ളയാണ് അച്യുതാനന്ദനെ പാര്‍ട്ടി പ്രവര്‍ത്തനരംഗത്തു കൊണ്ടുവന്നത്. ഇന്ത്യന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിലും ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ കര്‍ഷകത്തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശ സമരങ്ങളിലും പങ്കെടുത്തു. സര്‍ സി.പി. രാമസ്വാമി അയ്യരുടെ പൊലീസിനെതിരെ പുന്നപ്രയില്‍ സംഘടിപ്പിച്ച തൊഴിലാളി ക്യാമ്പിന്റെ മുഖ്യ ചുമതലക്കാരനായിരുന്നു. 1957ല്‍ കേരളത്തില്‍ പാര്‍ട്ടി അധികാരത്തിലെത്തുമ്പോള്‍ സംസ്ഥാന സമിതിയില്‍ അംഗമായിരുന്ന ഒന്‍പതു പേരില്‍ ഒരാളാണ് വി എസ്.

1980-92 കാലഘട്ടത്തില്‍ സിപിഐ(എം) സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. 1967, 1970, 1991, 2001, 2006, 2011 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ സംസ്ഥാന നിയമസഭയിലേക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. 1992 മുതല്‍ 1996 വരെയും 2001 മുതല്‍ 2006 വരെയും സഭയില്‍ പ്രതിപക്ഷനേതാവായിരുന്നു. 2001ലും 2006ലും പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ മലമ്പുഴ മണ്ഡലത്തില്‍ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടത്. 2006 മെയ് 18ന് കേരളത്തിന്റെ മുഖ്യമന്ത്രിയായി സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത് അധികാരമേറ്റു.

സമരത്തിന് ഇടവേളകളില്ല, കേരള വികസന സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍, ഇടപെടലുകള്‍ക്ക് അവസാനമില്ല തുടങ്ങിയവ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകങ്ങളാണ്.

ഉന്മാദത്തിനും ജീവിതത്തിനുമിടയിലെ നൂല്‍പാലത്തിലൂടെ നഗ്നപാദനായി അലഞ്ഞ കവി എ അയ്യപ്പന്‍ വിടപറഞ്ഞിട്ടു ഒന്‍പത് വര്‍ഷം പിന്നിടുന്നു. ആധുനിക കവിതയുടെ ഭാവുകത്വം പേറുന്ന കവി പാരമ്പരയിലെ ശ്രദ്ധേയനായ കവിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. 1949 ഒക്ടോബര്‍ 27ന് തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയില്‍ ബാലരാമപുരത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനനം. അയ്യപ്പന് ഒരു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. പതിനഞ്ചാം വയസ്സില്‍ അമ്മയും ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. തുടര്‍ന്ന് മൂത്ത സഹോദരി സുബ്ബലക്ഷ്മിയുടെയും സഹോദരീഭര്‍ത്താവായ വി. കൃഷ്ണന്റെയും സംരക്ഷണയില്‍ നേമത്ത് വളര്‍ന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് അക്ഷരം മാസികയുടെ പ്രസാധകനും പത്രാധിപരുമായി.

എന്റെ ശവപ്പെട്ടി ചുമക്കുന്നവരോട്, യജ്ഞം, വെയില്‍ തിന്നുന്ന പക്ഷി, ഗ്രീഷ്മമേ സാക്ഷി, ബുദ്ധനും ആട്ടിന്‍കുട്ടിയും, ചിത്തരോഗാശുപത്രിയിലെ ദിനങ്ങള്‍, മാളമില്ലാത്ത പാമ്പ്, മുറിവേറ്റ ശീര്‍ഷകങ്ങള്‍, ഗ്രീഷ്മവും കണ്ണീരും തുടങ്ങിയവയാണ് എ അയ്യപ്പന്റെ പ്രധാന കൃതികള്‍.

1999-ലെ കേരളസാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച എ. അയ്യപ്പന് 2010-ലെ ആശാന്‍ കവിതാ പുരസ്‌കാരം പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. 2010 ഒക്ടേബര്‍ 21-നാണ് മരണം അദ്ദേഹത്തെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയത്. മരിക്കുമ്പോള്‍ 61 വയസ്സായിരുന്നു അയ്യപ്പന്.

നാടന്മാര്‍ക്കത്രേ ഗൃഹച്ഛിദ്രത്തില്‍ വാഗാടോപം
നാഗരികര്‍ക്കോ മൂകശീതസംഗരം മാത്രം

വൈലോപ്പിള്ളി ശ്രീധരമേനോന്‍

ദശാബ്ദങ്ങള്‍ നീണ്ടുനിന്ന വൈദേശികഭരണത്തിന്റെയും ചൂഷണങ്ങളുടെയും ഇരുണ്ട ഭൂതകാലത്തിനുശേഷം ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെയും വിഭജനത്തിന്റെയും വര്‍ഗ്ഗീയലഹളകളുടെയും നടുവിലേക്കു പിറന്നുവീണ ആധുനികഭാരതത്തിന്റെ ചരിത്രം. പാശ്ചാത്യലോകം കരുണയും പുച്ഛവും നിഴലിക്കുന്ന കണ്ണുകളിലൂടെ ആ നവജാതശിശുവിന്റെ ദാരുണാന്ത്യത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ, എല്ലാ പ്രതിബന്ധങ്ങളെയും തകര്‍ത്തെറിഞ്ഞ് ആധുനികലോകത്തെ നിര്‍ണ്ണായകശക്തിയായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭാരതത്തെ ബഹുമാനത്തോടെയും തെല്ലു ഭീതിയോടെയും നോക്കിക്കാണുവാന്‍ അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ നിര്‍ബന്ധിതരായിരിക്കുന്നു…

സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഭാരതത്തിന്റെ കുതിപ്പും കിതപ്പും വസ്തുനിഷ്ഠമായി രേഖപ്പെടുത്തുകയാണ് പ്രശസ്ത ചരിത്രകാരനായ രാമചന്ദ്ര ഗുഹ ഇന്ത്യ ഗാന്ധിക്കു ശേഷം എന്ന കൃതിയിലൂടെ. വിഭജനാനന്തര കലാപങ്ങളും അയല്‍രാജ്യങ്ങളുമായുണ്ടായ യുദ്ധങ്ങളും ഗോത്രകലാപങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ വടംവലികളും എന്നിങ്ങനെ ഭാരതം പിന്നിട്ട ഓരോരോ ഘട്ടങ്ങളും തന്റെ അനുപമമായ ശൈലിയില്‍ അദ്ദേഹം വിവരിക്കുമ്പോള്‍ വായനക്കാരനു ലഭിക്കുന്നത് ചരിത്രവായനയുടെ അതുല്യമായൊരു അനുഭവമാണ്. രാമചന്ദ്ര ഗുഹയുടെ ദീര്‍ഘകാലത്തെ ഗവേഷണങ്ങള്‍ക്കും അന്വേഷണങ്ങള്‍ക്കുമൊടുവില്‍ പിറവിയെടുത്ത കൃതി. ഭാരതത്തിന്റെ പുനര്‍ജ്ജന്മത്തെ ആധികാരികമായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന അത്യപൂര്‍വ്വമായ രചന.

ഡി സി ബുക്‌സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്ന രാമചന്ദ്ര ഗുഹയുടെ ഇന്ത്യ ഗാന്ധിക്കു ശേഷം എന്ന കൃതിയുടെ നാലാമത് പതിപ്പ് ഇപ്പോള്‍ വായനക്കാര്‍ക്ക് ലഭ്യമാണ്. പി.കെ.ശിവദാസാണ് ഈ കൃതി വിവര്‍ത്തനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.

കൊച്ചി സെന്റ് തെരേസാസ് കോളെജില്‍ വെച്ച് നാളെ (22-10-2019) നടത്താനിരുന്ന പ്രശസ്ത ചരിത്രകാരന്‍ വില്യം ഡാല്‍റിംപിളിന്റെ The Anarchy: The East India Company, Corporate Violence, and the Pillage of an Empire എന്ന കൃതിയുടെ പ്രകാശനവും അദ്ദേഹവുമായുള്ള സംവാദവും കനത്ത മഴയെ തുടര്‍ന്ന് മാറ്റിവെച്ചതായി അറിയിക്കുന്നു. വില്യം ഡാല്‍റിംപിളുമായുള്ള സംവാദം മറ്റൊരു ദിനത്തില്‍ ഉടന്‍ തന്നെ ഡി സി ബുക്സിന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തില്‍ സംഘടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. പ്രിയ വായനക്കാര്‍ സഹകരിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

മലയാളത്തിലെ ശ്രദ്ധേയനായ കവിയും ചലച്ചിത്രഗാനരചയിതാവും അഭിനേതാവുമായിരുന്നു മുല്ലനേഴി എന്ന മുല്ലനേഴി എം.എന്‍. നീലകണ്ഠന്‍. 1948 മേയ് 16ന് തൃശൂര്‍ ജില്ലയിലെ അവിണിശ്ശേരിയിലുള്ള മുല്ലനേഴി മനയില്‍ മുല്ലശ്ശേരി നാരായണന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെയും നങ്ങേലി അന്തര്‍ജ്ജനത്തിന്റെയും മകനായി ജനിച്ചു.നീലകണ്ഠന്‍ നമ്പൂതിരിയെന്നാണ് യഥാര്‍ഥ നാമം. രാമവര്‍മ്മപുരം സര്‍ക്കാര്‍ ഹൈസ്‌കൂളില്‍ അദ്ധ്യാപകനായി ഏറെ വര്‍ഷം ജോലി ചെയ്തു. 1980 മുതല്‍ 1983 വരെ കേരള സംഗീത നാടക അക്കാദമിയിലെ ഭരണസമിതിയില്‍ അംഗമായിരുന്നു. അരഡസനോളം കൃതികള്‍ മുല്ലനേഴിയുടേതായി പ്രസിദ്ധീകൃതമായിട്ടുണ്ട്. ചില നാടകങ്ങളിലും ഏതാനും സിനിമകളിലും അഭിനയിച്ചു. ഏകദേശം 69 ചലച്ചിത്രഗാനങ്ങളും ഒട്ടനവധി ആല്‍ബം ഗാനങ്ങളും മുല്ലനേഴി രചിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഞാവല്‍പ്പഴങ്ങള്‍ എന്ന ചിത്രത്തിലെ ‘കറുകറുത്തൊരു പെണ്ണാണേ’ എന്നു തുടങ്ങുന്ന ഗാനത്തോടെ അദ്ദേഹം ഏറെ പ്രസിദ്ധനായി. ചലച്ചിത്രസംവിധായകന്‍ കൂടിയായിരുന്ന പി.എം. അബ്ദുല്‍ അസീസ് 1970കളുടെ തുടക്കത്തില്‍ രചിച്ച ചാവേര്‍പ്പട എന്ന നാടകത്തില്‍ പ്രേംജിയോടൊപ്പം അഭിനയിച്ചുകൊണ്ട് കലാരംഗത്തേക്കു് കടന്നുവന്നു. ജി. ശങ്കരപ്പിള്ള, എസ്. രാമാനുജം എന്നീ നാടകാചാര്യന്മാര്‍ കൂടി ഭാഗഭാക്കായിരുന്ന 1975-ല്‍ ദില്ലിയില്‍ വെച്ചുനടന്ന ദേശീയ നാടകോത്സവത്തില്‍ ചാവേര്‍പ്പട ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്നു. 1977-ല്‍ ഉള്ളൂര്‍ കവിമുദ്ര പുരസ്‌കാരം ലഭിച്ചു.

1989-ല്‍ നാലപ്പാടന്‍ സ്മാരക പുരസ്‌കാരം ലഭിച്ചു. സമതലം എന്ന നാടകഗ്രന്ഥത്തിന് 1995- ലും കവിത എന്ന കൃതിക്ക് 2010-ലും കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി പുരസ്‌കാരങ്ങള്‍ ലഭിച്ചു.2011 ഒക്ടോബര്‍ 22-ന് തൃശൂരില്‍ വെച്ച് അന്തരിച്ചു.

കോട്ടയം: എം.ജി.സര്‍വ്വകലാശാല സ്‌കൂള്‍ ഓഫ് ലെറ്റേഴ്‌സ് അധ്യാപകനും എഴുത്തുകാരനും അഭിനേതാവുമായിരുന്ന ഡോ.വി.സി.ഹാരിസിന്റെ സ്മരണാര്‍ത്ഥം എം.ജി. സര്‍വ്വകലാശാല വി.സി ഹാരിസ് വൈജ്ഞാനികസദസ്സ് സംഘടിപ്പിക്കുന്നു. ഒക്ടോബര്‍ 22-ന് സ്‌കൂള്‍ ഓഫ് ലെറ്റേഴ്‌സില്‍ അങ്കണത്തില്‍വെച്ചാണ് പരിപാടി സംഘടിപ്പിക്കുന്നത്.

ഉച്ചയ്ക്ക് രണ്ടു മണിക്ക് മതേതരാനന്തരകാലത്തെ പ്രവണതകള്‍: പ്രതികരണം എന്ന വിഷയത്തില്‍ ഹൈദരാബാദ് സര്‍വ്വകലാശാലയിലെ അധ്യാപകന്‍ ഡോ. എം.ടി.അന്‍സാരി പ്രബന്ധം അവതരിപ്പിക്കും. പ്രൊഫ.കെ.എം.സീതി മോഡറേറ്ററാകും. ഡോ.സജി മാത്യു, ഡോ.രേഖാ രാജ് എന്നിവര്‍ പങ്കെടുക്കും. വൈകിട്ട് അഞ്ചു മണിക്ക് നടക്കുന്ന പൊതുസമ്മേളനം പ്രോ-വൈസ് ചാന്‍സലര്‍ പ്രൊഫ. സി.റ്റി അരവിന്ദ് കുമാര്‍ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യും. പ്രൊഫ.എം.എന്‍.കാരശ്ശേരി മുഖ്യപ്രഭാഷണം നടത്തും. സ്‌കൂള്‍ ഓഫ് ലെറ്റേഴ്‌സ് ഡയറക്ടര്‍ പ്രൊഫ.കെ.എം.കൃഷ്ണന്‍ അദ്ധ്യക്ഷത വഹിക്കും.

പ്രൊഫ.മാധവ് ഗാഡ്ഗില്‍/ ഡോ.വി.എസ്.വിജയന്‍
മൊഴിമാറ്റം: ആര്‍.കെ.ബിജുരാജ്

ഡോ. മാധവ് ഗാഡ്ഗില്‍: സര്‍ക്കാര്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കും പരിസ്ഥിതിക്കും അനുകൂലമായ നടപടികള്‍ എടുക്കണം. ലോകത്ത് ഏറ്റവും സന്തോഷമുള്ള രാജ്യങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നത് ഡെന്‍മാര്‍ക്ക്, നോര്‍വെ, സ്വീഡന്‍, ഫിന്‍ലാന്‍ഡ് എന്നിവയാണ്. ഇവ സ്‌കാന്‍ഡിനേവിയന്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇവിടെ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിനുള്ള മെച്ചപ്പെട്ട സംവിധാനങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. അവിടെ പാവപ്പെട്ടവരും പണക്കാരും തമ്മിലുള്ള അന്തരം കുറവാണ്. സാമൂഹികതുല്യതയും ജനാധിപത്യവുമാണ് ഈ രാജ്യങ്ങളിലുള്ളത്. പരിസ്ഥിതിസംരക്ഷണതിന് വളരെ അനുകൂലമായ അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. അക്കാരണത്താലാണ് അവര്‍ ലോകത്ത് ഏറ്റവും സന്തോഷകരമായ രാജ്യങ്ങളായി തുടരുന്നത്.

രണ്ടുവര്‍ഷം തുടര്‍ച്ചയായി ഉണ്ടായ പ്രളയവും വ്യാപകമായ ഉരുള്‍പൊട്ടലും ഗൗരവമേറിയ ചര്‍ച്ചകളിലേക്കു കേരളത്തെ നയിച്ചിട്ടുണ്ട്. പശ്ചിമഘട്ടത്തെ തകര്‍ക്കുന്ന കൈയേറ്റങ്ങളും അനധികൃത ഖനനങ്ങളും ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയിലേക്കു വന്നു. പശ്ചിമഘട്ടത്തിന്റെ സംരക്ഷണം അടിയന്തര ആവശ്യമാണെന്ന് ആധികാരികവും വസ്തുനിഷ്ഠവുമായി ആദ്യം പറഞ്ഞവരില്‍ ഒരാള്‍ ഡോ. മാധവ് ഗാഡ്ഗില്‍ ആണ്. അദ്ദേഹം ചെയര്‍മാനായിരുന്ന കമ്മിറ്റി സമര്‍പ്പിച്ച റിപ്പോര്‍ട്ടിനെതിരേ വലിയ പ്രതിഷേധം ഇവിടെ ഉയര്‍ന്നു. ഗാഡ്ഗില്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടിനെതിരേ നിക്ഷിപ്ത താത്പര്യത്തോടെ തെരുവില്‍ അക്രമവുമായി ഇറങ്ങിയവര്‍ക്കുപോലും ഇന്ന് പുനര്‍ചിന്തനം അനിവാര്യമായിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ കേരളം പല രീതിയില്‍ മാധവ് ഗാഡ്ഗിലിലേക്കു മടങ്ങിപ്പോവുകയാണ്.

പ്രളയത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍, ‘എന്തുകൊണ്ട് കേരളത്തിനുമേല്‍ പ്രകൃതികോപം’ (Why Kerala facing the wrath of Nature) എന്ന വിഷയത്തില്‍, പൂനെയിലുള്ള ഡോ. മാധവ് ഗാഡ്ഗിലുമായി കേരളത്തിലെ പ്രശസ്ത പരിസ്ഥിതിപ്രവര്‍ത്തകനും ഗാഡ്ഗില്‍ കമ്മിറ്റിയില്‍ അംഗവുമായ ഡോ. വി.എസ്. വിജയന്‍ വീഡിയോ സംഭാഷണം നടത്തി. തിരുവനന്തപുരത്ത് നടന്ന സ്‌പെയ്‌സസ് പരിപാടിയുടെ ഭാഗമായിട്ടായിരുന്നു സംഭാഷണം.

ഡോ. വി.എസ്. വിജയന്‍: ഈ സംഭാഷണത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം നമ്മളെല്ലാം ഗാഡ്ഗില്‍ കമ്മിറ്റി റിപ്പോര്‍ട്ട് എന്നു വിളിക്കുന്ന പശ്ചിമഘട്ട പരിസ്ഥിതി വിദഗ്ദ്ധ സമിതിയുടെ റിപ്പോര്‍ട്ടുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില കാര്യങ്ങള്‍ സുവ്യക്തമാക്കുക എന്നുള്ളതാണ്. അതില്‍ ചില വിഷയങ്ങളെപ്പറ്റി വലിയ വിവാദങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 175 യോഗങ്ങളിലും മറ്റും സംസാരിച്ചതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ വ്യക്തിപരമായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ട പ്രശ്‌നം, പലര്‍ക്കും ചില മേഖലകളെ പരിസ്ഥിതി സെന്‍സിറ്റീവ് എന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിന്റെ അര്‍ത്ഥവും ഉദ്ദേശ്യവും എന്താണെന്നു മനസ്സിലായിട്ടില്ല എന്നതാണ്. പൊതുജനത്തിന് മാത്രമല്ല, രാഷ്ട്രീയനേതാക്കള്‍, മന്ത്രിമാര്‍, ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ എന്നിവര്‍ക്കും ഇതു മനസ്സിലായിട്ടില്ല. ജനങ്ങള്‍ക്ക് താങ്കളില്‍നിന്നുതന്നെ അക്കാര്യങ്ങള്‍ നേരിട്ട് അറിയാന്‍ താത്പര്യമുണ്ട്. എന്താണ് പരിസ്ഥിതിപരമായി സെന്‍സിറ്റീവായ മേഖല?

ഡോ. മാധവ് ഗാഡ്ഗില്‍: ആളുകളില്‍ തെറ്റിദ്ധാരണയുണ്ടാകുന്നതും മനസ്സിലാകാതെ പോകുന്നതും സ്വാഭാവികമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ 2011-ല്‍ സമര്‍പ്പിച്ച ഞങ്ങളുടെ പാനല്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ വളരെ വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് മലയാളത്തിലേക്കും മറ്റ് സംസ്ഥാന ഭാഷകളിലേക്കും മൊഴിമാറ്റി പ്രസിദ്ധീകരിക്കണമെന്ന്. അത് പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ എല്ലാ പഞ്ചായത്തുകള്‍ക്കും നല്‍കണമെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു. പഞ്ചായത്തുകളില്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരില്‍ മാത്രമല്ല, താഴേക്ക് ഗ്രാമസഭകളിലേക്ക് എത്തിക്കണമെന്നും അവര്‍ക്കു മുന്നില്‍ വയ്ക്കണമെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു. അങ്ങനെ ജനങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം പരിഗണിച്ച് ഉചിതമായ തീരുമാനം എടുക്കണം. ഞങ്ങള്‍ വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ റിപ്പോര്‍ട്ട് അയവില്ലാത്ത ഉദ്യോഗസ്ഥനിര്‍ദേശങ്ങളായി പരിഗണിക്കരുതെന്ന്. ഞങ്ങളുടേതു പ്രശ്‌നത്തിന്റെ ശാസ്ത്രീയമായ നിരീക്ഷണമാണ്. അത് പ്രാദേശികതലത്തില്‍ ഉചിതമായ ആസൂത്രണത്തിലേക്കു നയിക്കണം. പഞ്ചായത്ത് തലങ്ങളില്‍, എല്ലാ പഞ്ചായത്തുകളും തങ്ങളുടെ വികസനറിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ തയ്യാറാക്കണം. അതനുസരിച്ച് ജനങ്ങളുടെ അഭിപ്രായംകൂടി പരിഗണിച്ചശേഷമാണ് പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിന് പശ്ചിമഘട്ടവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നപടികള്‍ എടുക്കേണ്ടത്.

ഇന്ന് ആശയവിനിമയത്തിന്റെ പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഇത് കൂടുതല്‍ എളുപ്പത്തില്‍ ചെയ്യാനാവും. ഇത് ആത്മാര്‍ത്ഥമായി ശ്രമിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ 2012-ല്‍ തന്നെ വില്ലേജുകളുടെ വികസന റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ലഭിക്കുകയും അവരുടെ പൂര്‍ണമായ ഫീഡ് ബാക്കുകള്‍ ലഭിക്കുകയും ചെയ്‌തേനെ. കൂടാതെ കഴിഞ്ഞ ആറുവര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ത്തന്നെ പോസിറ്റീവ് നടപടികള്‍ എടുക്കാനുമാകുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അതു നടന്നില്ല. വളരെ ബോധപൂര്‍വംതന്നെ. നിര്‍ഭാഗ്യകരമെന്നു പറയാം. അതിനാലാണ് ഈ ആശയക്കുഴപ്പങ്ങള്‍ എല്ലാം നിലനില്‍ക്കുന്നത്. പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശം എന്നതിലേക്കു വരാം. ഞങ്ങളുടെ കമ്മിറ്റിയെ നിയമിച്ചത് പശ്ചിമഘട്ടത്തില്‍ പരിസ്ഥിതിപരമായി സെന്‍സിറ്റീവ് (പരിസ്ഥിതിലോല പ്രദേശങ്ങള്‍) ആയ മേഖലകള്‍ കണ്ടെത്താനാണ്. മുമ്പ് സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനം നടത്തിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ തുടര്‍ച്ചയായിട്ടായിരുന്നു ഇത്. പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശം എന്നതിന്റെ നിര്‍വചനം ആദ്യം നടത്തിയത് 2001- ലോ മറ്റോ പ്രണോപ്‌സെന്‍ ചെയര്‍മാനായ ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ കമ്മിറ്റിയാണ്. അദ്ദേഹം, അതിനായി മാനദണ്ഡങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര മുന്നോട്ടുവച്ചിരുന്നു. ഒരു മേഖലയില്‍ മാത്രം കാണുന്ന ജീവ ഇനങ്ങള്‍ (എന്‍ഡെമിക് സ്പീഷീസ്) ഉണ്ടായിരിക്കുന്ന ആവാസവ്യവസ്ഥയെയാണ് അദ്ദേഹം പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശം എന്നു വ്യക്തമാക്കിയത്. പശ്ചിമഘട്ടത്തെ സംബന്ധിച്ച് അത്തരത്തില്‍ മറ്റൊരിടത്തുമില്ലാത്ത 15,000 ത്തോളം ഇനം ജീവജാലങ്ങളുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥയുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കമ്മിറ്റി നടത്തിയ നിര്‍വചനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ മൊത്തം പശ്ചിമഘട്ടവും പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശമായി കണക്കാക്കണം. ഒരു മാനദണ്ഡമനുസരിച്ച് പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശങ്ങള്‍ പ്രഖ്യാപിക്കാനാണ് സര്‍ക്കാര്‍ ഞങ്ങളെ നിയമിച്ചത്. ഞങ്ങള്‍ പിന്തുടരേണ്ടത് ആ മാനദണ്ഡങ്ങളായിരുന്നു. അതനുസരിച്ചാണ് ഞങ്ങളുടെ റിപ്പോര്‍ട്ട് തയ്യാറാക്കപ്പെട്ടത്. എന്നിരുന്നാലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് അത് അനു
ചിതമായി തോന്നി.

പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശം സുപ്രധാന പ്രശ്‌നമാണെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല. ജൈവവൈിധ്യങ്ങള്‍ പരിഗണിക്കേണ്ടതാണ്. അവിടെ നീര്‍ത്തടവുമായി (വാട്ടര്‍ഷെഡ്) ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. പശ്ചിമഘട്ടം നീര്‍ത്തടഗോപുരമാണ്, ഇന്ത്യന്‍ അര്‍ദ്ധദ്വീപിനെ സംബന്ധിച്ച്. ഗോദാവരി, കൃഷ്ണ, കാവേരി എന്നിങ്ങനെ കിഴക്കോട്ട് ഒഴുകുന്ന നദികള്‍ പശ്ചിമഘട്ടത്തില്‍നിന്നാണ് ഉദ്ഭവിക്കുന്നത്. ദൈര്‍ഘ്യം കുറഞ്ഞ, പടിഞ്ഞാറോട്ട് ഒഴുകുന്ന എല്ലാ നദികളും പശ്ചിമഘട്ടത്തിലാണ് ഉടലെടുക്കുന്നത്. ഇന്ത്യന്‍ ഉപദ്വീപിന് ഉപയുക്തമായ എല്ലാ നദികളും പശ്ചിമഘട്ടത്തിലാണു തുടങ്ങുന്നത്. അതിനാല്‍ ഈ നീര്‍ത്തടം സംരക്ഷിക്കുക പ്രധാനമാണ്. മറ്റ് പരിഗണനകളുമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു മേഖല സംരക്ഷിതമായി പ്രഖ്യാപിക്കണമെങ്കില്‍ അവിടെ ആവാസവ്യവസ്ഥയുടെ തുടര്‍ച്ചകൂടി പരിഗണിക്കണം. അത്തരത്തില്‍ പല മാനദണ്ഡങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ ജനങ്ങളോടും ശാസ്ത്രസമൂഹത്തോടും ചര്‍ച്ചകള്‍ നടത്തിയാണ് മറ്റു മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ നിശ്ചയിച്ചത്. 2011 ആദ്യം ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ ശാസ്ത്രമാസികയായ ‘കറന്റ് സയന്‍സി’ല്‍ അത്തരം മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അതില്‍ കൂടുതല്‍ ഉയര്‍ന്ന മേഖലകള്‍ കൂടുതല്‍ പരിസ്ഥിതിലോലമാണെന്ന് ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. അവിടെ നടക്കുന്ന പ്രവര്‍ത്തനം ഉരുള്‍പൊട്ടല്‍, മണ്ണിടിച്ചില്‍പോലുള്ള പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുമെന്നു വ്യക്തമാക്കി. അവിടെ കൂടുതല്‍ മഴ ലഭിക്കും, കുത്തനെയുള്ള ചരിവുകളുണ്ട്. അത് സംരക്ഷിച്ചില്ലെങ്കില്‍ നീര്‍ത്തടങ്ങള്‍ക്കു പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ നേരിടും. അവിടെ മലയിടിച്ചില്‍, ഉരുള്‍പൊട്ടല്‍ എന്നിവ ഉണ്ടാകുമെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു.

പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ അതിവിപുലമായ ജൈവവൈവിധ്യവും പരിഗണിച്ചാണു റിപ്പോര്‍ട്ട് തയ്യാറാക്കിയത്. കൂടാതെ ഈ മേഖലയ്ക്ക് വലിയ സാമ്പത്തിക പ്രാധാന്യവും ഉണ്ട്. കുരുമുളക് അടക്കമുള്ള പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വലിയ കലവറകളില്‍ ഒന്നാണ് പശ്ചിമഘട്ടം. ഇത്തരം വിളകളുടെ ജനതികസംരക്ഷണത്തിനും കൃഷിചെയ്യുന്ന വിളകള്‍ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും പശ്ചിമഘട്ടത്തെ സംരക്ഷിച്ചുനിര്‍ത്തേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. ഈ മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ എല്ലാം പരിഗണിച്ച് പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ വിവിധ മേഖലകളെ പരസ്ഥിതി
ലോലപ്രദേശങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്ത മേഖലകളായി തരം തിരിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ക്കു പരിസ്ഥിതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റ് സര്‍ക്കാര്‍ മാര്‍ഗനിര്‍ദേശങ്ങളുംകൂടി പരിഗണിക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. വനനയങ്ങള്‍, ജൈവസമ്പത്തിനെ നിലനിര്‍ത്താനുള്ള നയങ്ങള്‍ എന്നിവകൂടിയുണ്ട്. വന നയങ്ങളില്‍ പറയുന്നത് മലമേഖലകളുടെ 66 ശതമാനം വനത്തിന്റെ പരിധിയില്‍ കര്‍ശനമായി നിലനിര്‍ത്തണമെന്നാണ്. വനത്തിന്റെ പരിധിയില്‍ ഒരു മേഖല വരുന്നത് അവിടെ വളരുന്ന പുല്ലുകള്‍, സസ്യജാലങ്ങള്‍ ഒക്കെ പരിഗണിച്ചാണ്. മലമേഖലകളില്‍ സ്വാഭാവികമായ സസ്യജാലങ്ങളുടെ 66 ശതമാനവും നിലനിര്‍ത്തണം. ഇത്തരം നയങ്ങള്‍, സര്‍ക്കാര്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ നിരവധി കാര്യങ്ങള്‍ പരിഗണിച്ചാണ് ഞങ്ങളുടെ കമ്മിറ്റി പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ പല ജീവജാലങ്ങളും മനുഷ്യ ഇടപെടല്‍മൂലം ഭീഷണിയിലാണ്; ശുദ്ധജലമത്സ്യങ്ങള്‍ അടക്കം. മൊത്തം മേഖലയിലും മനുഷ്യ ഇടപെടല്‍ അനുവദിക്കരുത്, ഒന്നും ചെയ്യരുത് എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുക സാധ്യമല്ലായിരുന്നു. അതിനാലാണ് ഞങ്ങള്‍ പശ്ചിമഘട്ടത്തെ വ്യത്യസ്ത പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശങ്ങളായി തരം തിരിച്ചത്. കൂടുതല്‍ ലോലം, ഇടത്തരം ലോലം, കുറച്ചു ലോലം എന്നിങ്ങനെ വേര്‍തിരിച്ചു. അങ്ങനെ 60 ശതമാനം മേഖല ഹൈലി സെന്‍സിറ്റീവ് ആണെന്നും 20 ശതമാനം കുറഞ്ഞ സെന്‍സിറ്റീവ് ആണെന്നും ബാക്കി മോഡറേറ്റ്‌ലി സെന്‍സിറ്റീവ് എന്നും തരംതിരിച്ചു. കൃത്യമായ കണക്കല്ല, ഏകദേശ കണക്കാണിത്. ദുഃഖകരമെന്നു പറയാം, ചെറിയ പാനലായിരുന്നു ഞങ്ങളുടേത്. വളരെ കുറഞ്ഞ സാങ്കേതിക സഹായമാണു ലഭിച്ചത്. വളരെ കുറഞ്ഞ പിന്തുണയാണു കിട്ടിയത്. സര്‍ക്കാരിന് കഴിയാവുന്ന പലതും ഞങ്ങള്‍ക്കു ചെയ്തുതന്നുമില്ല.

ഉദാഹരണത്തിന് സോണിങ് അറ്റ്‌ലസ് ഞങ്ങള്‍ക്കു തരാന്‍പോലും കൂട്ടാക്കിയില്ല. കേന്ദ്ര പരിസ്ഥിതി നിയന്ത്രണബോര്‍ഡും സംസ്ഥാന പരിസ്ഥിതിബോര്‍ഡുംകൂടി ചേര്‍ന്നാണ് ജില്ലാതലങ്ങളില്‍ ഈ അറ്റ്‌ലസ് തയ്യാറാക്കിയത്. മലിനീകരണത്തിന്റെ തോത് കണക്കാക്കി ഈ അറ്റ്‌ലസില്‍ മലിനീകരണം ഉണ്ടാക്കാന്‍ സാധ്യതയുള്ള വ്യവസായങ്ങള്‍ തുടങ്ങാന്‍ പാടില്ല എന്നൊക്കെ പറയുന്നതാണ്. പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ ഭൂരിപക്ഷം ജില്ലകളും അറ്റ്‌ലസില്‍ ഉണ്ട്. പക്ഷേ, അവര്‍ അത് ഞങ്ങള്‍ക്കു തരാന്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ല. അവസാനം പരിസ്ഥിതികാര്യത്തില്‍ അനുകൂലമായ നിലപാട് എടുത്ത കേന്ദ്രമന്ത്രി ജയറാം രമേഷിന്റെ നിര്‍ബന്ധപ്രകരം ഒറ്റ ജില്ലയുടെ അറ്റ്‌ലസ് തരാന്‍ തയ്യാറായി. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ രത്‌നഗിരി ജില്ലയുടേതായിരുന്നു അത്. തരാതിരുന്നതിന് ഒരു കാരണം മലീനീകരിക്കപ്പെട്ട നിലയില്‍ ഇന്ത്യ തുടരണമെന്ന് സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനം നിശ്ചയിച്ചതുകൊണ്ടാണ്. ഒരു രാജ്യം മലിനീകരണത്തില്‍നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന്‍ സര്‍ക്കാരുകള്‍ ആഗ്രഹിക്കാത്തതാണ് കാരണം. ശാസ്ത്രവിദഗ്ധരുടെ പിന്തുണയില്ലാതെ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുപോലും ആ അറ്റ്‌ലസില്‍ പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ പല സ്ഥലത്തും വ്യവസായങ്ങള്‍ തുടങ്ങരുതെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. ആ അറ്റ്‌ലസും അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ടു. ആ വിലപിടിപ്പുള്ള വിവരം ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരിക്കലും വന്നില്ല.

ചെറിയ പാനല്‍, കുറഞ്ഞ വിഭവം എന്നിവ വഴി ഞങ്ങള്‍ക്കു സാധ്യമാകുമായിരുന്നത് മൊത്തത്തിലുള്ള ചില ശിപാര്‍ശകള്‍ നടത്താനാണ്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് താഴേക്കു വിശദാംശങ്ങളിലേക്കു പോകാനായില്ല. ശരിക്കും ഗ്രാമീണതലങ്ങളിലെ ആളുകള്‍ക്കാണ് സാഹചര്യങ്ങളെപ്പറ്റി കൃത്യമായ ധാരണയുള്ളത്. ഞങ്ങളുടെ പൊതുവായ നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പില്‍വച്ച്, അവരുടെ നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ ലഭിച്ചശേഷം അവസാന ചുവടുകള്‍ വയ്ക്കണം എന്നായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞത്. എന്നാല്‍, സര്‍ക്കാരുകളുടെ മനോഭാവം നേരേ തിരിച്ചായിരുന്നു. പശ്ചിമഘട്ടത്തില്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ ക്വാറികള്‍ അനുവദിച്ച് ജനങ്ങളുടെയും മറ്റും ആവാസവ്യവസ്ഥയിലേക്കു കടന്നുകയറുകയാണു ചെയ്തത്. സമാനമായ അനുഭവം പലയിടത്തും ഉണ്ടായി. മഹാബലേശ്വര്‍ എന്ന സ്ഥലത്ത് ഭൂഗര്‍ഭജലം സംരക്ഷിക്കണം എന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. സര്‍ക്കാര്‍ എന്തു ചെയ്തുവെന്നുവച്ചാല്‍ ജനങ്ങളുമായി സംസാരിക്കാതെ ഒന്നും ചെയ്യാതെ ആ മേഖലയെ പരിസ്ഥിതിലോലമെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അവിടെ കിണര്‍ കുഴിക്കുന്നത് വിലക്കുകയും ചെയ്തു. മുമ്പ് സ്വന്തം ഭൂമിയില്‍ കിണര്‍ കുഴിക്കാന്‍ അനുമതിയുണ്ടായിരുന്നു. അത് നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു. അപ്പോള്‍ ജനങ്ങള്‍ക്ക്, ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ക്ക് 20,000 രൂപവരെ കൈക്കൂലി കൊടുത്ത് കിണറുകള്‍ കുഴിക്കേണ്ടിവന്നു. ഫലത്തില്‍ ഭൂഗര്‍ഭജലം സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടില്ല, ജനങ്ങള്‍ ദ്രോഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അതിന്റെ ഫലം പരിസ്ഥിതിലോലപ്രദേശം വേണ്ടെന്നു പറയുന്നതിലേക്ക് ജനങ്ങളെ എത്തിച്ചു എന്നതാണ്. കേരളത്തിലും അതുപോലെതന്നെയുണ്ടായ അനുഭവങ്ങളുടെ പേരില്‍ ജനം എതിരായി. ഞങ്ങള്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ എന്തെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള അടിച്ചേല്പിക്കല്‍ നിര്‍ദേശിച്ചിരുന്നില്ല…

തുടര്‍ന്ന് വായിക്കാം

ലേഖനത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണരൂപം ഒക്ടോബര്‍ ലക്കം പച്ചക്കുതിരയില്‍ വായിക്കുന്നതിനായി സന്ദര്‍ശിക്കുക

വഴിവെട്ടാന്‍ പോയവരെല്ലാം മുടിയും തലയോട്ടിയുമായി
അവിടെത്താന്‍ മറ്റൊരു കുന്നായ് മരുവുന്നൂ ചങ്ങാതീ.
കാടിനകം പുക്കവരാരും തന്നിണയെപൂണ്ടില്ലല്ലോ
കാടിനകം പുക്കവരാരും തന്നില്ലം കണ്ടില്ലല്ലോ.

എന്‍.എന്‍.കക്കാട്

(ഡോ.കെ.രാജശേഖരന്‍ നായര്‍ രചിച്ച മുന്‍പേ നടന്നവര്‍ എന്ന പുതിയ കൃതിയില്‍നിന്നും)

അന്നത്തെ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ പലരും മദ്രാസില്‍നിന്നു മെഡിക്കല്‍ കോഴ്‌സായ അപ്പോത്തിക്കിരി പഠിച്ചു ജയിച്ചുവന്നവരായിരുന്നു. എല്‍.എം.പി ജയിച്ചവരും എം.ബി.ബി.എസ്സു ജയിച്ചവരും കുറവായിരുന്നു. അന്ന് എം.ബി.ബി.എസ്സുകാര്‍ ദിവ്യന്മാര്‍. അതിലും കൂടിയ ഡിഗ്രികള്‍ ഇംഗ്ലണ്ടില്‍നിന്നൊക്കെ നേടിയവര്‍ അത്യപൂര്‍വ്വമായിരുന്നു. അവരൊക്കെ മുന്തിയ രാജാധിക്കന്മാര്‍, ദര്‍ബാര്‍ ഡോക്ടര്‍മാര്‍. പക്ഷേ, ഈ എല്‍.എം.പിക്കാരെയും അപ്പോത്തിക്കരിക്കാരെയുമൊക്കെ തിരുവിതാംകൂറുകാര്‍ ഒരുപോലെയാണ് കണ്ടത്. എല്‍.എം.പി, അപ്പോത്തിക്കരി കോഴ്‌സുകളെക്കാള്‍ താഴെയുള്ള ഡ്രസ്സര്‍ കോഴ്‌സ് ജയിച്ചവരെയും മലബാറുകാര്‍ എല്ലാം ഒരു ഗണത്തിലാണ് കരുതിയിരുന്നത്- സബഹുമാനം തന്നെ- അവരെയൊക്കെ പൊതുവില്‍ വിളിച്ചിരുന്നത്, ‘ദരസ്സറെ’ന്നും(dresser എന്നതിന്റെ നാട്ടുഭാഷ). ഈ ‘ദരസ്സര്‍’ എന്ന പേര് തിരുവിതാംകൂറിലെ ചില ഭാഗങ്ങളിലും അസാധാരണമല്ലായിരുന്നു. ഈ ഡോക്ടര്‍മാരുടെ പരിശോധനകള്‍ കണ്ടുനില്‍ക്കാന്‍ ജനം കൂടും.

രോഗിയുടെ വൈഷമ്യങ്ങള്‍ സാവകാശം കേട്ട് അയാളെ തട്ടി, മുട്ടിയൊക്കെ നോക്കിയതിനുശേഷമാണ് അന്നത്തെ മഹാത്ഭുതമായ ഡോക്ടറുടെ ‘കുഴല്‍വച്ചുള്ള’ പരിശോധന. സ്‌റ്റെതസ്‌കോപ് അന്നൊരു വിശിഷ്ടസംഭവമായിരുന്നു. ജനം ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കിക്കാണുമത്. നെഞ്ചിനുള്ളിലെ എല്ലാ കേടുകളും ഡോക്ടര്‍ക്കോതിക്കൊടുക്കുന്ന ഒരു ദിവ്യയന്ത്രം എന്ന മട്ടിലാണ് അവര്‍ അതിനെ കരുതിയിരിക്കുന്നത്. ഇന്നത്തപ്പോലെ ഒറ്റക്കുഴലല്ല, ഹെഡ്‌സെറ്റില്‍നിന്ന് ഏകദേശം മുക്കാല്‍മുഴം നീളമുള്ള രണ്ടു നീണ്ടുനീണ്ട റബ്ബര്‍ക്കുഴലുകള്‍ ഞാന്നുവന്ന് ഒരു ബെല്ലില്‍ ചേരുന്നത്. ഡയഫ്രം ചെസ്റ്റ് പീസ് (diaphragm chess piece) അന്നുള്ളവയില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു.

പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖത്തില്‍ ഡോ.കെ.രാജശേഖരന്‍ നായര്‍ കുറിക്കുന്നു…

തങ്ങളുടെ പ്രൊഫഷന്‍ ഒരു ബിസിനസ്സായി എടുക്കാത്ത, കച്ചവട വൈദ്യത്തില്‍ ജയിക്കാത്ത, എനിക്കു പരിചയമുള്ള കൂട്ടരെയാണ് ഞാന്‍ മുഖ്യമായും ഇവിടെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്. അങ്ങനെ ജയിച്ചവരെക്കാള്‍ സമൂഹനന്മ ചെയ്യുന്നതും ചെയ്തവരും വൈദ്യബിസിനസ്സില്‍ ‘ജയിക്കാത്തവരാണ്’. പക്ഷേ, തോറ്റവരെ ആരും ഓര്‍ക്കാറില്ല. അവരെത്ര ഉദാത്തരാണെങ്കിലും. പക്ഷേ, അവരെക്കുറിച്ചും അറിയാതെ പോകുന്നത് ശരിയല്ല. അത്തരം കുറച്ചുപേരേ, ഞാന്‍ എന്റെ ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ (ഞാന്‍തന്നെ സാക്ഷി) മുമ്പു തന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ഒരു തുടര്‍ച്ചക്കായി ഈ പുസ്തകത്തെ കണ്ടാല്‍മതി.

സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്കുള്ളതിനേക്കാള്‍ ആതങ്കങ്ങളാണ് ഓരോ പ്രാക്ടീസിങ് ഡോക്ടറും നിത്യവും അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. എത്രയോ രോഗികള്‍. അവര്‍ വന്നു പറയുന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അടുക്കി, വേണ്ടാത്തതെല്ലാം അലിയിച്ചുകളഞ്ഞ്, സത്തുമാത്രം ആഗിരണംചെയ്ത് അറിയുമ്പോള്‍ മനസ്സും നോവും. ആ നോവില്‍ സ്വന്തം വ്യഥകള്‍പോലും മറന്നുപോകും. അതില്‍പ്പെട്ടുപോകും സ്വകാര്യജീവിതത്തിലെ പലതും. ദാമ്പത്യശിഥിലത ഏറ്റവും കൂടുതലുള്ള ഒരു പ്രൊഫഷണല്‍ മേഖലയും വൈദ്യമാണ്. ഓരോ രോഗികളുടെ പ്രശ്‌നങ്ങളും അറിയാതെ കുറെയൊക്കെ സ്വാംശീകരിച്ചുപോകും. ആരോഗ്യം കാക്കേണ്ട ആള്‍ക്കാരുടെ ആരോഗ്യമാണ് അങ്ങനെ ക്ഷയിക്കുന്നത്. ആയുര്‍ദൈര്‍ഘ്യം താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ കൂട്ടരും ഡോക്ടര്‍മാരാണ്. വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമാണെന്നറിയാം, ഡ്രഗ് അഡിക്ഷന്‍ മെഡിക്കല്‍ പ്രൊഫഷനില്‍ ഒരു ശാപമായി മാറുകയാണെന്നാണ് കണക്കുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. മദ്യമല്ല, അതിലും എത്രയോ രൂക്ഷമായ വേറെ പലതുമാണ് അവര്‍ക്കു ലഭ്യമാകുന്നത്. തങ്ങളുടെ ചിന്തകളും പ്രവൃത്തികളും അംഗീകരിക്കാതെ പോകുന്നതുകൊണ്ടുള്ള നിരാശ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കുന്നത് ആത്മഹത്യകളിലും.

വീണ്ടും ഞാന്‍ സൂചിപ്പിക്കട്ടെ, ഞാന്‍ ജയിച്ച കൂട്ടരുടെ കഥകളല്ല പറയുന്നത്. ധനംകൊണ്ടും ബന്ധുബലം കൊണ്ടും സാമൂഹികശക്തികള്‍ കൊണ്ടും രാഷ്ട്രീയസ്വാധീനം കൊണ്ടും പൊങ്ങിവന്ന ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലുള്ളവര്‍ എനിക്കു പരിചയമില്ലാത്തവരാണ്. സാദാ ഡോക്ടര്‍മാര്‍ക്ക് പ്രയാസമാണ് ഇല്ലായ്മകളുടെയും നിരാസങ്ങളുടെയും കൊക്കൂണുകളില്‍നിന്നു പുറത്തിറങ്ങി അക്കാദമിക്കായും സാമൂഹികനന്മക്കായും തങ്ങള്‍ ഇച്ഛിക്കുന്നവ നേടാന്‍. അവയ്ക്കുവേണ്ടി അവര്‍ ത്യജിക്കുന്നത് സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍പോലും ഒക്കാത്ത പലതുമാണ്. അതിനു കൊടുക്കേണ്ടിവരുന്ന വില വളരെ കൂടുതലുമാണ്. മിക്കവരും അവര്‍ മോഹിച്ചതൊന്നും കിട്ടാതെ പാതിവഴിയില്‍ നിരാശയോടെ എല്ലാം നിറുത്തുന്നവരും. അഥവാ അവര്‍ മോഹിച്ചതു നേടിയാലും അവരുടെ പ്രയത്‌നങ്ങള്‍ മിക്കവാറും തഴയപ്പെടും. സമൂഹം മാത്രമല്ല, സ്വന്തം കൂട്ടര്‍വരെ അവരുടെ നേട്ടങ്ങള്‍ അവഗണിക്കും. ജീവിതം മുഴുവന്‍ കളഞ്ഞ്, ചെയ്‌തെടുത്തവ നിസ്സാരമെന്ന് എല്ലാവരും കരുതുമ്പോള്‍ മനസ്സു നീറും.